
<article class="article article-detail">
<content class="article__content">
<div class="article__snippets">
<div class="rs-snippet rs-snippet__html" id="601255e3-ed61-4c71-b092-8eec643253ed"><p><em>Dit is een aangepaste versie van de review die je kunt vinden in Power Unlimited-magazine 7 (vanaf 30 juni beschikbaar).</em></p><p>Ik wilde hier echt een leuke review van maken. Een beetje lullen over de oerangst die mensen hebben voor haaien en waarom dan. Misschien wat andere haaienmedia aanhalen en vergelijken met Maneater, want is dit nou meer te vergelijken met een Sharknado, The Shallows of een Jaws? Maar deze plannen vielen in duigen toen Maneater iets deed wat een game nooit, maar dan ook nóóit zou moeten doen. En dat heeft drastisch invloed gehad op mijn oordeel over de game…</p><p><iframe frameborder="0" height="350" src="https://www.youtube.com/embed/HCRmiOqUgYQ" style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" width="608"></iframe></p><h3>Meer Sharknado dan Jaws</h3><p>Het begon allemaal best oké met Maneater. Dat heeft denk ik vooral te maken met Chris Parnell, de grappenmaker van een acteur die je misschien wel kent van Rick and Morty, Anchorman, 21 Jump Street of Suburgatory. Deze droogkloot heeft een zeer bijdehante manier van commentaar geven op de gebeurtenissen in de game, bijna alsof hij met een fikse, vieze knipoog een documentaire aan het inspreken is. Dat wordt afgewisseld met cutscenes vanuit het perspectief van een tv-show genaamd Shark Hunters vs. Maneaters, waarin een lompe zeebonk genaamd Scaly Pete gevolgd wordt terwijl hij op haaien jaagt. Duidelijk allemaal niet heel erg serieus te nemen, dus tot zover zijn we meer in Sharknado- dan in Jaws-territorium. </p><h3>Schilferige Pieter</h3><p>In Maneater ben je een haai die wraak wil nemen op de eerder genoemde Scaly Pete, maar voordat je daar klaar voor bent moet je eerst even een sterke, grote vis worden. Gelukkig doe je dat niet door een beetje rond te dobberen terwijl je wacht tot vinnen groeien en er extra rijen tanden in je muil bijkomen. Nee, dit is een videogame. Je zou het zelfs, met een beetje fantasie en goede wil, een RPG kunnen noemen, hoewel dat wel een beetje veel credit is. Het is namelijk niet alsof er uitgebreide menu’s met skils en statistieken in Maneater te vinden zijn, hoewel je wel in level stijgt terwijl je een XP bar ziet vullen. Daarnaast kan je je haai nog een beetje uitrusten met een klein aantal upgrades die allemaal lekker belachelijk zijn (er kwam al snel elektriciteit uit mijn kaken), maar verwacht hier geen Diablo- of zelfs maar Zelda-achtige customization-mogelijkheden. Een haai met een volledig harnas aan ging ze toch een beetje te ver bij Tripwire Interactive. </p><p><img alt="Maneater Scaly Pete" height="342" src="https://api.reshift.nl/modules/media/show_image/649498/?width=727" style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" title="Maneater Scaly Pete" width="608"/></p><h3>Het leven van een vis</h3><p>Nou, daar ga je dan: als jonge pup-haai de wijde wereld in op zoek naar wraak. Het zal je vast niet verrassen dat je daarvoor veel, erg veel zal moeten vreten, verscheuren, verorberen, verzwelgen. Ik heb inmiddels al meer meervallen (do I stutter, motherfucker?) gegeten dan heel Spakenburg in een jaar, en ook schildpadden, alligators en barracuda’s behoren tot de vijanden/ het menu. En ja, mensen natuurlijk ook, dat verraadt de titel al een beetje. Het eten doe je natuurlijk met je enorme smoelwerk, gekoppeld aan de R2-knop, terwijl je met je L2 het zwemmen versnelt, je ontwijkt met L1 en er met R1 een staartmep uitgooit. Daarmee heb ik de gameplay eigenlijk grotendeels wel uit de doeken gedaan, dus vielen de mogelijkheden me wat dat betreft een beetje tegen. Ik heb wel wat nuances achterwege gelaten, maar veel meer dan vreten, staartmeppen en oneindig veel kogels van hunters ontwijken doe je eigenlijk niet in Maneater. Tja, niemand heeft ooit gezegd dat het leven van een vis boeiend is!