
<article class="article article-detail">
<content class="article__content">
<div class="article__snippets">
<div class="rs-snippet rs-snippet__paragraph rs-snippet__paragraph--default rs-snippet__paragraph--default" id="rs-1630061359603_6i5yhs07b6n"> <p>Spijt hebben is een verspilling van je tijd, maar soms ontkom je er niet aan. Die momenten dat je een barst ramt in je gloednieuwe rattenaquarium, of je vriendin tijdelijk kreupel gooit op het cement: het zou toch best fijn zijn als je die opnieuw kunt doen. Maar zover ik weet zijn er nog geen Doctor Manhattans op deze wereld die de tijd terug kunnen draaien, dus we moeten het er maar mee doen… Gelukkig kunnen we wel fantaseren over oneindige herkansingen, en nemen verschillende vormen van entertainment ons ook mee op een trip van zich eeuwig herhalende dagen. Of, in dit geval, twaalf minuten die steeds weer opnieuw beginnen.Annapurna-magie</p> </div> <h2 class="rs-snippet rs-snippet__header rs-snippet__header--left" id="rs-1630061365915_t88bf4a7nb">Annapurna-magie</h2> <div class="rs-snippet rs-snippet__paragraph rs-snippet__paragraph--default rs-snippet__paragraph--default" id="rs-1630061371698_6yx4fyrr5bh"> <p>Annapurna Interactive is een uitgever om in de gaten te houden. Het bedrijf begon als een divisie van Annapurna Pictures, een mediabedrijf dat (deels) verantwoordelijk is voor niet geringe films zoals Her, Zero Dark Thirty, Booksmart, Sausage Party en 20th Century Women, en is sinds 2016 verdomd goed op weg op de videogame-industrie een stuk creatiever te maken. Titels als Journey, Outer Wilds, What Remains of Edit Finch en Gone Home zijn niet alleen games met interessante gameplay en sterke ideeën, maar blijven je ook bij en hebben daadwerkelijk een boodschap. Het lijkt alsof Annapurna garant staat voor een zekere mate van kwaliteit, iets dat bijna onmogelijk is voor een uitgever van videogames.</p><p>Maar Annapurna’s zucht naar originaliteit, haar missie om games te maken die "personal, emotional, and original" zijn, is een risicovolle onderneming. Bijna elke titel lijkt op een bepaald vlak het wiel opnieuw te willen uitvinden, en dat kan natuurlijk maar een beperkt aantal keren goed gaan. Dus verschillen de meningen enigszins over titels zoals Last Stop, Maquette en is zelfs niet iedereen onverminderd enthousiast over The Pathless. Want je kan maar zo vaak bliksem in een fles vangen, toch? Is de Annapurna-magie met Twelve Minutes weer helemaal terug op Outer Wilds- en Edith Finch-niveau, of is de vlam der originaliteit steeds verder aan het afzwakken?</p> </div> <div class="rs-snippet rs-snippet__image" id="rs-1630061549646_lwfx1t2g4t"> <div class="photoswipe" id="photoswipe-665834"> <figure class="resized-image"> <img alt="12 minutes" class="resized-image__img" loading="lazy" src="https://api.reshift.nl/modules/media/show_image/665834/?width=640&amp;crop=center" width="640"/> </figure> </div> </div> <h2 class="rs-snippet rs-snippet__header rs-snippet__header--left" id="rs-1630061379530_ss2hvwr8hua">Stelletje Zonder Naam</h2> <div class="rs-snippet rs-snippet__paragraph rs-snippet__paragraph--default rs-snippet__paragraph--default" id="rs-1630061387362_n3b8gkmcy2"> <p>Aan de ene kant probeert ook Twelve Minutes iets compleet origineels, terwijl het tegelijkertijd een zeer vertrouwd aanvoelend spelletje is. Ouderwets zelfs, want qua gameplay is dit simpelweg een point &amp; click adventure zoals oude balzakken zoals ik dat al sinds de vroege jaren 90 spelen. Het klikken op plekken om erheen te lopen, of op objecten om ze te pakken en eventueel te verslepen om ze zo met mensen en andere objecten te combineren, gebeurt in een zeer beperkte, ruimte die je van bovenaf bekijkt. Twelve Minutes speelt zich namelijk af in het mini-appartementje van een getrouwd stelletje zonder naam, die ik voor het gemak maar even SZN (Stelletje Zonder Naam) noem. Niet te verwarren met legendarische, Volendamse popgroep BZN. Niemand hier is een Banjo Man.