Reload: Golden Sun

Golden Sun lijkt op het eerste gezicht qua presentatie op een vrij doorsnee jrpg. Het was overduidelijk dat ontwikkelaar Camelot in de voetsporen wilde treden van Square, gezien de vele overeenkomsten met de Final Fantasy-reeks. Ook eerdere rpg’s van de ontwikkelaar hadden veel gemeen met rpg’s van weleer, maar werden in het westen bij lange na niet met dezelfde lof ontvangen als Golden Sun. Vanuit dat oogpunt is het een interessante vraag wat Golden Sun, ondanks alle aanwezige clichés, nou zo bijzonder maakt dat het door een enorme en vooral trouwe schare fans op handen wordt gedragen.

Niets nieuws onder de zon

Het zijn drie factoren waarmee Golden Sun zich wist te onderscheiden van zijn genregenoten: het vechtsysteem, het grafische aspect en de soundtrack. Meer had ontwikkelaar Camelot niet nodig om een blijvende indruk te maken op GameBoy Advance-bezitters, want de premisse van het verhaal is niets nieuws onder de zon. De strijd tussen goed en kwaad lijkt na een lange periode van vrede los te gaan barsten en het lot wil dat de vier helden Isaac, Garet, Mia en Ivan het kwaad tegengaan met behulp van zwaarden en Psynergy (magie). Met name het laatste voegt een extra laag toe aan de gameplay.

Ten opzichte van de meeste rpg’s uit die tijd was het in Golden Sun niet alleen mogelijk om magie te gebruiken tijdens gevechten, maar bijvoorbeeld ook om puzzels op te lossen. Dit nodigt spelers uit om eerder bezochte plekken opnieuw te bezoeken om eindelijk puzzels te ontknopen. Niet alleen omdat het leuk is om puzzels op te lossen, maar omdat je nooit weet wat erachter schuilgaat.

In het spel zitten namelijk elementaire wezens, genaamd Djinn, verstopt die zich gedurende de reis van Isaac en zijn handlangers bij het team voegen. Soms uit eigen wil, maar zo nu en dan ook na een pittig gevecht. Zodra je de Djinns in je bezit hebt wordt het mogelijk om ze te koppelen aan de juiste teamgenoot om ze op die manier meester te maken in het beheersen van een bepaald basiselement. Dit maakt dat er bij Golden Sun net wat meer tactiek komt kijken dan bij andere genregenoten.

Pseudo-3d

De sprookjesachtige grafische stijl doet eveneens aan eerdere jrpg’s denken, maar Camelot had gelukkig nog een troef achter de hand. Gevechten worden namelijk nog imposanter door het ogenschijnlijke 3D-effect dat is geïmplementeerd. Tijdens een gevecht roteert de camera afhankelijk van de gebruikte aanvallen tussen personages, wat ongekend mooie animaties oplevert op de GameBoy Advance. Ook de animaties van Djinns tijdens gevechten zijn een visueel genot.

Naast het kundige werk van Camelot mogen we de inspanningen van componist Motoi Sakuraba absoluut niet vergeten. De afwisselende muziekstukken zorgen voor een duidelijke omslag in de sfeer van het spel zonder dat dit raar aanvoelt. Melancholische klanken worden op organische wijze afgewisseld met luchtige muziekstukken. De stukken blijven gedurende het spel constant sfeervol en maken Golden Sun tot een compleet geheel.

Goud waard

Deze opsomming van geweldige aspecten van het spel wekken waarschijnlijk de indruk dat Golden Sun uniek is in zijn soort, maar als we kijken naar de twee vervolgen zien we dat diezelfde aspecten toch minder impactvol zijn dan in het origineel. Dit heeft wellicht te maken met het feit dat veel van de ideeën in het spel ook terug te vinden zijn in latere rpg’s. Ook leek Golden Sun in 2001 het maximale te halen uit een handheld die qua hardware vrij beperkt was, wat het werk van Camelot des te indrukwekkender maakte.

Hoe dan ook heeft Camelot met minimale middelen van een spel met een clichématige opzet een ervaring voortgebracht die we voor geen goud zouden willen missen. Een waarvan iedere zichzelf respecterende jrpg-liefhebber zich een keer aan gewaagd zou moeten hebben.

Lees ook onze eerdere Reloads op Gamer.nl: