
<article class="article article-detail">
<content class="article__content">
<div class="article__snippets">
<div class="rs-snippet rs-snippet__html" id="dfa40678-f303-4498-a7dc-8c5388b44c38"><h2 class="tussenkop" style="text-align: justify;"><strong>Snikkel in de champagne</strong></h2><p class="tekst" style="text-align: justify;">Yep, mijn eerste buitenlandse trip voor PU is direct een klassiek met-de-snikkel-in-de-champagne snoepreisje. Denk echter niet dat mijn integere journalistenaders door alle gratis champagne, kaviaar en andere liflafjes zijn dichtgeslibd. Neen, integendeel. Na elke hap ossenhaasbiefstuk en slok Gin Fizz ging ik alleen nog maar kritischer naar Crysis 3 kijken. Ze zouden me toch niet willen omkopen?</p><h2 class="tussenkop" style="text-align: justify;"><strong>Laagje Glassex</strong></h2><p class="tekst" style="text-align: justify;">Toegegeven, ik ben een Crysis-fan, en dan vooral van het briljante eerste deel. Crysis 2 was wreed, maar kende wel de nodige minpunten. De game was bijvoorbeeld veel te veel in afzonderlijke secties opgedeeld. De sandboxy vrijheid die het origineel kenmerkte, was weg. Daarnaast zag Crysis 2 er weliswaar likkebaardend lekker uit, maar ook een tikkeltje te clean. Laat ik zeggen dat ik tijdens het spelen voortdurend het gevoel had of er, vlak voordat ik een nieuw level betrad, een schoonmaakploeg aan het werk was geweest die de avenues van New York flink had opgepoetst en van een laagje Glassex had voorzien. Alsof ontwikkelaar Crytek de term 'spit and polish' net even iets te letterlijk had genomen. Ik miste het organische aspect van deel één.</p><p style="text-align: justify;">Tijdens mijn bezoekje aan de Crytek-studio geeft de charismatische CEO Cevat Yerli gelukkig ruiterlijk toe dat Crysis 2 allesbehalve perfect was. Dit derde deel moet derhalve het beste van beide voorgangers verenigen. Wederom NY als setting, maar dan wel meer open-world en overwoekerd door oerwoud. Daarnaast een terugkeer van hoofdrolspeler Prophet en zijn Nanosuit, zij het in een 2.0-variant. En uiteraard moet Crysis 3 de komende jaren weer de grafisch toonaangevende titel zijn, al acht Crytek het minstens zo belangrijk dat ook Xbox 360- en PlayStation 3-bezitters de game in al zijn glorie kunnen spelen. Geen gemakkelijke opgave!</p><p style="text-align: justify;"></p><h2 class="tussenkop" style="text-align: justify;"><strong>Enorme kaasstolp</strong></h2><p class="tekst" style="text-align: justify;">“<em>What are you prepared to sacrifice?</em>”, mijmert Prophet tijdens het introfilmpje van Crysis 3. Ik kuch. Een confronterende vraag voor iemand die net op het punt staat een halve kreeft naar binnen te werken in een vijfsterrenhotel, terwijl de halve wereld krom ligt door de crisis. Maar ach, iemand moet het doen, niet...</p><p class="tekst" style="text-align: justify;">Prophet daarentegen is een held. Zo eentje van het soort dat ze tegenwoordig niet meer maken. Twintig jaar geleden redde de man in het supersonische Nanosuit (het pak waarmee hij in een überatleet verandert die twintig meter hoog springt en meer kogels absorbeert dan een hoer zaad) de aarde van de ondergang. De prijs was echter hoog. Zijn bionische outfit slokte hem meer en meer op. Prophet worstelde met Darth Vader-achtige vragen als '<em>Ben ik nog wel een mens?</em>'</p><p class="tekst" style="text-align: justify;">Tot overmaat van ramp verkeek hij zich op de resterende resources van CELL, de doortrapte organisatie die uit is op wereldheerschappij. Een nieuwe coup is onvermijdelijk. CELL's plan? New York gijzelen onder de zogenaamde Liberty Dome - in feite een enorme kaasstolp. Inventief!</p><p class="tekst" style="text-align: justify;"></p><p class="tekst" style="text-align: justify;">En dan zijn er op de achtergrond natuurlijk nog de Ceph. Dit geheimzinnige buitenaardse ras was al lekker bezig in deel twee, maar in Crysis 3 gooien ze alle remmen los. Onder leiding van de Alpha-Ceph hebben de aliens hun eigen agenda. Gezellig een kopje rooibos thee drinken en samen alle problemen de wereld uithelpen, zit er met deze knakkers niet in.