Als de E3 dit jaar me één ding heeft geleerd (naast het feit dat Graddus z’n arm terug kan laten groeien) dan is het dat de Japanse gamedevelopers niet meer op hun retour zijn. Ja ze hebben de laatste generatie flink te maken gehad met vermoeide franchises zoals Final Fantasy en Resident Evil. Maar op de indies na toonden de Japanse ontwikkelaars wederom de gekke originele ideeën in LA. Het degelijke design van westerse triple A games betekent dat je eerder kwaliteit kunt verwachten, maar degelijkheid is niet bepaald een broedplaats voor originaliteit. Dat is waar de Japanners voor zijn!
Graag nodig ik jullie allen uit om eens geen sequel uit de budgetbak te vissen deze zomer, maar iets oriëntaals in de ouwe console te stoppen. Check hieronder een paar van mijn favoriete obscure Japanse games van de afgelopen jaren. Hopelijk wordt de lichting deze consolegeneratie net zo goed.
Ni no Kuni: Wrath of the White Witch
Ik ken best veel mensen die Ni no Kuni gespeeld hebben op de PS3 maar geen enkel iemand die de credits gehaald heeft. Behalve ik… natuurlijk… op Easy Mode. Ni no Kuni doet heel erg z’n best om een old skool JRPG te zijn maar met de tweaks en visuals van hedendaagse games. Dat maakt het in het begin een trage game die echter constant verder opengaat en je meerdere keren doet verbazen met z’n diepgang. Begint het als een simpele Pokémon wannabe, op het eind is de jonge Oliver een volleerd tovenaar en worden de eindbaas gevechten beeldvullende magieduels van het kaliber Voldemort vs. Perkamentus. Ook het verhaal bevat die typische bitterzoete elementen van de beste Studio Ghibli-films. Gun het die eerste paar uur, dan krijg je een onvergetelijk avontuur voorgeschoteld.
Ghost Trick: Phantom Detective
Phoenix Wright bedenker Shu Takumi is een van de weinige (Japanse) gameschrijvers die echt z’n werk begrijpt. Ook Ghost Trick is volledig lineair en vooral voor gamers die van lezen houden een topper. Jij speelt iemand die zojuist is doodgegaan maar wiens ziel nog één nacht blijft bestaan. Met je ziel kun je van object naar object springen en zo Rube Goldberg-achtige kettingreacties in de omgeving veroorzaken. Met deze kracht moet je meerdere moordpogingen stoppen en daarnaast je eigen moord oplossen. Zie het als een versie van Murdered: Soul Suspect die niet zuigt, en met een geweldige ‘eighties’ soundtrack… en met een detective die Michael Jackson danspasjes uitvoert. Waarom heb je deze game nog niet (op de DS of tablet) gespeeld?
Zack and Wiki: Quest for Barbaros’ Treasure
In de begindagen van de Wii durfde Capcom nog weleens een originele game uit te brengen, zoals Zack and Wiki. Dit is een point-and-click adventure met Windwaker-achtige graphics. Door de Wiimote te schudden, kon je bepaalde vijanden met een magische bel in handige objecten veranderen. Op die manier moest je in kleine maar pittige levels een geinig avontuurtje uitspelen. Hoe ouder deze game wordt, hoe meer ik dit soort gekke Capcom-games mis.
Catherine
Catherine is een spin-off in het Persona-universum, over vreemdgaan, volwassen verplichtingen en puzzelen met een gast in z’n onderbroek. Vincent is een grote lapzwans die totaal in paniek raakt wanneer z’n vriendin over trouwen begint. Hij komt diezelfde avond femme fatale Catherine tegen die zich praktisch voor zijn voeten werpt en… ach, als je GTST kijkt weet je wel waar dit naartoe gaat. Wat die schijtsoap niet heeft, is een Stephen King-achtige horrorwereld waarin alle mannen in hun slaap een instortende toren moeten beklimmen. De mannen die van de toren vallen worden de volgende ochtend dood in hun bed aangetroffen. Briljante game met zoveel leuke details en elementen dat je vergeet dat het gewoon een puzzelspel met schuivende blokken is.
Dit waren slechts de eerste unieke titels die in m’n hoofd opkwamen. Natuurlijk zijn er nog veel meer vette games die te weird zijn voor een westerse ontwikkelstudio. Zet ze in de comments en laat zien dat er meer is dan Call of Duty en GTST!
Opmerkingen