
<article class="article article-detail">
<content class="article__content">
<div class="article__snippets">
<div class="rs-snippet rs-snippet__html" id="f1dadeac-9fd2-4dc8-9059-ad988f6f6d8d"><div style="text-align: justify"><strong>De hoogtijdagen van de beroemdste aap uit de geschiedenis van de videogames lijken een beetje geteld. Wat niet wegneemt dat men deze ouwe aap nog steeds probeert nieuwe kunstjes te leren. Volgens Jurjen levert dit soms nog wel eens een verrassend leuke game op.</strong>
<p>Donkey doorbreekt trends en verwachtingen. Je hebt de stylus dit keer niet nodig, maar hoeft ook de richtingsknop niet in te drukken. Net als de voorganger op de GBA, bestuur je Donkey Kong Jungle Climber vrijwel in zijn geheel met de L- en R-knop.</p>
<p><strong>Uitsteeksels</strong><br/>
De levels hangen vol lego-achtige platen met “uitsteeksels” die je kunt vastgrijpen. Als je zo’n uitsteeksel met links hebt vastgepakt, blijf je linksom draaien tot je de L-knop loslaat, op dat moment schiet de aap vooruit in de richting waarin hij keek. Vervolgens pak je bijvoorbeeld met rechts een volgend uitsteeksel, en zo slinger je verder. Je kunt ook op de A-knop drukken om een hinderlijke vijand uit de weg te beuken. Het is een beperkt maar juist daardoor alleraardigst idee, dat in de voorganger op de GBA niet zo goed uit de verf kwam. Daarom moest ik ook even diep zuchten toen de komst van deze JC (Jungle Climber, niet die gozer uit Nazareth) werd aangekondigd. Nu heb ik tijdens het spelen van JC ook wel gezucht, maar dat was dan meestal van opluchting, omdat ik eindelijk weer eens zo’n duivels lastige hindernisbaan had voltooid.</p>
<p><strong>Echt moeilijk</strong><br/>
Donkey doorbreekt trends en verwachtingen, zoals ik al aangaf. Allereerst is de game echt onvergelijkbaar veel leuker dan de voorganger. De levels bestaan uit fases die elke keer weer een nieuwe, uitdagende twist aan de verslingerende actie geven. De spitsvondigheid waarmee ontwikkelaars Paon/Nintendo dit allemaal hebben bedacht en uitgewerkt, is echt indrukwekkend. Daarbij wordt de game na de eerste twee werelden ook nog eens écht moeilijk. Ook dat is verrassend, want de Nintendo-trend lijkt juist om games steeds iets gemakkelijker te maken (nieuwe gamers verleiden, huisvrouwen verwennen, jeweetwel).</p>
<p><strong>Tot het uiterste</strong><br/>
De zeer pittige eindbazen hebben mij eerlijk gezegd af en toe op het randje van de wanhoop gebracht, maar de game is veel te leuk om op te geven. En gelukkig kun je DK-munten verzamelen om cheats te ontgrendelen, want we zijn natuurlijk niet allemaal bereid om tot het uiterste te gaan. En dat is wat deze game eigenlijk wel van je verlangt, zeker als je ‘m 100 procent wil uitspelen. Ik hoop dat je er de tijd voor kan vinden.</p>
<p><strong>Conclusie</strong><br/>
Vergeet de voorganger, JC bewijst dat het L/R-slingerconcept met gemak een forse game lang leuk blijft. De enorme variatie en ouderwets hoge moeilijkheidsgraad maken het een boeiend spel dat de naam DK zeker waardig is.</p></div>
</div>
</div>
</content>
<h2 class="title title--xlarge-pu"><span>Conclusie</span></h2>
</article>


DK Jungle Climber

Opmerkingen

Gerelateerde artikelen

Contact

Handige links