</p><p>Je speelt met de mannelijke helft van het heteroseksuele koppeltje in de hoofdrol, iemand die eigenlijk geen andere naam of betiteling krijgt dan ‘Hubby’ in de telefoon van zijn vrouw. Wanneer de game begint, loopt Hubby over The Shining-vloerbedekking naar zijn appartement, waar hij begroet wordt door zijn vrouw. De titulaire twaalf minuten gaan in en meestal eindigen deze vroegtijdig als Hubby bewusteloos wordt geslagen, gewurgd of op andere manieren uitgeschakeld door ‘The Cop’. De ‘inticing incident’ van deze game is namelijk als dit boze heerschap de woning van het stel binnendringt en de vrouw uitmaakt voor een moordenaar.</p> </div> <div class="rs-snippet rs-snippet__image" id="rs-1630061586763_qw0g44s5jz"> <div class="photoswipe" id="photoswipe-665835"> <figure class="resized-image"> <img alt="12 minutes" class="resized-image__img" loading="lazy" src="https://api.reshift.nl/modules/media/show_image/665835/?width=640&amp;crop=center" width="640"/> </figure> </div> </div> <h2 class="rs-snippet rs-snippet__header rs-snippet__header--left" id="rs-1630061396947_t752onngwq">Wut happened &amp; whodunnit</h2> <div class="rs-snippet rs-snippet__paragraph rs-snippet__paragraph--default rs-snippet__paragraph--default" id="rs-1630061402402_p3m9f6hlden"> <p>Meer ga ik niet vertellen over het plot, want het is de taak van de speler om uit te vinden waarom, hoe, wanneer en vooral WAAROM DE FUCK dit allemaal gebeurt. En dat is het originele van deze game: door overal op te klikken in het appartementje, door alles te proberen wat je maar kan bedenken, ontrafelt het mysterie zich steeds verder. Want hoewel de twaalf minuten keer op keer opnieuw beginnen, wordt het geheugen van Hubby natuurlijk niet gewist en ontdekt hij meer en meer over het mysterie van zijn beschuldigde vrouw en de agent. </p><p>Zaak is dus om alles uit te proberen wat je je maar kan bedenken in het appartementje, gedurende de tot maximaal twaalf minuten die je daarvoor krijgt. Praten met de ‘Wife’, zorgen dat de ‘Cop’ je op een of andere manier te woord staat voordat hij je nek dichtknijpt, objecten vinden en combineren, telefoonnummers bellen… Het plezier van Twelve Minutes haal je uit het ontdekken van nieuwe plotwendingen doormiddel van trial &amp; error: ah, dus drie keer die Cop lastigvallen en hij tikt me bewusteloos? We proberen iets anders! Ook verbanden leggen kan voor progressie zorgen: er moet haast wel een reden zijn dat ik in deze kast kan staan… (Overigens zijn beide voorbeelden ontdekkingen die je zeer vroeg maakt in de game)</p> </div> <div class="rs-snippet rs-snippet__image" id="rs-1630061588770_qjsxn76m22o"> <div class="photoswipe" id="photoswipe-665837"> <figure class="resized-image"> <img alt="" class="resized-image__img" loading="lazy" src="https://api.reshift.nl/modules/media/show_image/665837/?width=640&amp;crop=center" width="640"/> </figure> </div> </div> <h2 class="rs-snippet rs-snippet__header rs-snippet__header--left" id="rs-1630061411242_se4gs5dhdhb">Toptrio</h2> <div class="rs-snippet rs-snippet__paragraph rs-snippet__paragraph--default rs-snippet__paragraph--default" id="rs-1630061417210_rrjef6l7sk"> <p>Het plot dat je langzamerhand ontrafelt zit vol met drama en intrige, waarbij af en toe ook wel eens met een cliché of drie rondgegooid wordt. Dat is onvermijdelijk als je zoveel kleine twists wil introduceren aan een zich steeds ontwikkelend verhaal. Hoewel er zo nu en dan open deuren worden ingetrapt, zorgt het acteerwerk dat de game amper aan geloofwaardigheid inboet. Daisy Ridley (Rey uit Star Wars) speelt de Wife, James McAvoy (Prof X in de latere X-Men-films) de Hubby en Willem Dafoe (Green Goblin in de Spider-Man-films van Sam Raimi) is de Cop, en hun performance capture zorgt ervoor dat zelfs het minst geloofwaardige stukje dialoog nog best indrukwekkend overkomt. Niet dat het schrijfwerk van Luis Antonio slecht is, maar het acteertrio tilt de game naar een hoger niveau.