
<article class="article article-detail">
<content class="article__content">
<div class="article__snippets">
<div class="rs-snippet rs-snippet__html" id="4b732cf5-b96d-455f-9952-9ef74ac2b19b"><p class="Body">Ugh. M’n hoofd. Hij dreunt. Au. Droge mond. M’n ogen verdragen het licht niet. Blegh. Dit, dames en heren, noemen we een kater. En ik haat katers met een passie. Niet alleen omdat ze me reduceren tot een zielig hoopje mens, maar ook omdat ik er meestal minstens een halve dag aan vastzit. Soms speel ik vals door een overdosis paracetamol te nemen (voel je je echt sneller een stuk beter van) maar echt gezond is die optie niet. Tja, wat kan ik zeggen? Ik ben bang dat ik gewoon een alcoholist in spe ben. En niet omdat ik alcohol nodig heb om m’n leven een beetje draagbaarder te maken - mijn leven is <em>awesome</em>, duh - maar, eh, gewoon, omdat ik het lekker vind.</p><p class="Body">Jägermeister? Oh, ja, nu. Tequila? <em>Give it to me</em>. Whiskey? *kreunt* Stop het in me.</p><p class="Body"></p><p class="Body">Meestal zit ik gewoon aan de rode wijn of bier, hoor. Want: “<em>A meal without wine is like a day without sunshine</em>”, en als ik dorst heb na een dagje hard werken dan is er letterlijk niets bevredigender dan een ijskoud Hertog Jantje. Dus, ja, je zou kunnen zeggen dat ik een bovengemiddelde hoeveelheid alcohol consumeer, al zou dat dan wel de understatement van het jaar zijn.</p><p class="Body">Het grootste probleem is dat ik (nu) echter geen redenen heb om mijn drinkgedrag ook maar enigszins te beperken. Want, hier komt het: alcohol is voor mij net als Asterix z’n toverdrank. Ik maak geen grapje, als je Super Saiyan Samuel ooit wil zien dan moet je me dronken voeren. Vooral mentaal krijg ik een upgrade, want m’n hersenen lijken sneller te werken als ik beschonken ben. Ik ben dan scherper, grappiger en extra bijdehand; het is alsof er een limiter op m’n gedachten zit die door de drank dan tijdelijk wordt weggenomen, ofzo. Ik ga er, jawel, zelfs beter door schrijven. Als ik aangeschoten ben en ik ga achter m’n MacBook zitten, dan ben ik een uurtje later een geniaal artikel rijker, <em>if I may say so myself</em>. Nuchter doe ik er aanzienlijk langer over en ben ik meestal toch iets minder creatief.</p><p class="Body"></p><p class="Body">Heb mezelf nu beloofd dat ik niet vaker dan drie keer per week mag drinken, want anders zou het nog wel eens gevaarlijk kunnen worden. En dat is ook weer niet de bedoeling, want ik moet nog een paar decennia mee, <em>thank you very much</em>.</p><p class="Body">Wat dit allemaal met gaming te maken heeft? Nou, eh, dat ik er dus ook achter ben gekomen dat ik beter game als ik een paar drankjes achterover heb geslagen. Ik denk dan immers minder gecompliceerd over dingen na. Ik ga meer op m’n instinct vertrouwen en dat is bij games altijd goed. Ik waarschuw je: ga geen Street Fighter of Mario Kart tegen mij spelen nadat ik drie glaasjes Laphroiag heb gehad, want ik *vernietig* je. Eigenlijk is drank dus eigenlijk een soort van cheat code voor mij. Een soort doping. Ik geef het toe: ik ben de Lance Armstrong van de competitieve videogames. Niet doorvertellen.</p><p class="Body">Proost!</p></div>
</div>
</content>
</article>


Maakt meer kapot dan je lief is

Opmerkingen

Gerelateerde artikelen

Contact

Handige links