
<article class="article article-detail">
<content class="article__content">
<div class="article__snippets">
<div class="rs-snippet rs-snippet__html" id="2d2ac5ba-2857-4058-8e1d-d327e780edb1"><p class="tekst" style="text-align: justify;">Ik ben beland bij de laatste minuten van BioShock: Infinite en slaak precies dezelfde ongecontroleerde kreetjes als mijn vriendin doet wanneer haar Zalando-bestelling binnenkomt. Ik kan de gilletjes gewoon niet onderdrukken. Het moet eruit. De emoties die deze game zo zorgvuldig heeft opgebouwd, komen tot een climax. Wat was dit weer een machtig verhaal en wat werd het weer fantastisch verteld!</p><p class="tekst" style="text-align: justify;">Als de aftiteling uiteindelijk over het scherm rolt, blijf ik achter met één vraag: was dit beter dan de eerste BioShock?</p><p class="tekst" style="text-align: justify;"></p><h2 class="tussenkop" style="text-align: justify;"><strong>Ondergedompeld</strong></h2><p class="tekst" style="text-align: justify;">Vanaf de eerste stap die je in de zwevende stad Columbia zet, word je gegrepen door de fantastische sfeer. De wereld staat gelijk als een huis. En hoewel je constant wordt overvallen door een ongemakkelijk gevoel, is dit de plek waar je wil zijn. Hier wil je op ontdekkingsreis gaan. De muziek maakt je week. Je wordt ondergedompeld. Letterlijk en figuurlijk.</p><p class="tekst" style="text-align: justify;">Net als in het bejubelde eerste deel van BioShock is ook Infinite rijk aan details. Overal valt wel iets te ontdekken. Of het nu items zijn in een prullenbak of een nieuwe stukje van het verhaal. Elk hoekje dat je niet uitkamt voelt alsof je iets mist.</p><p style="text-align: justify;">Het is opnieuw indrukwekkend hoe goed het Irrational Games gelukt is om mij als speler een hele game lang nieuwsgierig en geboeid te houden.</p><p class="tekst" style="text-align: justify;"></p><h2 class="tussenkop" style="text-align: justify;"><strong>Intense relatie</strong></h2><p class="tekst" style="text-align: justify;">In de game ben je Booker DeWitt en reis je naar Columbia om Elizabeth te ontvoeren. Elizabeth is een lief, ietwat wereldvreemd meisje met grote ogen die vol verrassingen zitten. Zij wordt je metgezel en hoe meer tijd je met dit snoepje doorbrengt, hoe hechter je band met haar wordt. Niet alleen omdat ze je geld, wapens en healthpacks toewerpt, maar ook omdat je samen met haar Columbia ontdekt.</p><p style="text-align: justify;">Zo ontrolt zich een verhaal waarbij je telkens op het puntje van je stoel gaat zitten… terwijl je je daar al bevond.</p><h2 class="tussenkop" style="text-align: justify;"><strong>Speelbal der krachten</strong></h2><p class="tekst" style="text-align: justify;">Qua sfeer en de manier waarop het verhaal verteld wordt, is Infinite misschien wel beter dan de eerste BioShock. Met name het constante gevoel een speelbal te zijn van verschillende krachten en het besef dat je maar geen vat kunt krijgen op de situatie, kent meer lagen dan in het eerste deel. Telkens als je denkt eindelijk door te krijgen hoe de vork in de steel zit en wie de echte bad guy is in het verhaal, blijkt het toch gecompliceerder te zijn dan je dacht.</p><p style="text-align: justify;">De ontrafeling van dit subtiel in elkaar gestoken plot is dan ook de grootste kracht van deze game, en in dit opzicht is Infinite absoluut het beste deel uit de serie.</p><p class="tekst"></p><h2 class="tussenkop" style="text-align: justify;"><strong>Actievol en generiek</strong></h2><p class="tekst" style="text-align: justify;">Waar ik minder over te spreken ben, is de nieuwe combat gameplay. Omdat je veel meer vijanden tegenkomt, is de actie een stuk actievoller, maar het voelt tegelijk minder gevarieerd en simpeler.</p><p class="tekst" style="text-align: justify;">Zoals gebruikelijk in de serie heb je ook in dit deel buitengewone krachten, die nu vigors heten. Hiermee kun je bijvoorbeeld een groep kraaien op je tegenstander afsturen. Daarnaast heb je je wapens, maar daarvan kun je er nu nog maar twee (in plaats van acht) met je meedragen. Ook hierdoor is de combat minder afwisselend dan in deel 1.</p><p class="tekst" style="text-align: justify;">Het gebrek aan variatie heeft ook te maken met het type tegenstanders. Had je eerst ‘normale’ vijanden en de Big Daddies, nu heb je vooral kanonnenvoer (dat steeds sterker wordt), vergelijkbaar met een game als Gears of War.</p><p class="tekst" style="text-align: justify;">Wanneer je zo’n grote big ass Handyman neerhaalt, geeft dat door het gebrek aan een Little Sister, dan ook nooit dezelfde voldoening als bij een Big Daddy.</p><p style="text-align: justify;">Om dit alles te compenseren, zijn er leuke nieuwe onderdelen aan de combat toegevoegd, zoals het glijden langs kabelbanen om zo vanuit de lucht in de nek van je tegenstander te duiken of Elizabeth die je op speciale wijze bijstaat. Toch is het allemaal net wat meer run and gun in plaats van het op tactische wijze plasmids combineren met je wapens en omgeving.</p><p class="tekst"></p><h2 class="tussenkop" style="text-align: justify;"><strong>Geen minigames</strong></h2><p class="tekst" style="text-align: justify;">Een andere reden waarom de gameplay minder divers aanvoelt, zit ‘m in het ontbreken van minigames. Nergens hoef je te hacken, foto’s te maken of iets dergelijks.</p><p style="text-align: justify;">Ook het upgraden van wapens en vigors is behoorlijk versimpeld. In plaats van zoeken naar upgrades voor je wapens kun je ze nu gewoon kopen bij vending machines. Dat maakt het weliswaar eenvoudiger en overzichtelijker, maar zorgt er ook voor dat je nooit alles kunt unlocken. Waarschijnlijk kies je er daarom maar voor om alleen díe wapens en vigors te upgraden die je het meest gebruikt.</p><h2 class="tussenkop" style="text-align: justify;"><strong>Onvergetelijke beleving</strong></h2><p class="tekst" style="text-align: justify;">Als ik BioShock: Infinite vergelijkt met het eerste (en beste) deel uit de serie, dan moet ik concluderen dat het verhaal van Infinite beter is opgebouwd, maar dat ik bij de combat de voldoening mis die ik voelde bij het neerhalen van een Big Daddy.</p><p class="tekst" style="text-align: justify;">Je bevindt je echter niet in Rapture, maar in Columbia en daar horen de dingen ook anders te zijn. Dat houdt het fris, waardoor het gevoel van ‘been there, done that’ gelukkig ook geheel ontbreekt. Een gevoel dat ik wel bij BioShock 2 had.</p><p class="tekst" style="text-align: justify;">Ach, dat ik Infinite regelmatig vergelijk met het fantastische eerste deel van BioShock zegt natuurlijk al genoeg; de game kan de concurrentie aan, en heeft het belangrijkste met het eerste deel gemeen: een onvergetelijke ervaring!</p><p class="tekst"></p></div>
</div>
</content>
<h2 class="title title--xlarge-pu"><span>Conclusie</span></h2>
</article>


Review: BioShock: Infinite

Opmerkingen

Gerelateerde artikelen

Contact

Handige links