
<article class="article article-detail">
<content class="article__content">
<div class="article__snippets">
<div class="rs-snippet rs-snippet__html" id="181af0f8-7098-4ea5-8490-b7194ea11224"><p class="-tekst">Hoe vaak hebben we het al niet gehoord of gelezen: “de game-industrie is de filmindustrie in omzet voorbij gestreefd” en “games zijn de films van de 21<sup>ste</sup> eeuw”. Allemaal pr-bullshit of op zijn best ‘wishfull thinking’ wat mij betreft. Want ook al zit er een kern van waarheid in de quotes (games kosten meer dan een bioscoopkaartje of DVD, en dus maak je al snel meer omzet), ik kan de game-industrie met de beste wil van de wereld niet gelijk stellen aan Hollywood.</p><p>Noem mij maar eens een paar games die echt het epische gevoel van een goede film weten te benaderen? Games waarin je echt geraakt wordt door wat er gebeurt? Waarin je meeleeft met de hoofdpersonen? Waarin je de verhaallijn tot je krijgt zonder dat je naar tergend saaie en geforceerde cutscenes moet kijken? Waarin je echt, maar dan ook echt denkt dat je de hoofdspeler bent in een episch verhaal en niet iemand die een poppetje bestuurt? Precies… dan ben je snel klaar.</p><h2 class="-tussenkop"><strong>Triest</strong></h2><p class="-tekst">Epic-voorman Clifford B. roept al een tijd dat games de nieuwe blockbusters moeten worden. Voor hem bestaat er niet zoiets als hardcore games en casual games. Voor hem bestaan er alleen ‘epische games’ en ‘slechte games’.</p><p class="-tekst">Hij heeft schijt aan het verhaal dat je tegenwoordig simpele spellen moet maken om veel te verkopen. Volgens hem werkt het bij de game-industrie precies hetzelfde als bij de filmindustrie: maak iets vets dat je van A tot Z bij je lurven pakt en dat iedereen kan begrijpen, en je scoort.</p><p class="-tekst">Clifford mag dan een raar klein kereltje zijn, door dit soort uitspraken ben ik de man toch gaan waarderen. Hij zegt namelijk precies wat ik denk: “fok dat hele casual gedoe!” Casual gamers zijn gewoon mensen die de ‘hardcore games’ niet pakkend genoeg vinden om lang genoeg door te gaan om de controls onder de knie te krijgen.</p><p class="-tekst">Casual gamers willen volgens mij heel graag die hardcore shit spelen. Denk je nu echt dat de gemiddelde Nederlander op zijn 42” Full HD LCD liever naar Wii-beelden kijkt, dan naar die high-res shit van de PS3 of Xbox 360? Rot toch op!</p><p>Helaas snapte alleen Nintendo dat graphics weliswaar heel belangrijk zijn, maar als je die niet combineert met pakkende actie en begrijpelijke gameplay, dat de casual gamer dan afhaakt. Met als gevolg dat de hele wereld nu denkt dat je Wii-stuff moet maken om de massa te bereiken. Hoe triest is dat!</p><h2 class="-tussenkop"><strong>Rollercoaster</strong></h2><p class="-tekst">Laten we met z’n allen hopen dat Gears of War 2 de boel op stelten zal zetten en afrekent met dat casual geneuzel. De game is 110% hardcore, maar zo gemaakt dat iedereen die het ziet, dit wil spelen en bereid is de controls onder de knie te krijgen. Ik zweer het je.</p><p class="-tekst">Gears of War 2 is namelijk de allereerste Hollywood-game ooit gemaakt! Zelfs als het niet jouw genre is, je misschien walgt van het über-Amerikaanse spierballenvertoon of nog nooit een controller in je knuisten hebt gehad, dan nog kun je niet ontkennen dat dit spel bizar goed in elkaar zit.</p><p>De snelheid, de uitwerking, de details, de actie, de epische scènes, de naadloze switches tussen gameplay en verhaal, de uitwerking van de karakters, de muziek, de bizarre omgevingen en monsters, de heerlijke oneliners, de afwisseling tussen zieke humor en serieuze momenten… dat alles maakt dat je echt dezelfde rollercoaster ervaring beleeft als wanneer je een bioscoop instapt. Je komt ogen en oren tekort als je deze game speelt! Zelfs meekijken is pure fun! En bij welke game heb je dat nou?</p><h2 class="-tussenkop"><strong>Nóg sterker</strong></h2><p class="-tekst">Aan het eind van Gears of War deel 1 liet je een dikke bom afgaan. Dat zal je op dat moment ongetwijfeld een goed gevoel hebben gegeven, maar zodra je deel 2 begint, zul je er met terugwerkende kracht spijt van krijgen. De Locust zijn namelijk twee keer zo sterk teruggekomen en ze hebben de wereld helemaal in hun macht.</p><p class="-tekst">Complete steden worden van binnenuit de aarde de grond in gezogen. Er is nog maar één manier om de mensheid te redden en dat is door zelf de aarde “in te gaan” en de Locust in hun thuisbasis aan te pakken. En dat is waar GoW2 om draait.</p><p class="-tekst">Clifford B. had beloofd dat Gears of War 2 “episch, doch intiem” zou worden, en dat is precies dé formule van een goede Hollywood-film. Een goede film moet namelijk heftige en overrompelende actiescènes bevatten, maar ook uitgewerkte karakters waar je een band mee kan hebben.</p><p class="-tekst">Waren Marcus Fenix, Marcus Cole en Baird in het eerste deel toch vooral eendimensionale spierbonken met sappige oneliners die Locust na Locust omver knalden, nu tonen ze voor het eerst ook emotie. En wees niet bang, het zijn niet opeens pijprokende sandaalgasten. Zo is de vrouw van Dominique ontvoerd door de Locust. De zoektocht naar haar leidt tot spanningen binnen het team en krijgt z’n climax in de meest spraakmakende scène die ik ooit gezien heb in een game.