
<article class="article article-detail">
<content class="article__content">
<div class="article__snippets">
<div class="rs-snippet rs-snippet__html" id="9e2754d7-f30c-4d48-aaf6-b0eabc85daa9"><p class="-tekst">Het is vrijdagnacht 01:04 uur precies. Op mijn nieuwe HD TV rollen de eindcredits van Gears of War voorbij. De dramatische filmmuziek heeft plaatsgemaakt voor een hiphop beat en naast de gebruikelijke mededelingen komen fotootjes voorbij van Epic medewerkers die hun vrouw en kinderen bedanken voor hun steun. Ze zullen de laatste zes maanden wel behoorlijk wat overuren hebben gemaakt.</p><p class="-tekst">Ik leun achterover en realiseer me dat ik me leeg voel. De afgelopen tien uur zijn als een rit in de achtbaan geweest en nog half verdoofd van de actie en de spanning staar ik naar het scherm. Ik probeer te bedenken hoe goed ik Gears of War vind. Het is niet makkelijk te verwoorden want het spel heeft een heleboel verschillende gezichten.</p><h2 class="-tussenkop"><strong>Tot in je tenen</strong></h2><p class="-tekst">In basis is het spel een shooter maar de besturing is speciaal ontworpen voor de Xbox controller. In het begin is dat even wennen maar na een uur of twee wil je niet anders meer.</p><p class="-tekst">Dan is er de sfeer, de graphics en de muziek; misschien wel het beste aan de game. De levels zijn zo ontzettend mooi gemaakt dat je het drama van de kapot geschoten kerken, de ingestorte paleizen en de ondergang van het menselijk ras gewoon tot in je tenen voelt. Hier is iets verschrikkelijks gebeurd. De wereld is vergaan en als dit scenario ooit werkelijkheid wordt dan zal het eruit zien zoals in Gears of War.</p><h2 class="-tussenkop"><strong>Horror film</strong></h2><p class="-tekst">De actie is intens. De volle tien uur lang heb ik op het puntje van mijn stoel gezeten.</p><p class="-tekst">Gears of War voelt aan als een goede horror actiefilm. Er is altijd even dat moment waarop je een nieuw level binnenloopt en je wordt overweldigd door de grootsheid van de vernietiging die heeft plaatsgevonden Een moment waarop je onder de indruk raakt van de dramatische sfeer die door de schitterende beelden en het licht van de ondergaande zon alleen maar wordt versterkt. Even rust en dan komt er dat bericht over de radio. “De Locust Horde is gesignaleerd! Ze komen deze kant op! Maak je klaar!”</p><p class="-tekst">Je teamleden zoeken dekking en richten hun wapens op de toegangspoort. Even houdt iedereen zijn adem in. De stilte voor de storm. Dan rommelt de aarde, je collega brult: “they’re coming through the door!!!!” Een ontploffing, geschreeuw en de hel breekt los.</p><p class="-tekst">Dat zijn de momenten waarop Gears of War briljant is. De shootouts, de actie, de orgie van bloed als je een Locust soldaat met je kettingzaag in tweeën snijdt. Het angstaanjagende geschreeuw van de kleine Locust wezens die op handen en voeten aan komen rennen. De paniek als je teamleden dodelijk gewond zijn en je geen backup kunnen geven.</p><p class="-tekst">Het komt allemaal samen in een climax van geweld, actie, drama en spanning. Gears of War maakt alle verwachtingen waar en dat is gezien de belachelijke hype een bijna onmogelijke prestatie.</p><h2 class="-tussenkop"><strong>Perfectie</strong></h2><p class="-tekst">Dat Epic er in geslaagd aan de verwachtingen te voldoen, is vooral te danken aan het vertrouwen en de steun die Microsoft van begin tot eind aan dit project gaf. Mede daarom kon de Epic directie het GoW-team genoeg tijd geven om de game in elk opzicht te perfectioneren, en dat voel je elke minuut dat je het speelt.</p><p class="-tekst">Dat de graphics en de audio perfect zijn, wordt al heel snel duidelijk maar ook gameplay is volmaakt. Om dat te kunnen realiseren zijn de makers wel uitgegaan van een simpel shooter principe in een wereld die niet al te groot is en waarin je bepaald niet overal kunt gaan en staan. Hekjes beperken de doorgang en je kunt bijvoorbeeld niet van een verhoginkje afspringen.</p><p class="-tekst">Hierin lijkt de game erg op Killzone en het was daarom ook geen verrassing om te horen dat Arjen Brussee, de geestelijk vader van Killzone, een oud collega is van de geestelijk vader van Gears of War [Zie kader].</p><p class="-tekst">Het gebrek aan bewegingsvrijheid dat heel af en toe de kop opsteekt, was in eerste instantie een reden voor mij om de game iets minder vet te vinden maar al snel realiseerde ik me dat dit feit niets afdeed aan het gevóel van vrijheid dat ik had in Gears of War, en daar gaat het uiteindelijk om.</p><p class="-tekst">De perfectie die de game uitstraalt, heeft dan ook niet zoveel te maken met het gameconcept maar simpelweg met de tijd en moeite die het team van Epic in deze game heeft geïnvesteerd.</p><h2 class="-tussenkop"><strong>Cliffy B</strong></h2><p class="-tekst">Perfectie is een vreemd fenomeen. Iedereen kan aangeven wanneer een spel niet perfect is, maar hoe je een game maakt die wel perfect is, da’s een heel ander verhaal. Daarvoor heb je visie nodig en passie voor het onderwerp.