</p><h2 class="tussenkop" style="text-align: justify;"><strong>Pijl en boog</strong></h2><p class="tekst" style="text-align: justify;">Crysis 3 begint op het moment dat Prophet en zijn pragmatische maatje Psycho, een driftkikker die zijn naam regelmatig eer aandoet, het door Nanodomes overkoepelde New York proberen te infiltreren. Het voelt direct aan als seks met een ex die borstvergroting heeft gehad. Aan de ene kant vertrouwd, aan de andere kant nog geiler dan vroeger.</p><p style="text-align: justify;">Al snel krijg ik de beschikking over een van de wreedste nieuwe features: de pijl en boog. Om eerlijk te zijn, vroeg ik me van tevoren af hoe handig dit indianenspeelgoed in de praktijk zou worden. Het is immers niet bepaald het meest fancy wapen ooit gemaakt. Ennuh, what's next? De volgende Call of Duty die ineens een PVC-buis met witte klapbessen als belangrijkste nieuwe wapen introduceert? Ook Prophet lijkt allerminst onder de indruk: ‘<em>It's just a fucking bow...</em>’.</p><h2 class="tussenkop" style="text-align: justify;"><strong>Duitse humor</strong></h2><p class="tekst" style="text-align: justify;">Maar boy, wat een vergissing. De boog is nu al het vetste wapen van dit nog prille gamejaar. Let wel: een stealthy speelstijl is al vanaf deel één mijn favoriete manier om Crysis-games te doorkruisen. Onzichtbaar gecloaked tegenstanders in de luren leggen, die letterlijk geen idee hebben waar ze het zoeken moeten. Heerlijk!</p><p class="tekst" style="text-align: justify;"></p><p class="tekst" style="text-align: justify;">De bow is geknipt voor sneaky bastards. Ten eerste blijft cloak actief wanneer je het ding gebruikt, iets wat met andere wapens niet het geval is. Ten tweede is het een 'one hit, one kill'-wapen. Kans om alarm te slaan, hebben je vijanden niet.</p><p class="tekst" style="text-align: justify;">Wat de boog helemaal onweerstaanbaar maakt, zijn de verschillende soorten pijlen. De elektrische en explosieve varianten zijn het bruutst. Vooral die laatste is superhandig. Jaag een vijand een ontploffende pijl door zijn flikker, en hij rent als een paniekerige tijdbom rond. Met een beetje mazzel komen zijn collega's checken wat er aan de hand is. Resultaat: een bloederige cocktail van CELL-ledematen/ingewanden en soms een vleugje alienbloed.</p><p class="Standard" style="text-align: justify;">Tijdens een groepsdiner had ik overigens een grappig gesprek met een Crytek-dude over de pijl en boog. Hij vertelde me dat Prophet's onverschillige reactie op het wapen expres is, omdat ze al vermoedden dat de meeste spelers hetzelfde gevoel zouden hebben. Dafuq, Duitsers met humor? De wonderen zijn de wereld nog niet uit.</p><h2 class="tussenkop" style="text-align: justify;"><strong>Zeven wonderen</strong></h2><p class="tekst" style="text-align: justify;">Over wonderen gesproken: elk van de zeven hoofdstukken in Crysis 3 speelt zich af in een compleet andersoortige setting. De zeven wonderen, zo luidt de pretentieuze benaming. Natuurlijk, gemene deler is en blijft het door regenwoud en jungle overwoekerde New York, maar daarbinnen is de variatie bijzonder groot.</p><p class="tekst" style="text-align: justify;">Aan het eind van het eerste level op een schip onderweg naar de Big Apple, trekt mijn gabber Psycho een groot luik open. Een prachtig vergezicht doemt op. Ik hap serieus even naar adem terwijl ik naar de stad kijk. Het is Liberty Dome zien, en dan sterven... Wat een pracht. En ook: wat een rekenkracht! De CryEngine 3 toont zijn macht. Schiet in het water, en elke rimpel van de inslag is afzonderlijk gerenderd. Loop door manshoog gras, en ELKE FUCKING GRASSPRIET buigt mee. Als dit zo doorgaat, zien games er over vijf jaar realistischer uit dan real-life!