
<article class="article article-detail">
<content class="article__content">
<div class="article__snippets">
<div class="rs-snippet rs-snippet__html" id="04996d3d-5d75-46c5-bdf1-b2a54dc400d5">
<div style="text-align: justify; "><a href="https://pu.nl/sites/pu.nl/files/pubeeld/lufia_and_the_fortress_of_doom.jpg" target="_blank"></a>Twintig jaar geleden maakte ik van mijn hobby mijn beroep. Ik ging bij Nintendo werken als game counselor. Via de telefoon gaf ik mensen aanwijzingen om verder te komen in oude NES-spellen als Zelda, Battle of Olympus en Faxanadu. Later kwamen ook de spellen voor de SNES erbij. Tussen de telefoontjes door speelde ik vooral heel veel games. Natuurlijk de spellen waarin onze bellers vastliepen, maar ook spellen die nooit in Europa verschenen, zoals Final Fantasy 2 en 3. Voor intern gebruik schreef ik mijn eerste reviews. Ik vertaalde het SNES-spel Lufia en de bijbehorende spelgids. Later schreef ik mijn eerste stukjes voor het clubblad van Nintendo.</div>
<div style="text-align: justify; "> </div>
<div style="text-align: justify; ">Veertien jaar geleden stopte ik bij Nintendo om als freelancer te gaan werken. Dat gaf nog meer vrijheid om te doen wat ik leuk vond. Als freelancer kon ik mijn schrijfwerk en kennis van games verkopen aan wie er maar voor wilde betalen. Ik vertaalde persberichten voor Sony PlayStation en een reclamefolder voor de eerste Xbox. In werkte maanden intern bij EA Black Box in Vancouver voor de vertaling van Need for Speed Underground, en bij Maxis nabij San Francisco voor de vertaling van Sim City 4. Ik schreef artikelen over games voor kranten, websites, tijdschriften en tv-programma’s. In 2009 werkte ik aan de vertaling van het DS-spel Professor Layton en de Doos van Pandora. En natuurlijk werk ik alweer een jaar of tien bij de PU. En bij Nieuwe Revu.</div>
<div style="text-align: justify; "> </div>
<div style="text-align: center; "><a href="https://pu.nl/sites/pu.nl/files/pubeeld/jurjen_en_miyamoto.jpg" target="_blank"></a></div>
<div style="text-align: justify; "> </div>
<div style="text-align: justify; "><a href="https://pu.nl/sites/pu.nl/files/pubeeld/blue_dragon_box_art.jpg" target="_blank"></a>Dat mijn werk veel leuke kanten heeft, mag duidelijk zijn. Games zijn nog steeds mijn hobby. Ik betaal zelden voor die spellen. Vaak kan ik ze ook al in een vroeg stadium spelen. En ik ontmoet veel interessante mensen. Het afgelopen jaar heb ik bijvoorbeeld veel aandacht besteed aan kleine Nederlandse en Belgische ontwikkelaars voor de serie ‘Op bezoek bij’ in PU. Zeer interessant, vind ik. Wat drijft de makers van spellen? Hoe gaan ze te werk? Mijn vlucht naar de Game Developer Conference in maart is inmiddels geboekt, en daar verwacht ik ook wel wat interessante ontwikkelaars te ontmoeten. Maar mijn mooiste ontmoetingen met ontwikkelaars waren toch wel de lange één-op-één interviews met Miyamoto, in de tijd dat hij daarvoor nog benaderbaar was. Twee weken geleden had ik in Hamburg een ontmoeting met Hironobu Sakaguchi, voor een interview met die maker van het oorspronkelijke Final Fantasy. Hij maakte ook Blue Dragon, en binnenkort verschijnt zijn spel The Last Story.</div>
<div style="text-align: justify; "> </div>
<div style="text-align: justify; "><a href="https://pu.nl/sites/pu.nl/files/pubeeld/the_last_story_boxart.jpg" target="_blank"></a>In PU03 (verschijnt eind deze week) vind je mijn review van The Last Story, maar niet het interview met Sakaguchi. Dat viel een beetje tussen wal en schip, of eigenlijk in het gat tussen PU03 en PU04, en als het in PU04 zou verschijnen zou het een beetje mosterd (interview) na de maaltijd (review) zijn geworden. Als freelancer is het dan de kunst dat interview ergens anders te slijten, bijvoorbeeld bij een krant, en dat lijkt te gaan lukken. Dit blog zou je kunnen zien als een lange uitleg van het hoe dat soort dingen werken. Maar niet alleen dat. Ik schrijf het ook een beetje als mijlpaal, als tijdsdocument, om te vieren dat ik twintig jaar in het vak zit. Als freelancer moet je alles zelf doen, dus ook het vieren van een jubileum. Voor mij geen taart, bos rozen of gouden balpennen. Maar goed, als iemand die twintig jaar lang met regelmaat gratis games heeft ontvangen, hoor je mij daar niet over klagen. Om mijn jubileum te vieren, heb ik wat voor jullie meegebracht. Van Sakaguchi kreeg ik namelijk vijf posters met zijn handtekening erop. Die deel ik graag met jullie. </div>
<div style="text-align: justify; "> </div>
<div style="text-align: justify; ">Zet hieronder in de reacties maar even waarom je die poster wil hebben. En zet je e-mailadres erbij, dan kies ik overmorgenavond na een halve fles whisky (om het jubileum te vieren en mij van aansprakelijkheid te vrijwaren) willekeurig e-mailadressen van mensen die zo’n poster ontvangen. Die e-mailadressen stuur ik naar mijn oude werkgever Nintendo, want daar liggen de posters, en daar gaat iemand contact met de ‘ontvangers’ opnemen voor het vergaren van postadressen en versturen van posters enzo. Ik ben blij en dankbaar dat iemand anders daar zorg voor wil dragen, want dat soort administratief werk is nou echt níet mijn hobby. </div>
</div>
</div>
</content>
</article>


Twintig jaar in het vak

Opmerkingen

Gerelateerde artikelen

Contact

Handige links