</p><p>Wat en hoe zal ik niet verklappen; dat zou een hele dikke spoiler zijn.</p><h2 class="-tussenkop"><strong>Ongekend niveau</strong></h2><p class="-tekst">Sowieso kan ik weinig over de inhoud van de game zeggen. De vriendelijke mensen van Epic hebben me een A4tje meegegeven met daarin een stuk of dertig punten waarover ik het niet mag hebben in deze review. Qua spoilers. En hoe kut dit ook is, het geeft wel goed aan dat er veel staat te gebeuren in dit spel. En nu ik de game gespeeld heb, kan alleen maar beamen dat je inderdaad een hele hoop verrassende dingen gaat meemaken.</p><p class="-tekst">Ik viel van de ene verbazing in de andere. Nieuwe personages, nieuwe vijanden, je komt veel te weten over de oorsprong van de Locust en, je komt terecht in een aantal van de mooiste locaties en scènes die je ooit bent tegengekomen in een game, brute levelbaas gevechten (bruut in de zin van beeld, niet zo zeer van moeilijkheid, GoW2 is geen Ninja Gaiden III), etc.</p><p class="-tekst">Het detail dat Epic in dit spel heeft gestopt, de cinematografische cameravoering, de super soepele overgangen tussen gameplay en stukjes ‘film’… het is allemaal van een ongekend niveau en houdt je het hele spel op het puntje van je stoel.</p><p>Op een vrij repetitief en suf level met een tank na dan, waarin je vooral poppetjes staat op te blazen. In elke andere game zou het een prima onderdeel zijn, maar hier detoneert het totaal bij de rest van de actie.</p><h2 class="-tussenkop"><strong>Finishing moves</strong></h2><p class="-tekst">Waar ik wel veel over kan en mag zeggen is de besturing en de gameplay zelf. Gears of War draaide om guns, cover en brute shootouts in vaak apocalyptische en besloten omgevingen. In deel 2 zet Epic deze lijn door.</p><p class="-tekst">De wapens zijn nog vetter (vooral de bazooka is waanzinnig: één schot en vier tellen later dalen allerlei projectielen neer op de gillende Locust, fijn ook dat je de wapens nu eveneens met de rechter schouderbutton kunt coolen), de cover iets soepeler gemaakt (vooral uit cover komen werkt perfect, helaas schiet je soms wel nog steeds in cover terwijl je bijvoorbeeld over het obstakel heen had willen springen) en de shoot-outs komen weer keihard aan.</p><p class="-tekst">Helemaal omdat de A.I. puik is en je nu een aantal heerlijke finishing moves hebt om Locust kapot te maken. Schiet ze gewoon aan en wacht tot ze kreunend over de grond kruipen. Als je nu binnen een paar seconden bij ze bent, kun je een hoop walgelijke shit met ze uithalen.</p><p>Cover is bovendien nu minder heilig, omdat obstakels ook kapot geschoten kunnen worden (goed voor de multiplay).</p><h2 class="-tussenkop"><strong>Impact</strong></h2><p class="-tekst">Aan dit heerlijke gameplay sausje heeft Epic twee nieuwe ingrediënten toegevoegd. Ten eerste de ietwat platformachtige actie waarin je bijvoorbeeld in een tank wakken in het ijs of objecten die naar beneden komen vallen, dient te ontwijken. Dit gedeelte had van mij weg gelaten mogen worden. Het waren vaak de momenten waar ik op frustrerende wijze dood ging. Maar goed, ik ben suf in dat soort actie-reactie shit dus trek je daar niet te veel van aan.</p><p class="-tekst">En dan zijn er de meer epische open battles. Vooral als je op een aantal voertuigen komt te zitten (en ik mag dus niet verklappen hoe die voertuigen heten of hoe ze er uit zien, behalve dan dat je niet weet wat je gaat meemaken), heb je een groot open terrein voor je van waaruit je tientallen Locust, Brumaks en Breeders kunt zien lopen of vliegen.</p><p>Deze meer ‘open scenes’ zijn niet revolutionair qua gameplay, maar wel qua impact. Het toont grafisch extreem goed hoe alomvattend de oorlog is waarin de mensheid op dat moment verzeild is geraakt. Je ziet colonnes Locust en Brumaks langs marcheren en je weet dat het helemaal fout zit.</p><h2 class="-tussenkop"><strong>Gefikst</strong></h2><p class="-tekst">Eigenlijk is alles wat ik je over dit spel vertel te veel. Je verraadt al gauw bepaalde heftige scènes of gebeurtenissen en dat wil ik niet. Je moet het gewoon zelf spelen, op de bank, met de gordijnen dicht, op een fikse LCD met Dolby Surround. Neem een weekend vrij en ik verzeker je dat je zestig euro zelden zo goed hebt besteed.</p><p class="-tekst">Ik beloof je een dikke tien uur bizar vette actie en daarna de prima co-op (check de Horde mode) en de multiplayer die Xbox Live weer compleet op stelten gaat zetten (niet gecheckt, want er is nog niks te doen).</p><p>Clifford heeft een grote bek, hij is een volbloed arrogante Yank, maar hij heeft het wel weer gefikst. Gears of War was vet, maar deel 2 gaat er dik overheen!</p></div>
</div>
</content>
<h2 class="title title--xlarge-pu"><span>Conclusie</span></h2>
</article>


Gears of War 2 - review

Opmerkingen

Gerelateerde artikelen

Contact

Handige links