</p><p style="text-align: justify;">Net als bij bijvoorbeeld Grand Theft Auto en BioShock, is de daadwerkelijke hoofdrolspeler van Crysis 3 dan ook de omgeving waarin het zich afspeelt. Tuurlijk, het spel kent een (carpaccio-dun) verhaal, maar de storytelling gebeurt hoofdzakelijk tussen de regels door. Gebruik je fantasie! Huizen met half verweerde pooltafels en wasmachines, krantenkiosken overwoekerd door klimop en wolkenkrabbers waar gigantische boomwortels door naar buiten steken: Crysis 3 is een epos over een stad waar iets heeeeel erg mis is gegaan. Iedereen die I Am Legend heeft gezien, snapt exact wat ik bedoel.</p><p style="text-align: justify;"> </p><h2 class="tussenkop" style="text-align: justify;"><strong>Markers of death</strong></h2><p class="tekst" style="text-align: justify;">Terwijl Psycho en ik wandelen langs de ingestorte wolkenkrabbers van wat eens Wall Street was, arriveren we bij een gigantisch open veld. Verroeste wrakstukken van een metro liggen in het wuivende gras. Het oogt vredig. Bijna wil ik mezelf tussen de madeliefjes vleien en een sigaret opsteken.</p><p class="tekst" style="text-align: justify;">Ineens suist er een kruisraket naar beneden. Een daverende ontploffing volgt. Ik kijk omhoog en zie rocketlaunchers die aan enorme, wel honderd meter hoge palen zijn bevestigd. Psycho gebiedt me een wapen te zoeken om deze zogeheten Markers of Death uit te schakelen. Wat? Wie? Ik? Doe het lekker zelf, malloot. Maar nee, zoals ik al zei: Prophet is een held, dus ren ik als een hazenwindhond van metrowagon naar metrowagon, onderwijl springend, cloakend en mijn Nanosuit-energie weer opladend. Na een paar hachelijke momenten en close shaves vind ik het wapen waar Psycho op doelde: een soort elektrisch geladen sniper-rifle, waarmee ik de kanonnen keihard naar beneden knal.</p><p class="Standard" style="text-align: justify;">Maar het wordt nog leuker. Een eindje verderop zie ik een paar CELL-soldaten in een ondiepe rivier staan. Hmmm, laat ik die eens even een 'schokkende' verrassing bezorgen. Terwijl een met tienduizend volt geladen kogel een van de CELL-sullen treft, schieten er bliksemschichten door het water die zijn partner elektrocuteren. Versterkingen die arriveren, pin ik met de boog aan een betonnen muur vast. De impact van de pijlen is echt niet normaal. <em>TZJOEEEFFFFF!!!!!</em>... en <em>FLATS!</em>, daar bungelt weer een lichaam aan het muurtje. Adrenaline pompt door mijn lichaam.</p><p class="Standard" style="text-align: justify;"> </p><h2 class="tussenkop" style="text-align: justify;"><strong>Usain Bolt-methode</strong></h2><p class="tekst" style="text-align: justify;">Later in de game beland ik in een enorm moeras. Het drassige gebied is loaded met CELL-schurken en Ceph. Na wat reconwerk, zie ik een gunturret staan. Deze moordmachines kun je hacken door middel van een minigame. Tja, laat ik dat dan maar doen. <em>Drrrrrrrrr</em>, klinkt het harde gezoem van de kogels - de verbaasde vijanden worden een voor een neergemaaid. Erg cool hoor, maar het commanderen van de geschuttorentjes maakt het misschien wel een beetje te makkelijk. Ook merk ik dat je op bepaalde momenten gewoon keihard langs vijanden kunt rennen. Zelfs zonder cloak! Zeker later in de game, wanneer de levels steeds meer een sandboxstructuur kennen, is dit een beproefde strategie.</p><p class="tekst" style="text-align: justify;">Ik speelde Crysis 3 in eerste instantie echter op Normal. Toen ik het later op de moeilijkste difficulty Super Soldier nog eens deed, bleek de ‘Usain Bolt-methode’ niet te werken. Ik raad first-person shootercracks dan ook van harte aan om Crysis 3 van meet af aan minstens op Veteran te spelen. Op die manier komt de tactisch sterke A.I. volledig tot zijn recht en haal je gewoonweg het meeste uit de - helaas vrij korte - singleplayer.