
<article class="article article-detail">
<content class="article__content">
<div class="article__snippets">
<div class="rs-snippet rs-snippet__html" id="1e41e40b-91ed-4e94-adda-749199717b7a"><p style="text-align: justify;">Het is alweer 5 jaar geleden dat de Tomb Raider trilogy van start ging. In de eerste game zagen we een jonge en schattige Lara Croft die nog heel erg aan het zoeken was naar zichzelf en behoorlijk moeite had met geweld. In Rise of the Tomb Raider zagen we Lara hoe we haar kennen, als de stoere chick die precies weet wat ze wil, maar in Shadow of the Tomb Raider is ze meer badass dan ooit.</p><p></p><h3 style="text-align: justify;"><br/>Vleugje Kratos</h3><p style="text-align: justify;">Dit is de meest duistere Lara Croft die je ooit hebt gezien. Ze is meedogenloos, kwaad, heeft schijt aan alles en legt nu bijna voor de lol badguys om. Het is alsof ze een vleugje Kratos heeft gekregen en ik moet eerlijk zeggen dat het even wennen is, maar tegelijkertijd op een vreemde manier gruwelijk sexy is. Ze zit heerlijk in haar vel en dat maakt haar als character een stuk geloofwaardiger. Ik heb genoten van Lara Croft in Shadow of the Tomb Raider, die attitude staat haar fantastisch!</p><p></p><p style="text-align: justify;">Voordat ik aan Shadow of the Tomb Raider begon, had ik Rise of the Tomb Raider nog even opgezet. Wat opviel was dat Shadow of the Tomb Raider er nog veel vetter uitziet dan zijn voorganger. Ik heb Shadow of the Tomb Raider op de Xbox One X gespeeld op een OLED TV en dit is met stip mijn favoriete 4K HDR game. Door de hoge resolutie komt Lara en haar omgeving haarscherp in beeld, maar vooral het gebruik van HDR is in Shadow of the Tomb Raider subliem. De manier waarop er in de game wordt gespeeld met donker en super felle highlights is de ultieme showcase voor HDR. Serieus indrukwekkende eye candy!</p><p style="text-align: justify;">Wat daarnaast opviel is dat de hele feel van de game op de een of andere manier anders is geworden. Het is wat lastig uit te leggen, maar Lara beweegt anders. Niet alleen haar animaties, maar ook de manier waarop ze reageert op haar omgevingen. Het duurde even voordat ik m’n vinger er op kon leggen.</p><h3 style="text-align: justify;"><br/>Verliefd</h3><p style="text-align: justify;">Ik bedacht me echter dat deze Tomb Raider game door een andere developer gemaakt wordt! Tenminste, de verhoudingen zijn anders geworden. Tomb Raider werd exclusief gemaakt door Crystal Dynamics. Rise of the Tomb Raider werd gemaakt door Crystal Dynamics, met Eidos Montreal als ondersteunende rol. In Shadow of the Tomb Raider is het andersom, daar wordt de game gemaakt door Eidos Montreal, met Crystal Dynamics die een oogje in het zeil houdt.</p><p></p><p style="text-align: justify;">Wat Eidos Montreal absoluut goed heeft gedaan is de persoonlijkheid die Lara Croft heeft gekregen. Als gamer heb je natuurlijk altijd warme gevoelens voor Lara, maar dit is de eerste game waarin ik oprecht een aantal keer dacht, ‘wow, wat een vrouw’ en ben een beetje verliefd op haar geworden. Ze lijkt ook meer dan ooit op haar voice en motion actrice, Camilla Ludington en ja, dat is een goed ding.</p><h3 style="text-align: justify;"><br/>Minder scripted</h3><p style="text-align: justify;">Wat Eidos Montreal ook fantastisch heeft gedaan is de wereld waarin het avontuur zich afspeelt levendig maken. De game is breder opgezet dan z’n voorgangers, wat resulteert in een minder scripted game, met meer grote open gebieden en daarin ook meer dorpjes. Er valt serieus veel te ontdekken naast de verhaal missies en door te ouwehoeren met de lokale bevolking krijg je hints naar verborgen schatten en side missions. Daarnaast kan je uiteraard de shops bezoeken voor nieuwe items en upgrades voor wapens en outfits. De game leeft wat meer en dat komt de geloofwaardigheid ten goede.