Ook ik heb jarenlang van Nintendo Direct-livestreams genoten. Het was zeker tijdens de Wii U-levenscyclus, toen diverse werknemers van het bedrijf op speelse wijze communiceerden met zijn fans, een ideale tool om op een persoonlijke manier de (nabije) toekomst van Nintendo-platforms uit de doeken te doen. Wijlen directeur Satoru Iwata die met een stel bananen in zijn hand een seconde of vijftien in totale stilte in de camera staart: dat was lachen, gieren, brullen!
Het hele concept achter de Direct ervaar ik inmiddels alweer als behoorlijk achterhaald. Sony probeert bijvoorbeeld hetzelfde kunstje te flikken met State of Play, maar door diens droge presentatie en allesbehalve wereldschokkende aankondigingen passeren deze uitzendingen het grote publiek vaak als een scheet in de wind.
Maar ook Nintendo zelf heeft de Direct een stuk minder spannend gemaakt. Rare sprongen maakt het bedrijf allang niet meer – daar is de Switch een veel te belangrijk product bij een veel te groot publiek voor – en een aanzienlijk gedeelte van de presentatie bestaat uit een onpersoonlijke voice-over. Het is allang niet meer die duizelingwekkende circusshow waarbij werkelijk alles kon gebeuren.
Dat feit, in combinatie met de soms tegenvallende aankondigingen die tijdens de livestreams worden gedaan, heeft mij doen laten beseffen dat Nintendo beter kan stoppen met het maken van Directs. Sterker nog: het bedrijf had er wellicht beter aan gedaan om het concept deze week helemaal niet te reanimeren.
Misplaatste verwachtingen
Natuurlijk is het positief dat een bedrijf met open communicatie de line-up van diens console uit de doeken doet voor zijn fans. Het afgelopen jaar waren daar echter helemaal geen algemene Directs voor nodig. Nintendo kondigde wanneer het daar zin in had uit het niets nieuwe Switch-games aan via persberichten en op Twitter. Er werden nog wel kleinere Directs uitgezonden voor third party-spellen en indiegames, maar Nintendo’s eigen spellen verschenen als donderslag bij heldere hemel in het vizier van de wereldwijde community.
Het grote voordeel was dat deze aankondigingen uit het niets kwamen. Een nieuwe Nintendo-game was daardoor een complete verrassing en altijd mooi meegenomen. Hé, een nieuw Mario- of Zelda-spel, dat is nog eens fijn! Er werden op voorhand geen torenhoge verwachtingen gecreëerd en de line-up van de Switch werd zo gedurende het jaar langzaam maar zeker ingevuld. Het gebrek aan Direct-uitzendingen vorig jaar was natuurlijk mogelijk een gevolg van de coronacrisis, maar Nintendo loste dit in ieder geval keurig op met losstaande aankondigingen.
Vergelijk dat eens met de laatste Direct. Deze uitzending zat vol met aankondigingen – een port van een Zelda-game, een nieuwe Splatoon, Mario Golf, een nieuwe rpg van Square Enix en behoorlijk wat andere third party-games. Tóch was het voor veel fans niet genoeg om met een voldaan gevoel achter te blijven. Een aanstaande Direct schept verwachtingen - verwachtingen waar het bedrijf eigenlijk nooit helemaal aan kan voldoen, wát het ook presenteert tijdens zo’n livestream.
Niet dat de Direct niet succesvol was: er keken meer dan een miljoen mensen naar en er waren bij het grote publiek genoeg positieve reacties te pijlen. Maar veel fanatieke Nintendo-supporters bleven teleurgesteld achter. Ze hadden misschien een teken van leven van Metroid verwacht, één of twee compleet nieuwe IP’s, of de terugkeer van een dood gewaande klassieke Nintendo-IP. Stiekem hadden ze een nieuwe trailer van het vervolg op Zelda: Breath of the Wild willen zien, of in ieder geval de onthulling van de naam en het bijbehorende logo. Helaas.
Direct met pensioen
Eigenlijk werkte Nintendo’s communicatie vorig jaar dus prima. Er waren geen klachten over tegenvallende Directs – die werden op de miniversies voor third party-games na immers niet uitgezonden – en elke plotselinge onthulling leverde veel positieve feedback op. Het is wellicht te laat nu Nintendo met de terugkeer van de Direct nieuwe verwachtingen heeft geschapen, maar ik denk dat het bedrijf er beter aan had gedaan om het hele concept met pensioen te laten gaan.
Dat wil niet zeggen dat ik geen voorstander ben van andere communicatiemiddelen die Nintendo inzet. Ik ben vooral erg te spreken over het Treehouse Live-concept: een paar Nintendo-werknemers die een aankomend spel spelen, alsof je een filmpje bekijkt van een demo. Dát werkt verdraaid goed, en niet alleen tijdens E3! Dat mogen ze van mij eigenlijk wel voor elke aankomende Switch-game doen.
Maar de Direct zelf? Kap er maar gewoon mee. De aankondigingen die afgelopen week in de uitzending werden gedaan, zouden op zichzelf bijna allemaal voor veel positieve reacties zorgen, maar samen schetsen ze een vertekend en ietwat grimmig beeld van de Switch line-up. Zó vertekend, dat zelfs ik na het kijken mijn schouders moest ophalen. Dat kan toch niet de bedoeling van je marketing zijn.
Opmerkingen