
<article class="article article-detail">
<content class="article__content">
<div class="article__snippets">
<div class="rs-snippet rs-snippet__html" id="e64e6707-2a68-406f-bae9-7a2dc835841c"><p><em>Dit is een ingekorte versie van Sams review uit de nieuwste PU, die nu in de winkel ligt.</em></p><p>Ik zei het al zo’n anderhalf jaar geleden in PU: ‘de Yo-Kai Watch hype zal zich niet beperken tot het land van rijzende zon’. En, ha, ik had gelijk, want anders was de reviewcode van deze Pokémon kloon niet op m’n deurmat gevallen.</p><p>Des te ironischer dat ik het, nu ik de game heb uitgespeeld, juist uitermate verrassend vindt dat dit fenomeen ons kikkerlandje heeft bereikt. Want Yo-Kai Watch is extréém Japans. Ja, Pokémon was/is dat ook, maar de aantrekkingskracht ervan was altijd universeel én internationaal. Yo-Kai Watch daarentegen is overduidelijk gemaakt om Japanse spelers te bekoren. Als je je dus afvraagt waarom op bijna elke straathoek in het stadje ‘Springdale’ (leuk geprobeerd, lokalisatieteam) een frisdrankautomaat staat, dan is dat omdat dat in Tokyo doodnormaal is. En als jij nog nooit kinderen enthousiast gezien omdat ze ’s middags rijstballen mogen eten, dan komt dat omdat je als kaaskop nog nooit in Hokkaido geluncht hebt.</p><p></p><p></p><h3>Capsules</h3><p>Nou zijn dit slechts kleine voorbeelden, maar ook het middelpunt van de game - de Yo-Kai zelf - is onlosmakelijk verbonden met Japanse cultuur. ‘Yōkai’ is namelijk het Japanse verzamelwoord voor ‘bovennatuurlijke, mythologische monsters en geesten’, en de Yo-Kai van de game zijn hier het kleurrijke, nerdy, kapitalistische equivalent van. Sterker nog: hoofdrolspeler Nate vindt z’n eerste Yo-Kai (het koddige spookje Whisper) in een capsule die uit een Gashapon machine komt. Niemand in het westen weet wat dat is, maar in Japanse steden staan deze veredelde kauwgombalmachines in bijna élke entertainmentwinkel.</p><p>Kijk, ik ben zo’n irritante Japanofiel die dat allemaal weet, maar hoe moet een negenjarig jochie die deze game voor z’n verjaardag krijgt dat nou weten? En voordat je zegt dat het geen drol uitmaakt: ja, het maakt wél uit. Een groot deel van wat Yo-Kai Watch namelijk leuk maakt (althans, voor mij) is de manier waarop het bekende conventies van de Japanse cultuur op de hak neemt. Dat geldt al helemaal voor de Yo-Kai zelf, die dus in feite schattige versies zijn van Japanse stereotypen, mythes en demonen. Ik bedoel, ik kon de ontwerpen waarderen omdat ik weet wat tanuki, kitsune, oni en tengu zijn… maar ik behoor niet tot de belangrijkste doelgroep.</p><p></p><p></p><h3>Overeenkomsten</h3><p>M’n buurjongetje zal totaal niet begrijpen waarom de Yo-Kai Cheeksqueek billen heeft waar z’n hoofd hoort te zitten (dat is waarschijnlijk omdat ie gebaseerd is op de yōkai Shirime, die een oogbal heeft waar z’n anus hoort te zitten). Bij Pokémon is dat heel anders, want daar herkent zelfs een peuter meteen dat Pikachu een elektrische muis is.</p><p>En, ja, ik blijf Yo-Kai Watch met Pokémon vergelijken, want de overeenkomsten zijn té talrijk: het zijn beide kleurrijke, kindvriendelijke JRPG’s waarbij de hoofdpersoon de wereld een betere plek moet maken door vrienden te worden met fantasievolle wezens en ze tegen elkaar te laten vechten. Én je kunt er maximaal zes tegelijk meenemen. Én ze behoren tot specifieke elementaire types, ieder met specifieke zwaktes en krachten. Én je kunt er honderden ‘vangen’, waarvan een paar de mogelijkheid hebben om speciale metamorfoses te ondergaan om in volledig nieuwe monsters te evolueren. Én ze hebben namen die negen van de tien keer bestaan uit flauwe woordgrapjes…</p><p></p><p></p><h3>Kopiëren</h3><p>Als ik nu wat geïrriteerd klink, klopt dat wel een beetje. Het grootste euvel van de game is namelijk niet eens zozeer dat het zo ontiegelijk veel aan Pokémon doet denken, maar dat zoveel ervan ontzettend ongeïnspireerd is.</p><p>Veel nieuwe Yo-Kai en hun evoluties zien er bijvoorbeeld identiek uit, met het enige verschil dat de ene blauw is en de ander oranje. Teleurstellend, vooral omdat enkele Yo-Kai juist wél erg creatief ontworpen zijn.</p><p></p><p>Wellicht nog teleurstellender is het vechtsysteem. Als jouw Yo-Kai vechten met anderen, dan doen ze bijna alles automatisch. Het enige wat jij mag doen, is 1) bepalen welke drie Yo-Kai mogen vechten, 2) af en toe wat Yo-Kai helen, en 3) de speciale aanvallen activeren. Dit alles doe je door middel van WarioWare-achtige minigames op het touchscreen, die helaas al na een uurtje of vijf beginnen te vervelen.</p><p>Nou komt hier best wat tactiek bij kijken, maar waar het op neerkomt, is dat je eigenlijk alleen maar naar balkjes aan het kijken bent. Is een blauw metertje vol? Tijd om een speciale aanval te doen! Is een paars balkje bijna leeg? Tijd om de desbetreffende Yo-Kai te vervangen! <br/>Het resultaat is een vechtsysteem waarbij het voelt alsof je maar de helft mag doen. En laat dat nou net níet de helft zijn die games als Pokémon zo diepgaand en competitief maken.</p><p></p><p></p><h3>Pittoresk</h3><p>Daar moet ik dan wel meteen bij zeggen dat Yo-Kai Watch ook niet zo diepgaand als Pokémon wíl zijn. De nadruk ligt overduidelijk niet op de combat, maar op de wereld. Want afgezien van het gebrek aan originaliteit en het oppervlakkige vechtsysteem, was er wel iets waardoor het minstens twintig uur durende verhaal mij bleef vermaken en fascineren: Springdale.</p><p>Het pittoreske stadje waar de game zich afspeelt, is gemaakt met een oog voor charme en detail waar iets als Pokémon juist weer kwijlend van droomt. Springdale leeft, met straten en steegjes die zo uit een echt Japans stadje lijken te komen, NPC’s die hun eigen ding lijken te doen, én toiletten in elk huisje (lach me maar uit, maar het gebrek aan wc’s stoort me in Pokémon mateloos).</p><p></p><p>De game is een plaatje, zowel technisch als esthetisch, waardoor al die Japanse meuk toch best indruk weet te maken. Maar zie ik mij deze game om de zoveel jaren herspelen, zoals bij een Pokémon? Nee. Als Yo-Kai Watch één ding gedaan heeft, dan is het mijn honger voor Pokémon Sun &amp; Moon verder aanwakkeren. En da’s denk ik niet helemaal de bedoeling.</p></div>
</div>
</content>
<h2 class="title title--xlarge-pu"><span>Conclusie</span></h2>
</article>


Yo-Kai Watch - Review

Opmerkingen

Gerelateerde artikelen

Contact

Handige links