</p><p style="text-align: justify;">Waar Eidos Montreal echt een pluim voor verdient is het ontwerp van de vele tombs en crypts in de game. Buiten dat je er een aantal zal bezoeken tijdens de verhaallijn, zijn er in de wereld nog veel meer optionele tombs te ontdekken en dat is waar de game schittert. Ze zijn niet alleen een lust voor het oog, maar ze zijn ook oprecht leuk om te doorgronden. Er moeten vet bedachte puzzels opgelost worden, beelden versleept, switches omgezet, vallen ontweken, machines aangezet, items gevonden, doolhoven doorlopen en ga zo maar door. Dit is Tomb Raider in hart en nieren en absoluut de ster van de show.</p><p></p><p style="text-align: justify;">Lara heeft daarnaast wat nieuwe trucjes in haar mouw zitten, die haar helpen tijdens het raiden van tombs. Zo kan je nu bijvoorbeeld haar pikhouweel vastzetten in steen of ijs, zodat je kunt abseilen om nieuwe gebieden te bereiken. Ze heeft daarnaast klimgerei om haar schoenen zitten, zodat je letterlijk ondersteboven kunt hangen en klimmen. Het ontdekken en overmeesteren van de tombs is fantastisch en is uiteindelijk de reden voor het hoge cijfer voor de game. Respect Eidos Montreal, maar toch had ik liever Crystal Dynamics aan het roer gehad.</p><h3 style="text-align: justify;"><br/>Slordig</h3><p style="text-align: justify;">Buiten de goede punten moet ik Shadow of the Tomb Raider namelijk omschrijven als een beetje slordig! Zoals ik al eerder zei heeft het vooral met de feel van de game te maken, maar aangezien dat super vaag is, zal ik het proberen te omschrijven door wat voorbeelden te noemen. Weet je nog hoe je een dikke grijns op je smoel had toen je de eerste Assassin’s Creed speelde, maar je Altaïr af en toe wel kon vermoorden, omdat de besturing zo clunky was? Hoe vaak heb je mis gesprongen, of totaal de verkeerde kant op, of hield hij vast aan riggeltjes, waarvan je helemaal niet wil dat Altaïr ze vastgreep? Shadow of the Tomb Raider gaf me flashbacks.</p><p></p><p style="text-align: justify;">Het is heus niet zo erg als in de eerste Assassin’s Creed game, het is een voorbeeld, maar het is absoluut een downgrade ten opzichte van Rise of the Tomb Raider. Het voelt allemaal wat ruw aan, alsof de game nog een half jaar gepolijst moet worden.</p><h3 style="text-align: justify;"><br/>Supermodel</h3><p style="text-align: justify;">Dat merk je ook aan de NPC’s in de game. Lara en de andere main characters zien er prachtig uit, maar de bevolking van de vele dorpjes zijn regelrecht uit een willekeurige last-gen game geplukt. Tijdens gesprekjes met NPC’s krijg je kleine in-game cutscenes en vooral als Lara in hetzelfde shot staat moest ik af en toe hard lachen om het contrast. Alsof er een supermodel vastzit in een wereld vol debielen en trollen.</p><p></p><p style="text-align: justify;">Maar ook Lara zelf heeft helaas niet de aandacht gehad die ze verdient. Zo kan je gebruik maken van verschillende outfits, maar die clippen bijna altijd door wapens en animaties heen. Daarnaast ben ik meer dan eens in een situatie terecht gekomen, waarin de game vond dat ik mis sprong. Ik zat midden in een puzzel en zag eigenlijk maar 1 mogelijkheid om verder te komen, door vanaf een plateau, via een gigantische sprong aan de overkant terecht te komen. Ik heb daar een uur vastgezeten, omdat ik de eerste en de tweede keer de sprong volgens de game niet haalde. In de tussentijd ga je dan hard twijfelen of dat wel echt de oplossing is van de puzzel. Ik werd gefrustreerd met Lara, en dat is niet haar schuld. Ze heeft gewoon nog wat meer liefde nodig!</p></div>
</div>
</content>
<h2 class="title title--xlarge-pu"><span>Conclusie</span></h2>
</article>


Shadow of the Tomb Raider - Review

Opmerkingen

Gerelateerde artikelen

Contact

Handige links