
<article class="article article-detail">
<content class="article__content">
<div class="article__snippets">
<div class="rs-snippet rs-snippet__html" id="2b631ec6-e3e0-4d10-a9a7-0391897d6f2d"><p>Het einde der tijden komt ook naar de wereld van Warhammer, en heeft dit keer een staartje. Letterlijk. Vermintide, de rattenplaag, is namelijk neergedaald op de wondere wereld van onder andere elven en dwergen. Het is jouw taak om – samen met drie anderen – in dertien verschillende levels je een baan door zeeën aan ratten te schieten en slaan en de overblijvende resistance een pootje te helpen. Uiteindelijk wordt de grote eindbaasrat een kopje kleiner gemaakt, en krijgen de niet-ratmensen weer een kans op leven. Daarna is het in deze PC-exclusive een kwestie van dezelfde levels overnieuw spelen, met als doel het levelen van jouw personage en het vergaren van betere wapens. Maar blijft dit lang leuk? </p><p></p><p></p><h3>Beter goed geleend dan slecht gerat</h3><p>Vier overlevenden? Check. Gigantische groepen vijanden die individueel met een slag of twee omgebracht kunnen worden? Check. Speciale vijanden die het leven van de groep zuur maken? Check. Redelijk simpele objectives zoals het openen van hekken en het vernietigen van bepaalde objecten om uiteindelijk uit het level te ontsnappen met miljoenen vijanden op je hielen? Check. Jazeker, jongens en muisjes, bij een eerste aanraking met Warhammer: End Times – Vermintide wordt het direct duidelijk: ontwikkelaar Fatshark heeft erg opzichtig afgekeken bij coöp-klassieker Left 4 Dead. Vrijwel alle gameplaymechanieken lijken overeen te komen, en de (speciale) vijanden in Vermintide lijken zo uit de zombie-game geplukt te zijn – waarna ze natuurlijk eerst door een ‘rattificatie’-machine zijn gehaald.</p><p>Left 4 Dead (2) was en is nog steeds een heerlijke coöp-game, die je op geheel niet-subtiele wijze dwingt om samen te werken met je teamgenoten. Blijft de groep niet bij elkaar, dan worden de vier helden stuk voor stuk afgeslacht omdat er niemand in de buurt is om ze te bevrijden wanneer ze gevangen genomen worden, of omdat ze simpelweg omsingeld worden door vijanden. Vermintide vormt op dit gebied geen uitzondering, en ook hierin word je snel afgestraft als je solo op pad gaat. Alhoewel, soms is het beter om de NPCs gewoon achter te laten, de A.I. in Vermintide is namelijk om te huilen en meteen één van de grootste minpunten aan de game. De NPCs kunnen redelijk wat schade aanrichten, maar weten niet wat ze moeten doen op het moment dat er iemand gevangen genomen wordt door bijvoorbeeld een Packmaster – een speciale rat die één personage vangt met een stok met daaraan een gevaarlijke val die precies om iemands nek heen past. Rondlopen en een paar ratten slaan gaat dan nog wel, maar de aandacht richten op degene die langzaam aan het doodbloeden is – ho, maar.</p><p></p><p>Er zijn natuurlijk meer elementen die Vermintide geleend heeft van Left 4 Dead, en eigenlijk is het een verademing dat ontwikkelaar Fatshark voor deze aanpak heeft gekozen. Spirituele voorgangers War of the Roses en War of the Vikings – beide multiplayer-games - konden naast hun inspiratieloze titels namelijk geen blijvende indruk achterlaten, terwijl Vermintide daar zeker wel in slaagt door de gekopieerde formule succesvol uit te voeren. Het feit dat al je teamgenoten nodig zijn omdat je elkaar constant kunt/moet helpen geeft een soort wederzijds begrip, dat de samenwerking meestal verdomd vlot laat lopen. De verschillende taken die het team moet uitvoeren zijn daarbij divers en wisselen vaak genoeg af om je vele games lang zoet te houden; van het blazen op een gigantische hoorn tot het verzamelen van tonnen met eten voor het verzet – hoe simpel de handelingen ook zijn, de constante dreiging van duizenden ratten geeft een lekker tempo en de nodige druk aan de game. </p><p></p><h3>Drop de één na de andere rat zonder framedrops</h3><p>Nu we vastgesteld hebben dat Vermintide goed heeft afgekeken bij Left 4 Dead, is het van groot belang om stil te staan bij het belangrijkste: de keiharde, rattenvernietigende actie. Vermintide draait als een tierelier, en er moeten wel minstens 100 ratten in beeld komen voor je echt iets kunt merken aan de framerate – die op mijn high-end PC met alles op Ultra standaard op een stabiele 60 FPS staat. De wapens snijden en steken ongelooflijk soepel alle kanten van het beeld op, en de rondvliegende ledematen en liters bloed die de personages op hun bakkes krijgen als gevolg daarvan zijn gewoon een genot om naar te kijken. Tja, als bloed niet je ding is, dan zul je Vermintide verschrikkelijk vinden. Vind je het echter leuk om a la Rambo zeeën aan vijanden af te maken en als de sadist die je bent te genieten van liters bloedvergieten, dan heb je geluk – in de levels van gemiddeld zo’n 25 minuten kunnen spelers individueel 200 à 300 kills maken, als het al niet meer is. </p><p></p><p>Je zou denken dat het snel gaat vervelen om rattenlegers te vermoorden, maar niets is minder waar. De actievolle gameplay wordt perfect afgewisseld met momenten van rust waarin de prachtige omgevingen bekeken kunnen worden en er tijd is om jezelf klaar te maken voor het volgende