</p><h3>Als een maagdhaai</h3><p>De eerste uren van Maneater zijn best wel leuk, zoals dat wel vaker geldt met dit soort games: je bent de mogelijkheden en de wereld van de game aan het ontdekken, het levellen gaat nog lekker snel en het voelt best wel bruut om een haai te zijn. Behalve de humor in de verhaalvertelling heeft Maneater ook wel een paar toffe dingen: zo voelt het exploreren van de riolen en moerassen soms als een licht spannende ontdekkingsreis en de eerste keer dat je het opneemt tegen een alligator van level 15 is een dappere strijd van uitputting. </p><p>Daarnaast zijn er een aantal leuke details: de grotten waarin je kunt levellen bijvoorbeeld hebben een zekere, magische charme en wat de mensen die je aan stukken scheurt in hun laatste seconden uitschreeuwen is vaak hilarisch. Maar het duurt enkel een paar uur voordat je het gevoel bekruipt dat je alle mogelijkheden wel ontdekt hebt en dat het vanaf dat punt alleen maar een kwestie is van, inderdaad, oneindig veel vreten, staartmeppen en kogels van hunters ontwijken.</p><p><img alt="Maneater" height="326" src="https://api.reshift.nl/modules/media/show_image/649499/?width=727" style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" title="Maneater (PS4) review - Eet meer dan alleen mannen" width="608"/></p><h3>Bayou Billie eindbaas</h3><p>Graag zou ik jullie met zekerheid kunnen vertellen dat Maneater inderdaad na verloop van tijd gaat vervelen en dat de gameplay niet geschikt is voor tientallen uren aan plezier. Maar ik moet dat vermoeden helaas volledig op m’n reviewers-instinct baseren want ik ben nooit ver gekomen in deze haaiengame. Na een uur of vijf spelen besloot Maneater namelijk op te houden met het eten van mannen, om over te gaan op het verorberen van m’n savegame... </p><p>Ik was nog maar net in een gevecht verzeild met de tweede eindbaas van de game, een bayou Billie met nogal wat extra pondjes, waarna ik de melding in beeld kreeg dat ik haar verslagen had. Vreemd, want ik had niet het idee dat ik haar tussen mijn jaws had vermalen, maar goed, ik geloofde de game op z’n woord en verslapte tijdens dit nogal hectische gevecht met allerlei jagers op jetski’s en speedboten (de eindbaas verscheen pas als ik een hele hoge threat level had gecreëerd, iets dat vergelijkbaar is met een Wanted-level in GTA). Dat had ik niet moeten doen…</p><h3>Terug naar een haaienpup</h3><p>Tja, de eindbaas was dood, ik had mijn doel bereikt, dus waarom zou ik nog de moeite doen al deze, nogal vervelende, rednecks te verslaan? Ik deed een halve poging diep het water in te vluchten, toen mijn controller plotseling uitviel; leeg, je kent het wel. Ook al zat ik vlak bij de PlayStation en wist ik m’n DualShock binnen seconden aan een kabel te gooien, de game pauzeerde niet en ik was al te laat: bloed in het water, en dit keer van de gestorven haai. Geen probleem, dacht ik, ik respawn en als het goed is heeft de game gewoon onthouden dat ik eindbaas nummer 2 had afgemaakt. WRONG! Sterker nog, de game had NIETS onthouden. </p><p>Na het laadscherm werd ik genadeloos terug gesodemieterd naar de allereerste cutscene aan het