
<article class="article article-detail">
<content class="article__content">
<div class="article__snippets">
<div class="rs-snippet rs-snippet__html" id="e941d2fe-7608-4bdf-9f75-dd3ad1c49993"><p><em>Wouter speelde Observer op de PC.</em></p><p>Na ongeveer een half uur Observer gespeeld te hebben, opende ik het Pip-Boy-achtige apparatus dat de status van het hoofdpersonage in deze duistere game aangeeft. Blijkbaar dient het ding ook als identificatie, want er staat een portretfoto op van de stoere Daniel Lazarski, de man wiens gedaante ik voor dit avontuur even aangenomen heb. Ik staar twee seconden naar het geanimeerde gezicht van de man, dat me zwaar bekend voorkomt. ‘Hey,’ zeg ik tegen collega Dennis, ‘check, het is gewoon Rutger Hauer, man.’ Eerst denk ik dat de ontwikkelaar, <a href="https://www.blooberteam.com/" target="_blank" title="Bloober Team">Bloober Team</a>, schaamteloos de looks van onze Nederlandse trots (Hauer z’n glansrol was in Blade Runner, maar inmiddels heeft ‘ie dankzij rollen in Hobo with a Shotgun, Batman Begins en Sin City een soort cultstatus bereikt) heeft gestolen, maar niets is minder waar. Dezelfde stem die ooit sprak over ‘tears in rain’, dat inmiddels een stuk meer kraakt, klinkt nu uit deze Poolse cyber punk horror video game! Dat was een van de eerste verrassingen in Observer, maar zeker niet de laatste.</p><p><iframe frameborder="0" height="350" src="https://www.youtube.com/embed/cvK4l-nvWwI" style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" width="425"></iframe></p><h3>Observer: die verdomde spinnen!</h3><p>De tweede verrassing in &gt;OBSERVER_ (zoals het gestileerd geschreven wordt, maar dat ga ik dus mooi niet doen) is dat er een verdomd vermakelijke game-in-game in zit, genaamd With Fire and Sword: Spiders. Het is lang geen Gwent in The Witcher 3, zo awesome en uitgebreid is het niet, maar het is ook zeker veel meer dan alleen een mini-game. Je moet in dit pixelpuzzelspelletje muntjes verzamelen in een doolhof, terwijl je ondertussen spinnen óf ontwijkt, óf doodhakt met een vlammend zwaard, om uiteindelijk bij een tovenaartje terecht te komen die het einde van het level inluidt. De simpele gameplay is verslavend, uitdagend en eigenlijk bijna het tegenovergestelde van de rest van de game. Het praktisch actieloze Observer zelf valt namelijk zo goed als volledig in de categorie wandelsimulator. Het is je taak om via dialogen en wat licht detectivewerk aanwijzingen te vinden naar de locatie van je zoon, iets dat eigenlijk best vanzelf gaat als je maar op de goede dingen klikt, de weg weet te vinden en je journal leest. Saai dus? Nee, helemaal niet, en dat ligt volledig aan de fantastische sfeer…</p><p></p><h3>Observer: het is het jaar 2084...</h3><p>Observer speelt zich af in het jaar 2084 in Krakau, Polen en inderdaad, de ontwikkelaar, Bloober Team, is dan ook Pools. Het zal jullie scherpe PUmmunity-leden vast niet ontgaan zijn dat er veel moois op het gebied van videogames uit Polen en de rest van Oost-Europa komt de laatste jaren, want om een of andere manier weten deze gasten qua atmosfeer vaak iets gruwelijks neer te zetten. Observer is daarop geen uitzondering, want het dystopische toekomstbeeld in deze game is eentje met een rauwe sfeer waar je de bibbers van krijgt. Het ruige stemgeluid van Hauer past daar perfect bij en het laatste ingrediënt is het soort retro-design waar je bijkans een synth-ofiel van zou worden. Vergelijk het met de ouwe computers, VGA-beeldschermen en dikke knoppen uit Alien: Isolation, alleen dan met het kleurenpalet van Blade Runner. Prachtige art-direction dus en dit in combinatie met de goed geschreven dialogen die Rutger met de bewoners van het gebouw heeft, zorgen ervoor dat je waarschijnlijk constant geboeid onderzoek zal plegen.</p><p></p><h3>Observer AKA leecher</h3><p>Het ding van Observer is dat de hoofdrolspeler een speciaal soort agent is die de herinneringen en gedachten van mensen kan binnendringen, en daarom ook niet geheel liefkozend een ‘leecher’ wordt genoemd. De droomachtige sequenties die gekoppeld zijn aan deze skill vormen echt de hoogtepunten van Observer, want zodra de Observer gaat observen, wordt je getrakteerd op auditieve en visuele mind-fuckerij. Meestal moet je je weg vinden door constant morphende omgevingen, waarbij je soms goed moet nadenken wat de game van je wil, terwijl er onverwachte, freaky dingen in je oren worden geblazen en op je netvlies geprojecteerd. De onheilspellende geluiden doen je opschrikken en angstaanjagende beelden kunnen als eng ervaren worden, maar een horror wil ik het niet noemen (hoewel het soms helaas wel in de clichés van dit genre verzandt). Het deed me af en toe meer denken aan de Stanley Parable, met als grote verschil dat het allemaal wat minder existentieel vaag is en je wel daadwerkelijk een doel hebt. Hoe dan ook, het gaat je allemaal niet in de kouwe kleren zitten!</p><p></p><h3>Observer: uniek of bijzonder?</h3><p>Observer een unieke belevenis noemen, zou ik niet zo snel doen. Niet alleen omdat het een fucking cliché is waar ik allergisch voor ben, maar ook omdat deze game vaak te bekend aanvoelt om echt uitzonderlijk te noemen. Dat het bijzonder is om te luisteren hoe de man achter Roy Batty de rol aanneemt van een soort Blade Runner, om vervolgens door een gitzwarte scifi-wereld heen te banjeren terwijl de body horror om je oren vliegt en je mind royaal geneukt wordt, dat is wel zeker!</p><p></p></div>
</div>
</content>
<h2 class="title title--xlarge-pu"><span>Conclusie</span></h2>
</article>


Observer - Review

Opmerkingen

Gerelateerde artikelen

Contact

Handige links