</p><p class="-tekst">Twee eigenschappen die samenkomen in Cliff Bleszinsky, de lead designer van Gears of War. Hij was het die besloot dat de gameplay van Gears of War in basis niet veel anders hoefde te zijn dan dat van de meeste shooters. Maar hij was ook degene die verantwoordelijk was voor de filmische aanpak, het uitwerken van de grafische stijl van de game en natuurlijk de actie.</p><p class="-tekst">CliffyB weet dat perfectie per definitie schuilt in detail en dat je daarom niet per se grote open werelden hoeft te maken om de speler een compleet gevoel van vrijheid te geven. Vrijheid zit hem in het maken van je eigen keuzes en de mogelijkheid om effectief te kunnen handelen naar die keuzes.</p><p class="-tekst">Want wat maakt het uit dat je niet over een metalen hekje kunt springen zolang de levels maar groot genoeg zijn om met succes meerdere strategieën toe te passen? En wat maakt het uit dat de actie gescript is en bepaalde gebeurtenissen worden getriggered door andere gebeurtenissen? Zolang je als speler maar nooit het gevoel hebt dat je moet gaan zitten wachten totdat er iets gebeurt of dat je moet gaan lopen zoeken naar een bepaald element dat je verder helpt in de game. Dat zijn voorbeelden van slecht gamedesign, en die zul je in Gears of War niet aantreffen.</p><h2 class="-tussenkop"><strong>De A knop</strong></h2><p class="-tekst">Wat je wel zult aantreffen in Gears of War is beleving. Het zoeken van dekking is daarvan een goed voorbeeld.</p><p class="-tekst">Dekking zoeken staat centraal in deze game en dankzij een ingenieus systeem waarbij de A knop eigenlijk alle acties voor haar rekening neemt, zul je altijd met één druk op de knop kunnen schuilen achter een barricade of een rotsblok.</p><p class="-tekst">Druk de linker trigger in en hoofdpersoon Marcus Fenix komt omhoog met zijn wapen in de aanslag. Shootouts worden intens en meeslepend omdat je altijd in eerste instantie bezig bent met jezelf in veiligheid brengen en dan pas met het schieten op de tegenstander.</p><p class="-tekst">Dit concept wordt overigens pas duidelijk als je een paar uur in de game zit maar zodra het kwartje gevallen is, wordt het interessant om de game bijvoorbeeld eens in Hardcore of, als je het spel al een keer hebt uitgespeeld, Insane mode te spelen. Het zoeken van dekking is dan niet langer een leuke feature maar essentieel om te overleven.</p><h2 class="-tussenkop"><strong>Co-op &amp; multiplayer</strong></h2><p class="-tekst">Overigens hoef je dat niet in je eentje te ontdekken want gelukkig is er een fantastische Co-op mode die je de mogelijkheid geeft om een andere speler via Xbox Live mee te laten spelen. Heeft die er genoeg van en gaat hij of zij offline dan neemt de computer weer de besturing van je teamleden over.</p><p class="-tekst">De Co-op mode en vooral het gemak waarmee spelers kunnen meedoen of weer kunnen vertrekken, is symbolisch voor de perfectie die in de hele game is terug te vinden. Over alles is goed nagedacht!</p><p class="-tekst">De multiplayer mode, hier Vs mode genaamd, is eigenlijk nog beter. Kleine overzichtelijke levels, waarbij de twee teams van vier man altijd de mogelijkheid hebben om van minimaal twee verschillende kanten aan te vallen, staan garant voor wekenlang spelplezier en het lijkt mij niet ondenkbaar dat Gears of War volgend jaar onderdeel is van grote internationale competities want het doet niet onder voor Counter-Strike en is in veel opzichten zelfs een stuk toegankelijker.</p><h2 class="-tussenkop"><strong>Raam</strong></h2><p class="-tekst">Maar laten we niet op de zaken vooruitlopen want eerst is er de dikke tien uur singleplayer. Sommige mensen zullen dit misschien kort vinden maar dat is het niet. De game is namelijk geen moment saai. Het is alsof je tien uur zit te kijken naar een extreem spannende actiefilm. Na tien uur ben je kapot.</p><p class="-tekst">De game eindigt met een boss fight tegen een zekere Raam, deze gast is in Hardcore mode al praktisch onmogelijk te verslaan en in Insane lukt het alleen als je constant je kop laag houdt en bijzonder goed nadenkt over je plan van aanpak. In het begin lijkt het onmogelijk maar op een gegeven moment zul je patronen ontdekken in zijn bewegingen en een mogelijkheid vinden om hem uit te schakelen.</p><p>Raam is de laatste horde die je moet nemen voordat je de game hebt uitgespeeld en de Locust Horde een zware klap hebt toegebracht. Het is het eerste moment in tien uur tijd dat je even rust hebt en kunt nadenken over het verhaal dat je zojuist hebt gezien. Het is ook het moment waarop de vraag wordt gesteld waarom de Locust Horde eigenlijk hun alles vernietigende oorlog voeren tegen de mensheid. Het is duidelijk niet een zaak waar Marcus Fenix ooit over heeft nagedacht maar daar zal zeker verandering in komen in Gears of War 2. Ik kan nu al niet wachten.</p></div>
</div>
</content>
<h2 class="title title--xlarge-pu"><span>Conclusie</span></h2>
</article>


Gears of War - review

Opmerkingen

Gerelateerde artikelen

Contact

Handige links