
<article class="article article-detail">
<content class="article__content">
<div class="article__snippets">
<div class="rs-snippet rs-snippet__html" id="b6b578eb-1a56-44ce-9adc-5046dc382a58"><p><em>Dit is een ingekorte versie van Jurjens review uit de nieuwe PU, die nu in de winkel ligt.</em></p><p>Man, wat was die eerste Star Fox een schot in de roos. Voor het eerst kon ik in mijn eigen huiskamer een volwaardige 3D-game spelen, dankzij de ingebouwde FX Chip. Maar ook los van die - tegenwoordig uiteraard achterhaalde - technologie is en blijft de ouwe Star Fox gewoon een meesterlijke game.</p><p></p><p>Laatst speelde ik ‘m nog eens, voor <a href="https://pu.nl/media/video/pu-tv/star-fox-snes-retro-jukebox-8/" target="_blank" title="Retro Jukebox">Retro Jukebox #8</a>. En ik was meteen weer diep onder de indruk van hoe goed het allemaal werkte en in elkaar stak. Ook al is de basis van de game ‘on-rails’; dankzij de breedte van de tunnel waar je doorheen vliegt en de mogelijkheid om te remmen/versnellen, is er nog steeds plenty ruimte om routes te kiezen, dingen te ontdekken en je scores steeds weer te verbeteren. En dan had je nog die alternatieve routes om Andross op Venom te bereiken…</p><p>Weinig games zijn zo geschikt om steeds weer opnieuw te spelen, wat ik begin jaren negentig dan ook niet heb nagelaten. Wel jammer eigenlijk, dat Star Fox in de 23 jaar die volgden nooit de iconische game-franchise is geworden die het in potentie had kunnen zijn.</p><p></p><p></p><h3>Reboot/remake</h3><p>In 1997 verscheen Star Fox 64, de enige andere meesterlijke Star Fox game. Het spel voegde van alles toe, zoals fraaiere graphics, een all-range mode (waarin je niet door een tunnel vliegt maar alle kanten op kunt), een Landmaster-tank en zelfs een Rumble Pack, maar los van al die toeters en bellen was de gameplay vrijwel gelijk aan die van het origineel. Daardoor voelde de game zelfs een beetje als een reboot/remake. En dat geldt ook weer voor de nieuwste Star Fox.</p><p>Star Fox Zero begint weer met een corridor level op Corneria. Met de Arwing van Fox vlieg je door tunneltjes om power-ups te pakken, maak je barrel rolls om vijandelijk vuur te ontwijken, duik je onder instortende torens door en moet je af en toe een van je maatjes Falco, Peppy en Slippy redden door hun achtervolgers uit de lucht te knallen. Aan het eind van het level wacht uiteraard weer een eindbaas.</p><p>Ook de volgende 10+ levels, waaronder die met bekende namen als Zoness, Asteroid Field en Fortuna, leunen sterk op wat de eerste Star Fox en Star Fox 64 al zo meesterlijk maakten. Maar uiteraard heeft ontwikkelaar Platinum (die van Bayonetta) ook wat nieuwe toeters en bellen aan de beproefde gameplay gehangen.</p><p></p><p></p><h3>Arwing alternatieven</h3><p>Zoals je mag verwachten van de console die ook Mario Kart 8 en Bayonetta 2 draagt, is Zero de fraaiste Star Fox tot op heden geworden, met de vetste explosies en de meeste vijanden tegelijk in beeld - al zorgt dat soort spektakel helaas wel regelmatig voor een diepe dip in de beeldverversing.</p><p>Qua muziek levert Zero wat aardige nieuwe stukken en leuke remixen van klassieke tracks. Het is nét niet de kwaliteit van de originele composities, maar toch: ruimschoots voldoende, en alles kraakhelder uitgevoerd. Ander nieuwtje qua audio: dit keer spreken Fox en de andere personages Engels, in plaats van hun oorspronkelijke brabbeltaaltje. Deze gesprekken komen net als sommige geluidseffecten uit de speaker van je GamePad, terwijl de muziek uit de tv komt, voor een driedimensionale geluidservaring.