
<article class="article article-detail">
<content class="article__content">
<div class="article__snippets">
<div class="rs-snippet rs-snippet__paragraph rs-snippet__paragraph--default rs-snippet__paragraph--default" id="rs-1709806444205_9h407bzvv1k"> <p>Deze demo van Dragon’s Dogma 2 dropt me voor een willekeurig ogend stadje. Een ontwikkelaar fluistert me in dat ik “ooit waarschijnlijk wel voorbij die poort daar verderop” wil komen, één quest vertelt me ongeveer hetzelfde, maar verder sta ik er helemaal alleen voor. En terwijl ik om me heen kijk, naar een verdomd mooie omgeving, begint het te kriebelen. Niet zomaar een kriebel, maar de kriebel die ik al najaag sinds ik twee decennia geleden mijn eerste rpg opstartte. “Oeh, wat zou er in die grot zitten?” “What the fuck vliegt er voor gigantisch beest over mij heen?! Kan ik ‘m aan??” “Oeh, m’n compagnon wijst me op een schatkist, let’s go!”</p> </div> <h2 class="rs-snippet rs-snippet__header rs-snippet__header--left" id="rs-1709806501981_xtjg1grmplr">Optimistische ontdekkingstocht</h2> <div class="rs-snippet rs-snippet__paragraph rs-snippet__paragraph--default rs-snippet__paragraph--default" id="rs-1709806512004_oiw4zp0r50j"> <p>Dat lijkt de grote kracht van Dragon’s Dogma 2 te worden. Want net als in deel één kon het verhaal me niet zo boeien. ja, leuk dat een draak letterlijk je hart heeft gestolen, maar veel meer dan oppervlakkige motivatie om je door de wereld te sturen is het niet. En dat hoeft ook niet als die wereld er zo om schreeuwt om verkend te worden. In mijn previewsessie werd ik van hot naar her getrokken, maar niet door quest- of map-markers of iets dergelijks. Achter elke bocht, rij bomen of hut kan simpelweg iets opmerkelijks staan – vaak in de vorm van lelijke monsters, maar ook sidequests en schatten – en dat wil je zelf meemaken.<br/></p> </div> <div class="rs-snippet rs-snippet__image" id="rs-1709806526133_tfip5z6cs68"> <div class="photoswipe" id="photoswipe-706165"> <figure class="resized-image"> <img alt="Dragon's Dogma 2" class="resized-image__img" loading="lazy" src="https://api.reshift.nl/modules/media/show_image/706165/?width=640&amp;crop=center" width="640"/> </figure> </div> </div> <div class="rs-snippet rs-snippet__paragraph rs-snippet__paragraph--default rs-snippet__paragraph--default" id="rs-1709806528326_lnggi4yqydm"> <p>Ik heb gigantische monsters elkaar te lijf zien gaan terwijl ik vrolijk een bloemetjesspoor volgde. Ik ben uit het niets van de grond geplukt door een griffioen, en ging als bedankje in zijn nek hangen om zijn hersenpan in te slaan. Ik heb npc’s om hulp horen schreeuwen, reusachtige vogels in de fik zien vliegen en ben belaagd door een nest harpies. Ik ben van mijn party weggetrokken door een overenthousiaste wolf, en vocht op een kléín stukje van de map met de meest uiteenlopende monsters. Goblins, geesten, griffioenen, golems… en dat zijn alleen nog maar de vijanden die beginnen met de letter G!</p><p>Het klinkt erg gewelddadig, en dat is Dragon’s Dogma 2 bovenal, maar wat me het meest bijbleef is toch wel het kinderlijke enthousiasme dat ik voelde. De wereld is gewoon verdomd mooi, met al z’n natuur, bergen en dalletjes (en later ook woestijnen), en vormt een schel contrast met de gure werelden van veel genregenoten, zoals een The Witcher 3. Lopen door Dragon’s Dogma 2 is als een heerlijk rustgevende boswandeling bij een perfecte temperatuur – totdat je ineens een brul of knal hoort die je niet kunt plaatsen, en de meest intense gevechten losbarsten. </p> </div> <h2 class="rs-snippet rs-snippet__header rs-snippet__header--left" id="rs-1709806540604_0q8xqizgtslh">Dragon’s Dogma-Jedi</h2> <div class="rs-snippet rs-snippet__paragraph rs-snippet__paragraph--default rs-snippet__paragraph--default" id="rs-1709806552027_jlr2615800a"> <p>Ooh, die gevechten! De game draait helaas maar op zo’n 30fps op PlayStation 5, en is allesbehalve stabiel met al die