
<article class="article article-detail">
<content class="article__content">
<div class="article__snippets">
<div class="rs-snippet rs-snippet__html" id="01f9328c-4267-4485-9345-526f0f41273a"><p class="tekst" style="text-align: justify;">“Mijn naam is Tommy Vercetti en tien jaar geleden maakte ik de straten van Vice City onveilig. Na mijn ietwat gezichtsloze voorganger liet ik zien hoe je persoonlijkheid, georganiseerde misdaad en anarchie tot een meesterwerk kon smeden. Ik was de eindbaas, de pimp der pimps en regeerde over de straten.</p><p class="tekst" style="text-align: justify;">En nu ben ik weer terug, een heel klein beetje scherper en voller van kleur. Met name op de iPad zit ik lekker strak in mijn vel. Vice City zelf oogt wel een stukje leger dan toen, en ook wel erg vierkant. Wat tien jaar geleden een vette jaren tachtig revival was, oogt nu een tikje gedateerd. Maar hé, nostalgie is ook wat waard.</p><p class="tekst" style="text-align: justify;"></p><h2 class="tussenkop" style="text-align: justify;"><strong>Same old</strong></h2><p class="tekst" style="text-align: justify;">Verwacht niet veel veranderingen. Wat zeg ik? Verwacht GEEN veranderingen. Inhoudelijk dan hè? Dit is een regelrechte kopie van mijn fantastische avontuur van tien jaar geleden en als dat niet genoeg voor je is, dan heb je dikke pech.</p><p class="tekst" style="text-align: justify;">Kijk naar me? Zie je hoe ik de straten own? Dat is toch genoeg?</p><p class="tekst" style="text-align: justify;">Natuurlijk ben ik niet alleen. Ik bevind me opnieuw in goed gezelschap… of beter gezegd fucked up gezelschap. Met types als Ken Rosenberg en Lance Vance leveren de tussenfilmpjes altijd vuurwerk op. En geloof me, onze gesprekken onderling én mijn levensverhaal hebben na al die jaren nog niets aan kracht ingeboet. Wie heeft er een fucking Tony Montana in fucking Scarface nodig, als je mijn levensloop kunt naspelen? Precies, dat zeg ik.</p><p class="tekst" style="text-align: justify;">Bovendien worden mijn ritjes van A naar B in en op een slordige honderd(!) beschikbare voertuigen begeleid door een trits aan eighties klassiekers. Heerlijk meebrullen met al die bekende songs. Dat verveelt nooit.</p><p class="tekst"></p><h2 class="tussenkop" style="text-align: justify;"><strong>Frustratie</strong></h2><p class="tekst" style="text-align: justify;">Okay, ik mag dan een crimineel zijn, maar ik ben wel een eerlijke crimineel. Dus er moet me wat van het hart. Het heeft er alle schijn van dat ik de afgelopen tien jaar een ernstige evenwichtsstoornis heb gekregen, want ik loop af en toe als een kip zonder kop over het scherm. Auto’s besturen was tien jaar geleden al clunky en dat is nu nog steeds zo, maar goed, daar kan ik nog wel mee leven.</p><p class="tekst" style="text-align: justify;">Het is vooral de combat, man. Alsof ik in een of andere midlife crisis ben beland. Ik heb inmiddels wel een verbeterde auto-aim meegekregen zodat ik bendeleden en coppers een tikkie makkelijker door hun hoofd kan knallen, maar het is nog steeds verre van ideaal. En ook als ik kies voor een andere aanpak (lees: aanpasbare knoppen en tap-control) blijft het worstelen. Het zorgt voor veel frustratie en dat kan toch niet de bedoeling zijn?</p><p style="text-align: justify;">Misschien had ik gewoon met pensioen moeten gaan. Maar ja, het bloed kruipt toch waar het niet gaan kan…”</p></div>
</div>
</content>
<h2 class="title title--xlarge-pu"><span>Conclusie</span></h2>
</article>


GTA: Vice City: 10th anniversary edition

Opmerkingen

Gerelateerde artikelen

Contact

Handige links