
<article class="article article-detail">
<content class="article__content">
<div class="article__snippets">
<div class="rs-snippet rs-snippet__html" id="a81f2136-900e-4bb4-8098-2b34f3cef68c"><p><em>Een uitgebreidere versie van deze review verschijnt in PU11 (22 oktober).</em></p><p>Er bestaan op internet mensen die de oorspronkelijke versie van The Wind Waker uit 2003 mooier vinden, maar die mensen zijn allemaal gek. Of, aannemelijker nog, die hebben de nieuwe versie nog niet in volle glorie kunnen bewonderen.</p><p></p><p>Tuurlijk, het origineel was al bijzonder mooi en heeft de tand des tijds veel beter doorstaan dan alle zogenaamd realistische spellen uit 2003, maar de 2013-uitvoering met zijn diepere zwarten, fraaiere licht/schaduweffecten, subtielere kleurstellingen, meer gedetailleerde textures en grotere draw distance, dit alles in breedbeeld 1080p HD, aan je ogen voorbij zeilend met zestig beeldjes per seconde, is toch écht wel de fraaiere versie.</p><p></p><h2><strong>Superzeil</strong></h2><p>Eigenlijk kan alles wat Nintendo aan de Wind Waker heeft geüpdate mijn goedkeuring wel wegdragen. De graphics zijn natuurlijk de grote blikvanger, maar het beheren van de inventaris en raadplegen van plattegronden op het touchscreen van mijn GamePad (dus zonder het spel te hoeven pauzeren) is mij ook erg goed bevallen.</p><p></p><p>Ook wel leuk: na een uur of acht spelen kun je voor je bootje een superzeil krijgen waarmee je sneller en zonder de wind te draaien in elke richting kunt varen, wat je heel wat repetitief geouwehoer met je magische dirigentenstokje (ook wel bekend als The Wind Waker) bespaart. Zeker tijdens de vereenvoudigde, maar nog steeds ellendige zoektocht naar Triforce-stukken schiet dat lekker op.</p><p></p><h2><strong>Tien jaar</strong></h2><p>Nu ik The Wind Waker eindelijk weer eens compleet heb doorgespeeld, kan ik tevreden vaststellen dat deze tien jaar oude Zelda niet alleen qua graphics maar ook qua opzet en actie niets onderdoet voor recenter verschenen action-adventures.</p><p>Het spel is misschien een tikje te makkelijk, maar dat wordt goedgemaakt door de toegevoegde Hero Mode, waarin vijanden je dubbele schade toebrengen en je geen aanvullende hartjes meer in gras of potjes kunt vinden.</p><p></p><p>Eigenlijk heb ik best zin om de game nog eens helemaal in Hero Mode te spelen, maar met het oog op de nimmer slinkende stapel games die ik óók nog wil spelen (bovenop liggen momenteel Last of Us, Rayman Legends en GTAV) zijn we waarschijnlijk wel tien jaar verder voordat ik daar aan toekom.<br/>Hopelijk kan ik The Wind Waker ook in 2023 nog waarderen als een wonderschone game. Ik verwacht van wel.</p><p></p><p><em>Een uitgebreidere versie van deze review verschijnt in PU11 (22 oktober).</em></p></div>
</div>
</content>
<h2 class="title title--xlarge-pu"><span>Conclusie</span></h2>
</article>


The Legend of Zelda: The Wind Waker - Review

Opmerkingen

Gerelateerde artikelen

Contact

Handige links