effecten van aanvallen, maar ik heb me er gek genoeg geen moment aan gestoord. Ik was veel te druk bezig met het positioneren van mijn Pawns– de drie computergestuurde metgezellen die zowel binnen als buiten gevechten hun waarde tonen –, het ontwijken van aanvallen en het zoeken naar een moment om toe te slaan. Als eerste kreeg ik de vocation (zo heten de classes hier) Mystic Spearhand te spelen, en ik snap wel waarom Capcom die aanraadde. Het speelt zo. Fucking. Lekker! </p><p>De Mystic Spearhand kan korte afstanden vooruit teleporteren, om vervolgens als een soort Dragon’s Dogma-Jedi los te gaan met zijn oplichtende speer. Hij is dus enorm beweeglijk, maar daar staat tegenover dat hij defensief weinig te bieden heeft. En dat kan knap lastig zijn tegenover bijvoorbeeld een gigantische trol, die jou maar wat graag oppakt en zonder blikken of blozen tegen een rots mept.<br/></p> </div> <div class="rs-snippet rs-snippet__image" id="rs-1709806574914_gh2ydu1wob8"> <div class="photoswipe" id="photoswipe-706166"> <figure class="resized-image"> <img alt="Dragon's Dogma 2" class="resized-image__img" loading="lazy" src="https://api.reshift.nl/modules/media/show_image/706166/?width=640&amp;crop=center" width="640"/> </figure> </div> </div> <div class="rs-snippet rs-snippet__paragraph rs-snippet__paragraph--default rs-snippet__paragraph--default" id="rs-1709806577484_cr6wcruk4bc"> <p>Als je met een knap staaltje teamwerk zo’n trol op zijn knieën dwingt, dan kun je met een nieuwe soort finisher-achtige move érg veel schade aanrichten. En man, dat voelt goed! Om nog maar te zwijgen over hoe leuk het is om sneaky een rots te beklimmen terwijl je Pawns hem afleiden, en op de rug van de trol te springen. Dat hij je vervolgens rondslingert als een lappenpop, tja, dat hoort erbij. Het onderstreept maar weer hoe dynamisch en leuk de gevechten hier kunnen zijn.<br/></p> </div> <h2 class="rs-snippet rs-snippet__header rs-snippet__header--left" id="rs-1709806597705_ajeujrhhiy6">Bedenkingen</h2> <div class="rs-snippet rs-snippet__paragraph rs-snippet__paragraph--default rs-snippet__paragraph--default" id="rs-1709806600764_gntbpr11an"> <p>De tweede vocation die ik onder de knoppen kreeg is de Magick Archer, en om eerlijk te zijn vond ik dat veel minder leuk dan de Mystic Spearhand. Veilig op afstand pijltjes afvuren is niet helemaal mijn ding in een game die mêlee combat zo goed snapt, en het voelde ook een beetje als een ‘easy mode’. Wel moet ik zeggen dat het gebruiken van de Ricochet Seeker-skill in een grot erg vet is: tig paarse pijltjes stuiteren dan op alle oppervlakten en richten immens veel schade aan, ongeacht hoeveel vijanden er tegenover je staan. </p><p>Dat ik enthousiast ben over Dragon’s Dogma 2 staat buiten kijf, maar ik heb toch ook wel mijn bedenkingen. Zoals gezegd boeide het verhaal mij niet zo, en ook de interacties met npc’s in de dorpjes en stadjes voelden… tja, niet organisch. Willekeurige voorbijgangers vertellen al snel hun levensverhaal, en hebben héél snel nadat je een (side-)quest accepteert precies de informatie die je zoekt. Een missie liet me zoeken naar een bol, die ik letterlijk vijftien meter verderop bij een verkoper vond. En de Pawns zijn handig, maar het belooft niet veel goeds dat ze in drie uur tijd bepaalde uitspraken al vijf keer herhaalden. </p><p>Desalniettemin kan ik niet wachten tot de reviewcode van Dragon’s Dogma 2 binnenkomt, en kijk ik ernaar uit om weer van hot naar her getrokken te worden door deze waanzinnige speelwereld en al haar monsterachtige inwoners. Met de Mystic Spearhand dus, al zien de acht vocations die ik nog niet heb kunnen spelen er ook wel interessant uit...</p><p><i>Dragon’s Dogma 2 komt op 22 maart uit voor PlayStation 5, Xbox Series X/S en pc.</i></p> </div>
</div>
</content>
</article>


Dragon’s Dogma 2 (PS5) gespeeld – Oldschool in hart en nieren

Opmerkingen

Gerelateerde artikelen

Contact

Handige links