
<article class="article article-detail">
<content class="article__content">
<div class="article__snippets">
<div class="rs-snippet rs-snippet__html" id="198f99d8-1c9a-424b-abe1-0e826d62cf64"><h3>Cat Orgy </h3><p style="text-align: justify;">Cartman is een baas, daar bestaat volgens mij wel algehele consensus over. Maar weet je wanneer het dikke, evil ventje nog harder regeerde? Toen hij, in de allereerste seizoenen, zo'n irritant, nasaal, verwend kutstemmetje had! Voordat hij iets 'volwassener' begon te praten (de baard in de keel kwam ergens in seizoen 4, dacht ik), was hij nóg meer het vadsige ettertje dat we allemaal met plezier haatten. Hoe anders zeg je op meest effectieve wijze 'Yeah, I want Cheesy Poofs!' of 'Respect my authoritah!'?<br/><br/>Maar het hardst heb ik moeten lachen om Cartmans penetrerende stemgeluid al hij schreeuwt naar Mr. Kitty in de ijzersterke aflevering Cat Orgy. Mr. Kitty is namelijk zo loops als Wandelvereniging Gooisch Geluk (de Mr. is blijkbaar een geslachtsvergissing) als mevrouw Cartman een avond van huis is om een meteorietenregen te bekijken. Eh, wat hoogstwaarschijnlijk een smoes om een dubbele penetratie te ontvangen en crack te roken, maar goed. Cartman krijgt tijdens haar afwezigheid te maken met eerdergenoemde, botergeile en constant miauwende Mr. Kitty, waar hij compleet gestoord van wordt en wat naar mijn bescheiden mening de grappigste scène in de geschiedenis van South Park tot gevolg heeft. Kijk maar:<br/><iframe frameborder="0" height="350" src="https://www.youtube.com/embed/0qijp0idRts" style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" width="425"></iframe>Hoewel ik om alle scenes met Cartman en Mr. Kitty keihard moet lachen:<br/><iframe frameborder="0" height="350" src="https://www.youtube.com/embed/yugoFc79uh8" style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" width="425"></iframe>De ep bevat overigens nog veel meer krankzinnig grappige shit, zoals de confrontaties tussen Cartman en z'n oppasser.<br/><iframe frameborder="0" height="350" src="https://www.youtube.com/embed/RTL_Wmlzvmc" style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" width="425"></iframe></p><p style="text-align: justify;"> </p><h3 style="text-align: justify;">Trapped in the Closet </h3><p style="text-align: justify;">Stan komt in Trapped in the Closet in aanraking met de Scientology Church, de bizarre geloofsovertuiging waar ook bekende acteurs als Tom Cruise en John Travolta zich bij hebben aangesloten. Dit is het begin van de beste aflevering ooit!<br/><br/>Stan neemt een persoonlijkheidstest en de conclusie is dat hij uitermate geschikt is voor Scientology, maar hij wordt ook zwaar depressief bevonden. Hoe hij weer blij kan worden? Door een e-meter te gebruiken, die hem helpt om van zijn zogenaamde depressie af te komen. Uiteraard zijn de metingen van het apparaat gigantisch hoog en al snel wordt Stan gezien als de reïncarnatie van L. Ron Hubberd, de oprichter van Scientology.Stan wordt acuut een held in de ogen van de Scientology aanhangers en Tom Cruise klimt zelfs door zijn slaapkamerraam om hem te ontmoeten! Stan vindt de acteerprestaties van Tom Cruise echter slechter dan die gast van Napoleon Dynamite en Tom Cruise is hierdoor zo verdrietig dat hij de kast van Stan induikt en er niet meer uit wil komen. Het gevolg is dat Tom Cruise de hele tijd wordt gevraagd of hij uit de kast wil komen! Op dit moment lag ik al helemaal dubbel, maar het wordt nog veel gekker.<br/>Ook John Travolta wil dat Tom Cruise uit de kast komt en dat doet hij met een typische “Tom, you gotta come out of te closet, oh my god.” Ontzettend funny, maar als ook Travolta de kast induikt, komt het meest geniale van deze aflevering. Niemand minder dan R. Kelly gaat zich er mee bemoeien en dat was het moment dat bij mij de ballen uit de boxershort werden gelachen. R. Kelly zingt op het laatst: “Now I’m in the closet. I’m in the closet too.” Je kon me wegdragen.<br/><br/></p><h3>Imaginationland </h3><p style="text-align: justify;">Waar South Park in den beginne de lachers op de hand kreeg door simpelweg lompe poep- en piesgrappen te maken, is die balans de laatste jaren verschoven naar een ‘subtielere’ vorm van satire. Maar dan met poep- en piesgrappen. Daarom is mijn favoriete drieluik Imaginationland. In deze drie afleveringen wordt de Amerikaanse terreurwaanzin op een prachtige manier in beeld gebracht. ‘Terrorists just attacked... our imagination.’De aflevering begint met de jacht op een kabouter die Cartman gezien heeft. Kyle gelooft er natuurlijk geen reet van en de twee sluiten een weddenschap af; als de kabouter echt is, moet hij Cartman’s ballen voorzien van speeksel. Een weddenschap is namelijk geen weddenschap als er niet tenminste een beetje op ballen wordt gezogen. De kabouter blijkt natuurlijk echt te zijn en Cartman doet er dan ook drie afleveringen over om Kyle aan zijn eind van de deal te houden.</p><p style="text-align: justify;">De grote ster van de show is natuurlijk Manbearpig, want elk wezen dat uit drie helften bestaat, is fuckin baas! Dan heb ik het nog niet eens gehad over het volkslied van Imaginationland genaamd ‘imagination’. Denk ik... Dus als afsluiter eindig ik met de lyrics van dit pareltje:<br/>Imagination<br/>Imagination<br/>Imagination!<br/><br/>Imagination<br/>Imagination<br/>Imagination<br/>Imagination<br/><br/>Imagination<br/>Imagination<br/>Imagination<br/><br/>Imagination<br/>Imagination<br/>Imagination<br/><br/>Imagination<br/>Imagination<br/>Imagination<br/>Imaginatiooooooooooon!</p></div>
</div>
</content>
</article>


De beste South Park afleveringen - deel 3

Opmerkingen

Gerelateerde artikelen

Contact

Handige links