</p><p style="text-align: justify;">Bijkomend voordeel van rustiger aandoen, is dat je meer tijd hebt om de overweldigende graphics goed te checken, want samen met de wrede wapens en veelzijdige gameplay, is dat toch de voornaamste reden om Crysis 3 in huis te halen.</p><p> </p><h2 class="tussenkop" style="text-align: justify;"><strong>Dun door de broek</strong></h2><p class="tekst" style="text-align: justify;">Goed, met die singleplayer zit het dus wel snor. Maar what about de multiplayer?</p><p class="tekst" style="text-align: justify;">Ook deze mode heb ik uitvoerig kunnen testen, en laat ik maar meteen met de deur in huis vallen: wat mij betreft wordt Crysis 3 na FIFA en Call of Duty per direct de meest gespeelde game op Xbox Live, PlayStation Network en PC.</p><p class="tekst" style="text-align: justify;">De meerspelerstand is niet zomaar een achteraf toegevoegde optie. Nee, hij is gemaakt door Free Radical, beter bekend als de studio achter het briljante TimeSplitters, dat op zijn beurt weer een spirituele opvolger van het geweldige GoldenEye 007 voor de Nintendo 64 was; titels die deathmatchen op console naar een hoger plan tilden.</p><p class="tekst" style="text-align: justify;">Free Radical weet dus van de hoed en de rand, en dat merk je. Multiplayer in Crysis 3 is leuk, afwisselend en bovenal fokking dynamisch. Het is alsof Black Ops II en Halo 4 een wapenstilstand sloten, een nacht vol passie hadden en negen maanden later een heuse Crybaby kregen.</p><p class="tekst" style="text-align: justify;">Mijn favo speelstand is zonder twijfel Hunter, wat het best kan worden omschreven als 'verstoppertje voor volwassenen'. Elke ronde starten twee van de maximaal zestien spelers als compleet opgevoerde Hunters, bloeddorstige Nanosuit-gladiatoren die voorzien zijn van permanente cloaking, een speedboost en pijl en boog. De overige spelers kruipen in de huid van CELL-agenten. Deze gasten kunnen bijna niks, behalve bukken en een machinegeweer afvuren. Zaak dus om uit de buurt van de Hunters te blijven, ook al omdat iedereen die ten prooi valt aan de jagers er zelf een wordt!</p><p style="text-align: justify;">Potjes zijn steevast nagelbijtend spannend; vooral in de schoenen van de kansloze CELL ben je net een manke schildpad die wanhopig uit de baan van een aanstormende racewagen kruipt. Elke keer als mijn CELL-maten één voor één door de Hunters kapot werden geknald, liep het dun me door de broek. Vaak is dekking zoeken, een kruisje slaan en de seconden naar het einde van de ronde aftellen het enige dat erop zit.</p><p> </p><p style="text-align: justify;"></p><h2 class="tussenkop" style="text-align: justify;"><strong>Verticaal karakter</strong></h2><p class="tekst" style="text-align: justify;">Natuurlijk geven ook meer traditionele multiplayeronderdelen als Deathmatch, Relay (zeg maar Capture the Flag) en King of the Hill (in Crysis 3 Crash Site geheten) acte de presence. Er zijn acht modi in totaal. Samen met de twaalf afwisselende levels, houdt dit de multiplayer maanden vers.</p><p class="tekst" style="text-align: justify;">Met name het Airport level, de Hydro Dam en het Financial District zaten opvallend goed in elkaar. Alle drie bieden een perfecte mix tussen open stukken en meer claustrofobische secties - ook in de hoogte. Het maakt dat het verticale karakter van Crysis 3 perfect tot zijn recht komt.</p><p class="tekst" style="text-align: justify;">Zoals ik al aangaf, zou ik het terecht vinden als de multiplayer een langer leven blijkt beschoren dan die van deel twee. Na drie dagen lang sessies van vier uur tegen andere gamejourno's, had ik er in elk geval nog lang geen genoeg van. Al lag dat misschien ook wel aan het feit dat ik gewoon keihard kont schopte. Cloak engaged!</p></div>
</div>
</content>
<h2 class="title title--xlarge-pu"><span>Conclusie</span></h2>
</article>


Crysis 3 - review

Opmerkingen

Gerelateerde artikelen

Contact

Handige links