gevecht, en natuurlijk de nodige battle plans te verzinnen. Gedurende de combat moet je voortdurend op zowel je eigen positie als die van je teamgenoten letten, en daarbovenop ook de hordes ratten en met name de speciale vijanden die zo nu en dan de hoek om komen in de gaten houden. Daardoor is geen enkel gevecht gelijk; op elk moment kan bijvoorbeeld een Ratling Gunner (zo heten ze echt – dit is geen creatie van Tjeerd) het goedgeorganiseerde feestje verpesten door iemand te overladen met een regen aan kogels, of kan een Rat Ogre (de Tank uit Left 4 Dead met snorharen) zomaar één van de teamgenoten een afgrond in slaan. Door de willekeurige – doch constante – stromen aan vijanden blijft Vermintide wat betreft gameplay fris aanvoelen, en zul je in ieder geval dezelfde levels bij verschillende playthroughs telkens nét even op een andere manier aanpakken. </p><p></p><h3>Wie heeft een verhaal nodig als er loot is?</h3><p>Om de nodige rattenhoofdjes van lichaampjes te verwijderen hebben spelers de beschikking over vijf verschillende personages; de Empire Soldier (brute kracht), de Waywatcher (boog en razendsnel met twee zwaarden), de Witch Hunter (steekwapen en allerlei ranged wapens), de Bright Wizard (magie – denk vuurballen) en de Dwarf Ranger (klein, maar een voorkeur voor grote bijlen en geweren). De verschillende personages doen niet onder voor elkaar, en zijn wat dat betreft goed gebalanceerd. Het is daarnaast leuk om afwisselend de verschillende vechtstijlen toe te passen, al zullen spelers natuurlijk een voorkeur krijgen – zo gaat mijne uit naar de Waywatcher en de mage. Het team bestaat uit vier verschillende personages, dus de samenstelling zal ook bijna elke missie veranderen - tenzij je de hele tijd met dezelfde mensen blijft spelen, natuurlijk. </p><p></p><p>De verschillende personages hebben ook ieder een eigen naam, maar ik sla dit expres over omdat het verhaal van Vermintide niet is waar je de game voor gaat spelen. Er is wel een klein verhaal om alle missies/levels losjes bij elkaar te plakken, al is deze totaal niet interessant en verbleekt het zo bij de kwaliteit van de gameplay dat je er weinig van zult onthouden. Dit wordt benadrukt door de endgame; zodra de dertien verschillende levels eenmaal zijn doorlopen is het enige wat je kunt doen namelijk de levels opnieuw spelen – je kunt in de Inn (waar je ook party’s zoekt en vormt) uitkiezen welke missie je start via een map van de stad, wat de illusie van een lopend verhaal extra doorbreekt. Hierna wordt het een kwestie van loot (wapens) vinden en dit in de Inn samensmelten tot betere loot of uit elkaar halen voor resources die op hun beurt bonussen van bestaande wapens kunnen unlocken. </p><p>Vermintide is wat betreft de endgame volledig gericht op het levelen en met name het verzamelen van loot, en des te meer kills je maakt – des te groter de kans dat je aan het einde van een potje betere loot krijgt. De game vormt een mix tussen enerzijds samenwerken omdat je anders dood gaat en anderzijds elkaar zoveel mogelijk dwarsbomen door de grootste hoeveelheid kills te maken en de zogenaamde ‘loot dies’ die in de levels verstopt liggen als eerste te vinden. Deze loot-dobbelstenen worden gebruikt aan het einde van een level, waarbij de speler de kans krijgt om gear te unlocken aan de hand van het aantal ogen dat op tafel wordt gegooid. De competitiviteit draagt zeker bij aan de replay-waarde van Vermintide, maar het is jammer dat je als speler daarbij niet echt een doel voor ogen hebt naast het behalen van een hoger level en de hoogste moeilijkheidsgraad (die menig bloedvat zal laten springen).</p><p></p><p></p><h3>Ongedierte en levende lijken gaan soms hand in hand</h3><p>Het eindproduct dat Vermintide heet is ook nog eens leuk om naar te kijken. De graphics zijn misschien niet de mooiste die je tot nu gezien hebt (daar betaal je ook niet voor); het ziet er toch allemaal goed afgewerkt uit. Dit komt ook door het Warhammer-sausje, dat perfect samengaat met de Left 4 Dead-spaghetti op het bord. Hier bovenop lijkt geen enkel level hetzelfde, en verdient Fatshark voor het design een dikke pluim; de levels lopen uiteen qua zowel het uiterlijk (textures en dergelijke) als de lay-out en zijn daarnaast allemaal even leuk om vaker te spelen. Wat dat betreft overtreft Vermintide zelfs een – inmiddels achterhaalde - game als Left 4 Dead. Diens sequel doet het niet vergeten, want omdat Vermintide zoveel overneemt van de zombieshooter – terwijl het slechts één gamemodus heeft - is het ook weinig vernieuwend. De game voelt daarom ook aan als een goed afgewerkte update voor mensen die de Left 4 Dead-formule geweldig vonden maar iets moderners willen – waar de prijs van 26,99 op <a href="https://store.steampowered.com/app/235540/" target="_blank">Steam</a> ook naar staat. </p><p><iframe frameborder="0" height="350" src="https://www.youtube.com/embed/gxVQqsC_tng" style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" width="425"></iframe></p></div>
</div>
</content>
<h2 class="title title--xlarge-pu"><span>Conclusie</span></h2>
</article>


Warhammer: End Times - Vermintide - Review

Opmerkingen

Gerelateerde artikelen

Contact

Handige links