</p><p>Het grootste probleem van Twelve Minutes is dat je op een gegeven moment wel érg vaak bepaalde acties moet herhalen om verder te komen, helemaal als je onvermijdelijk (tijdelijk) vast komt te zitten. Denk je dan uiteindelijk alles uitgedokterd te hebben, word je alsnog opnieuw de kamer ingegooid aan het begin van de twaalf minuten, met alleen maar eerder gekozen dialoogopties en geen nieuwe ideeën. Het is niet alsof de point &amp; click-gameplay enerverend is, dus er zat wat mij betreft wel een flinke dip in Twelve Minutes richting het einde, dat niet bepaald goedgemaakt wordt door het ‘echte einde’ die ik voorgeschoteld kreeg. Die was namelijk, op zijn zachtst gezegd, onbevredigend en voor een ander einde moest ik ALLES weer opnieuw doen, vanaf de eerste twaalf minuten. Tja, dan maar leven met een anticlimax! </p> </div> <div class="rs-snippet rs-snippet__image" id="rs-1630061686171_lc31nadz1yj"> <div class="photoswipe" id="photoswipe-665836"> <figure class="resized-image"> <img alt="12 minutes" class="resized-image__img" loading="lazy" src="https://api.reshift.nl/modules/media/show_image/665836/?width=640&amp;crop=center" width="640"/> </figure> </div> </div> <h2 class="rs-snippet rs-snippet__header rs-snippet__header--left" id="rs-1630061424354_ekg2o84wzlr">Flakkerende vlam?</h2> <div class="rs-snippet rs-snippet__paragraph rs-snippet__paragraph--default rs-snippet__paragraph--default" id="rs-1630061429730_iax7hopq5x"> <p>Los van die minpunten en ondanks dat een van de eindes me achterliet met een licht gevoel van deceptie, kan ik niet ontkennen dat Annapurna Interactive weer heeft getracht persoonlijks, emotioneels en origineels uit te geven. Het is geen magie van Outer Wilds- of Edith Finch-niveau, zelfs niet helemaal op het vlak van The Unfinished Swan of Florence, dus helaas is hiermee geen bliksem in een fles gevangen. Maar Annapurna’s vlam der originaliteit is nog lang niet aan het flakkeren en we moeten de uitgever dan ook zeker in de gaten blijven houden. </p> </div>
</div>
</content>
<h2 class="title title--xlarge-pu"><span>Conclusie</span></h2>
<div class="article-conclusion"> <div class="article-conclusion__title-wrapper"> <h2 class="article-conclusion__title">Ons oordeel</h2> </div> <div class="review conclusion rs-snippet rs-snippet_review"> <div class="rating"> <div class="rating__value rating__value--70">7</div> <div class="rating__graphic-container"> <div class="rating-text-wrapper"> <div class="rating__graphic--text"> <div class="rating__value-text">70</div> </div> </div> </div> </div> <div class="review__summary"> <h2 class="review__product-title">Twelve Minutes review (Xbox Series S) - Leef. Sterf. Herhaal.</h2> <span>Twelve Minutes bevat een origineel idee, aardig schrijfwerk en fantastische acteerprestaties, gewikkeld in ouderwetse, vaak repetitieve gameplay. Je Game Pass-abonnement verslijt hier niet van, dus geef het op z’n minst twaalf minuten de kans als je lid bent van de Microsoft-dienst.</span> </div> <div class="review__container"> <div class="review__list-wrapper"> </div> </div> </div> </div>
</article>


Twelve Minutes review (Xbox Series S) - Leef. Sterf. Herhaal.

Opmerkingen

Gerelateerde artikelen

Contact

Handige links