begin van de game. Natuurlijk was ik eerst verward: ‘Huh? Dit heb ik toch al eerder gezien? Ja! Dit is de eerste fucking cutscene! Wacht, je gaat me toch niet vertellen dat…’ Maar dat ging Maneater me wel vertellen. Ik was weer terug bij de tutorial, terug bij af, en m’n andere save was niet te vinden in het main menu, noch op m’n PlayStation. Maneater had me flink in de ballen gebeten…</p><p><img alt="Maneater gameplay" height="342" src="https://api.reshift.nl/modules/media/show_image/649500/?width=727" style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" title="Maneater gameplay" width="608"/></p><h3>Gaming-hoofdzonde</h3><p>Natuurlijk deed ik m’n reviewersplicht en na een heleboel gevloek en getier dat langzamerhand verminderde naar gemopper, ben ik toch maar weer opnieuw begonnen met Maneater. Maar het was een verloren strijd. Je savegames vernietigen is wat mij betreft een cardinal sin, een hoofdzonde, als het op games aankomt en iets wat ik moeilijk kan vergeven of vergeten. Nadat ik ongeveer twee van de vijf uur had ingehaald, besloot ik dat Maneater m’n tijd niet waard was. Ik bedoel, zelfs al was het een knettergoede game geweest, dan had ik nog moeite gehad om het begin voor een tweede keer binnen 12 uur opnieuw te doen. Keuzemogelijkheden in het verhaal of het kunnen kiezen van een ander hoofdpersonage had het leed nog kunnen verzachten, maar dit was gewoon Vaas z’n definitie van waanzin. Ik was al na de tutorial weer helemaal opnieuw klaar met die eentonige gameplay en het idee om wéér tien catfish en nog een keer toen grounders en oh ja, ook nog tig mensen en krokodillen te moeten verslinden, iets wat de eerste keer al een kutkarweitje was… Weet je wat? Laat maar!</p><h3>Vergeet logica niet</h3><p>Ja, leuk idee dat Maneater, maar om weer even terug te komen op de vraag die ik had gesteld als er geen savegame-drama was geweest: waarom zijn we zo gefascineerd door haaien? Waarom zijn we geïnteresseerd in Maneater? Er gaan namelijk maar vijf mensen per jaar dood aan haaiaanvallen. Er sterven meer mensen aan kokosnoten die van bomen afvallen, ffs! Angst voor haaien is terug te brengen naar de volgende, simpele formule: (beschikbaarheid heuristiek + emoties + doodsmethode) – logica. Mocht je daar geen snars van snappen, dat is oké, sla maar gewoon die ‘– logica’ in je op, want dat is ook wat je doet als je Maneater overweegt aan te schaffen. Je laat dan namelijk alle logica varen en je verleiden door die dooie, gewetenloze ogen van die enge vis. </p><p><iframe frameborder="0" height="350" src="https://www.youtube.com/embed/wIC7xg75Hn0" style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" width="608"></iframe></p><p><em>Noot van de redactie:</em></p><p><em>Het probleem van de savegames is bekend bij Koch Media en Tripwire. Zo lieten zij weten:</em></p><p><em>"Please note, if you are playing the game on the PS4, we have discovered that if the PS4 controller has timed out and turned off, and you turn it back on again while at the main menu, it causes your save game to be overwritten and be wiped to start at the beginning. We recommend not leaving the game idle at the main menu for extended periods of time to prevent it from occurring. This issue will be patched before the game ships on Friday."</em></p><p><em>Het cijfer is daarmee weer (een stukkie) omhoog gegaan.</em></p></div>
</div>
</content>
<h2 class="title title--xlarge-pu"><span>Conclusie</span></h2>
</article>


Maneater (PS4) review - Eet meer dan alleen mannen

Opmerkingen

Gerelateerde artikelen

Contact

Handige links