
<article class="article article-detail">
<content class="article__content">
<div class="article__snippets">
<div class="rs-snippet rs-snippet__html" id="d7ee12e6-0db9-4973-96ff-b0407b2832eb"><p class="-tekst" style="text-align: justify;">In Snake Eater volgen we de avonturen van Snake. Avonturen die er uiteindelijk toe leiden dat hij de titel Big Boss verdient. Over de plotwendingen, ontmoetingen met allerlei personages en het gevoelsmens dat Snake in feite is, wil ik niet al te veel kwijt. Behalve dan dat het verhaal bijzonder traag op gang komt en de eerste twee a drie uur zelfs als bijzonder zwak kunnen worden aangemerkt.</p><p class="-tekst" style="text-align: justify;">De opbouw van het verhaal en de balans tussen speelbare gedeelten en stukken waarbij je (op een bepaald moment zelfs 45 minuten!) met de controller naast je op de bank naar het televisietoestel zit te staren, is goed zoek.</p><p class="-tekst" style="text-align: justify;">Ook het alsmaar sluipen door dichtbegroeide gebieden lijkt aanvankelijk slechts te zijn bedoeld om de speler klaar te stomen voor het echte werk, zeker als je bedenkt dat de actie pas na ongeveer tien uur tot z'n volle wasdom komt.</p><p class="-tekst" style="text-align: justify;">De game sluit dan wel weer af met een schitterend en melodramatisch einde maar je blijft jezelf afvragen of het niet allemaal anders had gekund…</p><h2 class="-tussenkop" style="text-align: justify;">INNOVATIE</h2><p class="-tekst" style="text-align: justify;">Het overmatig gebruik van de tussenfilmpjes (hoewel enkele van een ongekend niveau zijn) en de ietwat verouderde spelmechaniek mogen dan misschien tekenend zijn voor Metal Gear (lees Kojima), er is gelukkig wel het een en ander veranderd.</p><p class="-tekst" style="text-align: justify;">Innovatie kan soms in iets heel simpels schuilen; in dit geval zit 't in het weghalen van de radar, een onderdeel dat in de eerdere delen voor veel spelers van levensbelang was. Eén blik op het kleine schermpje in de rechterbovenhoek was immers genoeg om te kunnen zien waar objecten zich bevonden, hoe de looproute van de bewakers was en waar hun ogen op gericht waren. Als een soort Pac-Man stuurde je jouw stipje door de doolhof, zonder dat de andere stipjes met lichtblauwe driehoek jou wisten te vangen.</p><p class="-tekst" style="text-align: justify;">Nu de radar verdwenen is, beweeg je Snake in het begin wat onwennig en voorzichtig over het scherm. De omgeving is erg open met op het oog weinig mogelijkheden om je te verschuilen. De eerste helft van het spel lijkt dan ook vooral bedoeld om je een overlevingsstrategie aan te leren. Het weghalen van de radar speelt daar een grote rol bij. Je zult nu meer moeten vertrouwen op je verrekijker en attributen zoals de op batterijen werkende bewegingsmelder of sonar.</p><p class="-tekst" style="text-align: justify;">Je tijgert door het gras en probeert verschillende soorten camouflage; met welke kleurtjes ben ik het minst zichtbaar? De snelheid waarmee je het spel doorloopt ligt hierdoor een stuk lager dan je zou verwachten. Vijandige soldaten zijn talrijker en tevens een stuk alerter, wat Snake Eater tot een aanzienlijk lastiger avontuur maakt dan zijn beide voorgangers.</p><h2 class="-tussenkop" style="text-align: justify;">OVERLEVEN</h2><p class="-tekst" style="text-align: justify;">Grootste verbetering die voortvloeit uit het weglaten van de radar is de zogenaamde Close Quarters Combat (CQC) verdedigingstechniek en die werkt bijzonder goed. Met een druk op de knop val je van dichtbij een vijandige soldaat aan en neem je 'm in een wurggreep waarna je hem kunt ondervragen (wat allerlei handige tips oplevert), als menselijk schild kan gebruiken of geluidloos de nek breken of keel doorsnijden. Deze techniek, indien goed toegepast, stelt je in staat een heel leger geluidloos uit te schakelen met niets meer dan een mes.