Klassiek en modern komen samen in Your Friendly Neighborhood Spider-Man

Als je op bent gegroeid met Spider-Man, heb je waarschijnlijk een sterke mening van hoe de verhalen horen te zijn: Peter Parker is een nerd, Doc Ock heeft een bloempotkapsel, en Norman Osborn heeft van dat rare streepjeshaar. Althans, dat is hoe het vroeger in het Spider-Man Magazine stond - en in de stripboeken, uiteraard. Voordat ik een trotse PU-abonnee was gingen mijn zuurverdiende centjes zo veel mogelijk naar het Spider-Man-tijdschrift, want er was geen held wiens superavonturen me meer wisten te betoveren.

In Your Friendly Neighborhood Spider-Man, de nieuwe animatieserie op Disney Plus, worden verhalen verteld die rechtstreeks uit dat tijdschrift zouden kunnen komen. Gelukkig zijn dit niet simpelweg stripverhalen uit een kindermagazine in serievorm, maar gooien ze het hier en daar op de schop. De serie zou eigenlijk een MCU-verhaal worden, als een soort prequel voor Spider-Man: Homecoming. Maar godzijdank hebben ze de serie uiteindelijk afgesplitst van het cinematische Marvel-universum, waardoor er daadwerkelijk de vrijheid is om een uniek verhaal te vertellen.

Vondeling van de MCU

Aan sommige elementen is te merken dat deze serie zich oorspronkelijk in de MCU zou afspelen. Aunt May is nog steeds haar jonge variant die we kennen van de MCU, in plaats van een lieve oude dame. Er zijn nog ingrijpendere aspecten: de Sokovia-akkoorden die in Civil War een grote rol speelden, zijn hier ook nog van de partij. De politieke vraag of superhelden wel een masker moeten dragen, wordt in deze serie aangehaald zónder dat Spider-Man zich met het conflict tussen de Avengers bemoeit.

Het is dus in feite een soort uit de hand gelopen What If?-aflevering: wat als Peter Parker geen stage ging lopen bij Stark Industries, maar bij Oscorp? Los van de hierboven genoemde overgebleven elementen, doet Your Friendly Neighborhood Spider-Man compleet z’n eigen ding. Dat werkt de serie lekker in de hand. Er is meteen een rijkelijk ingevulde wereld waar méér personages dan Spider-Man in bestaan, zonder dat ze zich hoeven te binden aan de kettingen van het cinematische universum. Precies zoals in de stripboeken dus, of zoals in dat oh-zo-geliefde magazine.

Klassiek, maar modern

Ondanks dat Peter Parker wat ‘Tom Holland’-achtig is ingesproken, is dit meer een geanimeerd stripboekverhaal dan een MCU-variant. We krijgen te maken met Peters klasgenoten en het bestaan op de middelbare school, met daarbij het eeuwige jongleren tussen huiswerk, ’Peters stage bij Oscorp en het beschermen van de buurt.

Iconische personages hebben hun klassieke comic-kenmerken, maar het verhaal is hier en daar wat gemoderniseerd. In tegenstelling tot de stripboeken uit het Spider-Man Magazine en sommige voorgaande animatieseries is het verhaal niet episodisch, maar loopt het lekker door. Dit is terug te zien in de releasestrategie die Disney van mij wel vaker mag hanteren: we krijgen niet één aflevering per week, maar telkens twee of drie. Daardoor duurt het seizoen maar vier weken, maar ben je per week in ieder geval meer dan twintig minuten zoet.

Peter Parker krijgt op een frisse, leuke manier met familie Osborn te maken, waardoor je als kijker lekker veel achterdocht opbouwt voor sommige partijen. Colman Domingo doet het voortreffelijk als de stem van Norman Osborn, en de meest iconische aspecten van dit personage blijven ondanks zijn metamorfose intact.

Kijkt als een comic

Ondanks dat het verhaal hier en daar wat anders wordt aangevlogen, zijn er heel veel lekkere verwijzingen naar de stripboeken. Er komen meerdere herkenbare Spider-Man-pakjes langs, iedere aflevering opent met z’n eigen kaft en sommige personages zien er echt preciés uit zoals in de stripboeken.

Ik was een beetje sceptisch over de stijl, omdat het dat rare driedimensionaal rotoscooptintje heeft dat in What If? nét niet altijd lekker werkt. Gelukkig zorgen de editing en het kleurenwerk ervoor dat je zowaar naar een stripboek aan het kijken bent. Waar de andere geanimeerde Spider-Man-series soms wat laten liggen in het vertolken van hun comic-wortels, zie je hier de kaders van de pagina lekker vaak in beeld en heeft de nerdy Peter Parker altijd z’n komisch grote ronde bril op. De geanimeerde intro van de serie toont het stijltje in actie, dus check ’t vooral zelf even:

Geen Spider-Man ‘97

Net als veel andere fans vind ik het een gemiste kans dat Disney niet bovenop Spider-Man ’97 is gesprongen na het succes van de X-Men-serie. Toch is dit precies wat ik van een Spider-Man-serie had gehoopt: een kleurrijke bedoening waarbij Spidey nog lekker aan het stuntelen is in z’n vroege dagen, terwijl hij op de middelbare school zit.

Dit is absoluut geen serie waarvoor je iedereen aan hun haren naar de televisie moet slepen, want het is gewoon een lekker verhaaltje rondom Spider-Man. Maar na al die wereldverwoestende onzin, is het héérlijk om gewoon naar de kleine problemen van Peter Parker te kijken, met een bakkie yoghurt op m’n schoot en het slaap nog in m’n ogen.

Nog maar vijf afleveringen te gaan voordat we dit comfortabele New York weer achter ons moeten laten. Maar geen zorgen: Invincible is ook weer begonnen - al zit je daar op je nagels te bijten in plaats van op je cruesli.

Your Friendly Neighborhood Spider-Man is te bekijken op Disney Plus.