The Settlers stelt niet gerust

The Settlers is een voor gamebegrippen inmiddels een stokoude reeks. De eerste kwam uit in 1993 op de Amiga. Dat betekent dat gamers al bijna dertig jaar huisjes bouwen en landen veroveren in deze Duitse strategieserie. Er zijn dus best wat fans die op dit nieuwste deel wachten. Oorspronkelijk zou het al in 2020 uitkomen, maar het spel werd uitgesteld tot 2022. Nu kregen we de kans om te zien wat er met al die extra tijd is gedaan.

Laten we beginnen met een compliment: deze nieuwe The Settlers ziet er mooi uit. De spelwereld is niet op de werkelijkheid gebaseerd en de volken die je kan kiezen zijn dus ook niet echt. De vormgeving doet wat sprookjesachtig aan, tot op het punt dat het af en toe lijkt alsof je een kaboutervolk aanvoert. Dat wordt versterkt door de wat gedrongen vorm van de poppetjes, de schattige huizen en de vele rode mutsjes. Hoewel dat misschien niet aantrekkelijk klinkt, ziet het geheel er mooi samenhangend vormgegeven uit. Met name ziet alles er heel solide en tastbaar uit.

Het doel van het spel is het bouwen van een nederzetting met een goed functionerende economie en toereikend wegennetwerk, terwijl je de omgeving verkent en de tegenstander uiteindelijk uitmoordt. The Settlers is dus familie van Age of Empires, al zullen puristen zeggen dat die laatste natuurlijk vooral veel naar The Settlers heeft gekeken.

Beperkt

De hands-on is nog zeer beperkt. Waar de volledige game een verhaalmodus en drie speelbare volken bevat, kunnen we in onze versie slechts twee volken kiezen in ‘skirmish’-modus. Skirmish betekent dat je op een landkaart wordt gedropt in tweer versus twee of een versus een. Beide modi zijn speelbaar tegen de computer, wat betekent dat je met een vriend tegen twee computervolken kan spelen of in je eentje tegen één computervolk. Aangezien er in deze vroege versie geen andere spelers te vinden waren, moesten we het doen met een-tegen-een-computerspeler.

De hands-on geeft een korte tutorial waarmee we leren hoe we gebouwen neer moeten zetten, hout moeten kappen en stenen kunnen verzamelen. Het is allemaal heel herkenbaar voor wie de afgelopen jaren wel eens een strategiespel heeft gespeeld. Maar deze tutorial is onvolledig, wat ons al snel parten speelt.

Kappen nou

We duiken in de eerste skirmish en zetten trouw de eerste productielijnen op. Daarvoor geef je eerst aan waar bijvoorbeeld het houtkap-kamp moet staan, en waar de zaagmolen moet verrijzen. Vervolgen gaan speciale personages (de specialisten) aan de slag om dat voor je te bouwen. De specialisten gaan zelf voor je aan de slag, maar je kan ze ook micro-managen als je dat wil. Ook moet je wegen aanleggen zodat het hout naar de zaagmolen wordt gebracht en de planken naar je hoofdkwartier. Hetzelfde geldt voor andere grondstoffen zoals stenen kolen, ijzer en goud.

De specialisten zijn de enige burgers die je rechtstreeks kan besturen. Alle andere inwoners gaan automatisch aan het werk (als dat er is) en beginnen hout te kappen, je boerderijen te runnen enzovoorts. Het scherm is dus vol figuren die druk bezig zijn, maar slechts een deel ervan (de specialisten en uiteraard je strijders) kun je aanklikken.

Dat maakt het er allemaal niet overzichtelijker op. Zoeken naar je soldaten en specialisten verandert al snel in een soort ‘Where is Waldo’-zoekplaatje. Vooral als je die ene soldaat nog zoekt om al je strijders te groeperen.

Kleine irritaties zijn het, die in het niet vallen bij een probleem dat hopelijk alleen voor de hands-on geldt. Want doordat de tutorial onvolledig is, geeft de game ons niet alle benodigde informatie om te spelen. We lopen namelijk al snel tegen een nogal vreemde barrière op: de grens van onze nederzetting.

Je krijgt namelijk aan het begin een stukje grond toegewezen dat is omkaderd door grenspalen. Alleen binnen je grenzen mag je bouwen. Dat is sowieso een nogal bizarre keuze, aangezien het hele idee van het spel is dat je onontgonnen land moet volbouwen. Waarom zou je als volk op een nieuw en grotendeels onbewoond eiland tegen jezelf zeggen: we bouwen tot HIER en NIET VERDER! Als speler staar je gefrustreerd naar grondstoffen die buiten bereik liggen en die je nodig hebt om uit te breiden. Maar nee, het spel is onvermurwbaar: regels zijn regels. Grenspalen zijn heilig in deze wereld.

Dat zou op zich nog te overkomen zijn als duidelijk was hoe je je grondgebied uitbreidt. En dat, beste lezer, is volkomen onduidelijk. Meerdere potjes verder is het ons nog steeds niet duidelijk hoe we ons grondgebied kunnen laten groeien. Dat betekent dat we geen ijzer hebben om soldaten te trainen, wat betekent dat we geen oorlog kunnen voeren, en niet kunnen winnen. The Settlers is in de huidige toestand dus een onbedoelde herschepping van de productielijncrisis die de wereld dankzij corona nu al twee jaar treft: we willen van alles maken, we zien de dingen liggen die we ervoor nodig hebben, maar we kunnen er niet bij. Misschien dat we lid van een Telegram-groep moeten worden om updates te krijgen wanneer we ergens ijzer kunnen halen?

Is dit een overwinning?

En dan is er nog de kunstmatige intelligentie. Tijdens een potje werd ons dorp plots aangevallen door de computergestuurde tegenstander. Aangezien je begint met een aantal soldaten, is het mogelijk de aanval af te slaan. Hierop stuurden we de overgebleven soldaten op de vluchtende vijand af, wat ons tot de vijandelijke nederzetting leidde. Aangezien de tegenstander blijkbaar ook nauwelijks een leger op de been had, was het vervolgens mogelijk om met een tiental soldaten het vijandelijk hoofdkwartier af te fikken en het spel in een kwartier te winnen. Dat is geen beste reclame voor het tactisch inzicht van het computervolk.

Het zou zomaar kunnen dat spelers met dertig jaar Settlers-ervaring zich nu al gefrustreerd naar de reacties haasten om te vertellen wat wij fout deden en dat je alleen maar even *vul maar in* moet doen om je grenzen uit te breiden. Maar deze nieuwe The Settlers houdt die kennis angstvallig geheim, waardoor we dus tijdens de skirmishes onherroepelijk vastliepen, niet konden groeien, niet onze economie konden uitbreiden en geen beter leger op de been konden krijgen. Als het spel dat niet aan ons wil uitleggen, en we er met experimenteren niet zelf achter komen, is dat toch een probleem.

En dat probleem, dat ongetwijfeld het gevolg is van de beperkingen van de hands-on, geeft dus een zeer onvolledig beeld van waar het spel naartoe gaat. Ook geeft het te denken dat als deze vroege versie het beste is wat in zoveel jaar is geproduceerd (met twee jaar uitstel nota bene) het de vraag is hoe ‘af’ The Settlers is, wanneer het later dit jaar verschijnt.

The Settlers verschijnt op 17 maart voor pc. Van 20 tot 24 januari wordt een gesloten bèta gehouden.