</p><p></p><p>Wat gameplay betreft is er behoorlijk wat nadruk gelegd op Arwing alternatieven. De Landmaster kenden we al, maar die kan nu ook in een zwevend voertuig transformeren. De Arwing kan vanaf een bepaald punt in de game in een Walker transformeren. En dan is er nog de Gyrowing, een helikopter-achtig ding dat stil in de lucht kan hangen. Uit die Gyrowing kun je met een kabel een geinig robotje laten zakken om die vervolgens te besturen.</p><p>Dit klinkt allemaal overigens wat ingrijpender dan het is, want de Arwing blijft de hoofdrol spelen. Wat me brengt op de belangrijkste en tegelijkertijd meest controversiële vernieuwing: de motion controls.</p><p></p><p></p><h3>Poes</h3><p>Oh, wat een verschrikking, die motion controls. Tenminste, zo voelde dat tijdens het grootste deel van mijn eerste playthrough. En eigenlijk nog steeds wel een beetje. Wat is namelijk het geval in Star Fox Zero: je bestuurt het vizier met bewegingen van de GamePad. Zo kun je bijvoorbeeld naar links vliegen en ondertussen naar rechts richten en schieten. Dat voelt een beetje alsof je met je ene hand een tuinhek schildert terwijl je met de andere een poes steriliseert. Het is mogelijk, maar werkt verwarrend, en geeft grote kans op ongelukken.</p><p>Het spel moedigt aan om de first-person view op het GamePad-scherm te gebruiken bij het mikken, en dat werkt inderdaad beter. Alleen speel ik Star Fox het liefst in een third-person view, dus met de camera een eindje achter mijn vliegtuig.</p><p>In potentie biedt het feit dat je nu in een andere richting kunt vuren dan je vliegt meer nauwkeurigheid en kans op hoge scores, maar daar heb ik zelf nog niet zo veel van gemerkt. De motion controls van Zero zijn voor mij vooral een bron van ergernis geweest.</p><p></p><p></p><h3>Verwarrend</h3><p>Heel soms vond ik het wel handig om via het GamePad-scherm in first-person effe een stukje te spelen, bijvoorbeeld bij het treffen van een zwakke plek aan de achterkant van een eindbaas, of bij het navigeren met dat kleine robotje. Maar die situaties waren ook duidelijk doelbewust opgezet om die motion controls te laten werken. Dus, eh, tja. De standaard gameplay van Star Fox had in elk geval geen onafhankelijk bestuurbaar vizier nodig.</p><p>Stel je maar voor: je stuurt je Arwing naar links met de linker stick, en kunt daarbij desgewenst de rechter stick naar links drukken voor een scherpere bocht (het tilten wat je normaal met de schouderknoppen deed). Hoe verwarrend is het dan als je tegelijkertijd ook nog de GamePad naar links of rechts moet kantelen om je vizier te richten? Er zijn vast pro’s die deze extra finesse helemaal gaan uitwonen, maar voor mij was het arcade-achtige ‘immer gerade aus’ schieten van Star Fox juist perfect.</p><p>Nou is het gelukkig mogelijk om de motion controls zo in te stellen dat ze alleen optreden op het moment dat je vuurt, maar dan nog is het soms verwarrend, en in elk geval geen aanwinst.</p><p></p><p></p><h3>Gemiste kans</h3><p>Star Fox Zero heeft een paar heel coole levels (waaronder eentje die je met F-Zero-achtige snelheid door een hindernisbaan laat vliegen) en geweldige eindbaasgevechten (waaronder eentje met een reusachtige robotspin), en zoals gezegd is veel van wat eerdere Star Fox games zo geweldig maakte weer ruimschoots aanwezig. Dit had dus net als Star Fox 64 een behoorlijk meesterlijke reboot/remake van het origineel kunnen zijn, maar dan hadden ze ons die geforceerde motion controls niet door de strot moeten douwen.<br/>Gemiste kans.</p></div>
</div>
</content>
<h2 class="title title--xlarge-pu"><span>Conclusie</span></h2>
</article>


Star Fox Zero - Review

Opmerkingen

Gerelateerde artikelen

Contact

Handige links