
<article class="article article-detail">
<content class="article__content">
<div class="article__snippets">
<div class="rs-snippet rs-snippet__html" id="bd2d81cf-859a-45e7-9aba-1c3c6da6f5ab"><div align="left"><div align="left">Ja jongens, hoe doet Wolfensteintje dat toch? 35 jaar jaar oud inmiddels, zes generaties consoles en zeven PU-hoofdredacteuren verder en nog steeds killt B.J. Blazkowicz met dezelfde passie nazi's als toen hij op pixels schoot. Ook in The New Colossus is onze blauwogige held weer in topvorm!<br/></div><h3 align="left"><b>Donkerzwarte wallen</b></h3><div align="left">Ik denk dat het allereerst komt omdat Wolfie schijt heeft aan politieke correctheid. Neem van die social justice warriors vandaag de dag, die vinden dat Wolfenstein vééls te gewelddadig is. Of van iets serieus als de Tweede Wereldoorlog een flauwekulletje maakt. Grijze haren hebben ze ervan, en vaak ook donkerzwarte wallen. Voor zulke zwaarmoedige types heb ik één tip: check verdomme die game eens. Live a little!</div><div align="left"> </div><div align="left">Want kijk, ik speel best wel veel shooters enzo, van CoD tot aan Counter-Strike en van Sniper Elite tot Doom, maar nérgens, en ik herhaal NERGENS kun je zo lekker knallen als in Wolfenstein: The New Colossus. En dat met zulke heerlijke, snaarstrakke controls. *<i>Plop</i>* daar gaat weer een nazihoofd en *<i>flats</i>* daar vliegt weer een arm. Wat een slachtpartij! Op een gegeven moment ligt er zoveel vlees overal dat je je in Loetje: Duitsland waant. Nieuw is de mogelijkheid om wapens te upgraden. Mijn favoriet blijft dual-wielden met de Shockhammer shotgun, al is de nieuwe bijl ook top.</div><div align="left"> </div><div align="left" style="text-align: center;"><br/></div><h3 align="left"><b>Soep of pap</b></h3><div align="left">Het verhaal achter The New Colossus is bekend: de Duitsers hadden ineens verschrikkelijke trek in hamburgers en zijn Amerika binnengevallen. Met succes. In The New Order leek B.J. nog als winnaar uit de strijd tegen generaal Deathshead te komen, maar inmiddels blijkt dit allerminst het geval. Onze held ligt zwaargewond in bed en krijgt een keuze: soep of pap, waarna er een flashback volgt naar de The New Order. Weer kies je tussen Fergus of Wyatt. Ik vond dit al een beetje een cheape manier om de herspeelbaarheid te verhogen en nu wordt het dus gewoon gerecycled, maar goed.</div><div align="left"> </div><div align="left">Wel indrukwekkend is om te zien waar Blazkowicz zijn gevoel voor rechtvaardigheid vandaan heeft. Ik wil niks spoilen, maar laten we het erop houden dat de woorden 'stiefvader' en 'zuiplap' de lading aardig dekken. Het zijn momenten als deze waarop het verhaal – dare I say it – zelfs een grotere impact heeft dan dat van The New Order en z'n semi-vervolg, The Old Blood. Dat cutscenes nu à la The Order: 1886 feilloos in gameplay overgaan werkt hier ook aan mee.</div><div align="left"> </div><div align="left" style="text-align: center;"><br/></div><h3 align="left"><b>Bende misfits</b></h3><div align="left">Samen met zijn bende misfits van de Kreisau Circle krabbelt B.J. er langzaam weer bovenop. En dat is nodig ook. De stront zit namelijk niet alleen aan de knikker, het heeft zelfs de ventilator geraakt! Nu was The New Order al behoorlijk uitgebreid, met 16 afwisselende levels en een speelduur van zo'n 12 uur, maar The New Colossus gaat daar met gemak overheen.</div><div align="left"> </div><div align="left">Wat gameplay betreft vindt The New Colossus het wiel absoluut niet opnieuw uit. Je jaagt dus nog steeds op commanders, schiet hele battaljons nazi's aan gort en buiten één of twee nieuwe vijanden is ook dat hetzelfde. Maar hadden we echt iets anders gewild? Wel wordt meer nog dan in The New Order exploration beloond. Werkelijk overal is wel iets te vinden, of het nu een staalhelm is voor extra armor, een document met achtergrondinfo of een Enigma-code waarmee je extra content unlockt. Je kunt zelfs gebieden op een later tijdstip (bv. 's nachts) nogmaals bezoeken om nieuwe dingen te vinden. Wat dat betreft is het jammer dat B.J.'s movement nog altijd redelijk beperkt is (de man kan bijvoorbeeld niet aan relingen hangen om snel hogere gelegen plekken te bereiken) maar hé, misschien past dat ook gewoon niet in de old-skool shooter die Wolfenstein: The New Colossus diep in z'n hart is.</div><div align="left"> </div><div align="left" style="text-align: center;"></div><div align="left"></div><h3 align="left"><b>Belachelijk karikaturaal overdreven</b></h3><div align="left">De omgevingen zijn lekker afwisselend. Het ene moment maak je een praatje met je matties op je gigántische thuisbasis, de onderzeeër Eva's Hammer, terwijl je het andere door het zwaar gehavende, radioactieve Manhattan struint. Stiekem geniet ik het meest van de levels waarin je eigenlijk alleen maar een beetje ronddwaalt en de sfeer in je opneemt. Neem New Mexico, waar nazi's op straat paraderen en de dagelijkse realiteit van een fascistisch regime pijnlijk duidelijk wordt. Het oogt allemaal net echt, maar toch ook weer zo belachelijk karikaturaal overdreven dat je een glimlach niet kan onderdrukken. Had ik al gezegd dat The New Colossus het perfecte medicijn is voor depressieve pc-lieden die alles veeeul te serieus nemen?</div><div align="left"> </div><div align="left">Frau Engel is terug en ze is bitchier dan ooit. Zo heeft ze nu een hulpje, een behoorlijk dikke Duitse meid die er voordurend aan herinnert wordt dat ze minstens 70 kilo te zwaar is. Ook doet ze aan het begin iets waardoor het hele verhaal een soort grimmig, wraakzuchtig ondertoontje krijgt. God, wat haat ik die vrouw. En god, wat genoot ik ervan toen ze haar verdiende loon kreeg.</div><div align="left"> </div><div align="left" style="text-align: center;"></div><div align="left" style="text-align: center;"></div><h3 align="left"><b>Gewoon pure lol</b></h3><div align="left">Al met al heb ik in tijden niet meer zo'n lol gehad met een game als tijdens het spelen van The New Colossus. Je weet wel: gewoon pure, onversneden fun. Een verademing in een landschap waarin games vooral groter en ingewikkelder willen zijn. Ja, The New Colussus is pulp en ja, het is 'slechts' een singleplayer-avontuurtje. Maar wel één die me tien keer langer bijblijft dan de meeste 100+ uur sandbox RPG's van tegenwoordig...</div><div align="left"></div><div align="left"></div></div></div>
</div>
</content>
<h2 class="title title--xlarge-pu"><span>Conclusie</span></h2>
</article>


Wolfenstein: The New Colossus - Review

Opmerkingen

Gerelateerde artikelen

Contact

Handige links