</p><p class="-tekst" style="text-align: justify;">Naast de CQC vechttechniek wordt het gebruik van camouflage goed toegepast. Het camoufleren werkt vrijwel probleemloos, hoewel je in mijn ogen iets te vaak van outfit dient te veranderen om het optimale uit je sluipvaardigheden te halen.</p><p class="-tekst" style="text-align: justify;">Met name het genezingssysteem (waarbij je botbreuken, vergiftiging, snijwonden, brandwonden en kogelwonden kunt genezen) werkt bijzonder goed. Waarbij je je wel weer kunt afvragen of het uitsnijden van een kogel om het vervolgens met vier genezingsmiddelen te behandelen op den duur niet gaat irriteren. Persoonlijk ben ik echter van mening dat de structuur van dit systeem heel duidelijk is en uitermate prettig werkt.</p><p class="-tekst" style="text-align: justify;">Verder is het op peil houden van je gezondheid, waarbij longinhoud en kracht van grote invloed zijn, een belangrijk aspect. Met een knorrende maag en een vertroebelde blik is het lastig om de wereld te redden natuurlijk. In het oerwoud, maar ook in de ander locaties die je aandoet, is echter genoeg voedsel te vinden, van slangen tot kleine rivierkrabben en van ratten tot lieflijke konijnen.</p><h2 class="-tussenkop" style="text-align: justify;">KOJIMA</h2><p class="-tekst" style="text-align: justify;">Typerend voor de Metal Gear Solid reeks is de combinatie van realisme en fictie. Het realistische karakter en het fictieve aspect van het spel passen totaal niet bij elkaar maar in de wereld van Metal Gear past het juist precies. Althans, Kojima weet beide aspecten zo te combineren dát het past, ze horen bij elkaar.</p><p class="-tekst" style="text-align: justify;">Tegen de achtergrond van een nogal politiek getint verhaal over de strijd tegen nucleaire wapens, figureren personages die zo op het eerste gezicht niet thuishoren op dat strijdtoneel. Een bejaarde sluipschutter, een kikkerman en een booswicht die elektriciteit kan opwekken… ze passen niet in een wereld waarin je wonden dient te verzorgen met verband of je gezondheid op peil dient te houden door voedsel te zoeken.</p><p class="-tekst" style="text-align: justify;">Andere spellen hanteren misschien de regels van realisme een stuk beter en zorgen dat er een natuurgetrouwe speelruimte wordt gecreëerd. Weer andere games weten een verhaal op papier te zetten dat staat als een huis, veel beter dan je in een Metal Gear game tegenkomt.</p><p class="-tekst" style="text-align: justify;">Toch, Kojima creëert iets unieks, andere spelontwikkelaars zouden zich niet wagen aan de in MGS gemaakte keuzes, maar Kojima doet het gewoon. Waarom? Omdat het een videogame is en daarin kan alles. Daar kan een besnorde loodgieter vuurballen schieten als hij een vuurbloem aanraakt en binnen dit medium kan Snake een heel arsenaal aan wapens met zich meedragen zonder rugzak, tanken vernietigen met een ongelimiteerde hoeveelheid raketten en doorzeefd worden zonder dat het hem iets doet.</p><p class="-tekst" style="text-align: justify;">Kojima gebruikt videogames alsof het videogames zijn, een medium waarin alles mogelijk is en ditmaal heeft Kojima zichzelf overtroffen. Bandana af daarvoor.</p></div>
</div>
</content>
<h2 class="title title--xlarge-pu"><span>Conclusie</span></h2>
</article>


Metal Gear Solid 3: Snake Eater - review

Opmerkingen

Gerelateerde artikelen

Contact

Handige links