Ook gekeken - Oddity, Scott Pilgrim en Only Murders in the Building

Only Murders in the Building was even wennen

Laura

Het was voor de fans van Only Murders in the Building een beetje een vreemd seizoen. Eigenlijk werd de titel van de serie, die draait om een drietal dat in hetzelfde appartementencomplex woont, een beetje achter zich gelaten, want we stapten na drie seizoenen over moorden die in en om datzelfde gebouw speelden ineens naar een heel ander deel van Amerika. New York wordt in het vierde seizoen verruild voor Los Angeles en je merkt dat verschil duidelijk. Het is allemaal wat zonniger, waardoor het misschien ook wat minder naar het zwartgallige neigt, al heeft deze serie het altijd al vrij luchtig proberen te houden.

Eigenlijk is Only Murders in the Building vooral de Steve-Martin-Martin-Short-en-Selena-Gomez-show, want de drie zijn geweldig op elkaar ingespeeld en zijn qua personages (Charles, Oliver en Mabel) zo verschillend, dat dat alleen al leuk is om naar te kijken. Al blijf ik die stem van Selena Gomez lichtelijk irritant vinden (zingend dan weer niet). Het is leuk om te zien dat er steeds meer bekende gezichten voorbijkomen in deze serie. En het vierde seizoen doet er alles aan om die bekende mensen ook allemaal wel eventjes verdacht te maken. Het blijft een whodunnit natuurlijk.

Toegegeven, dit vierde seizoen is niet alleen om de ommezwaai in locatie en sfeer wat minder dan de eerdere seizoenen: het is allemaal wel erg druk af en toe. Je moet goed blijven opletten, zeker met al die gekke look-a-likes die ook nog voorbij komen, maar als je chaos niet zo erg vindt, dan zal je van dit seizoen weer enorm genieten. Ik durf het wel een van de gezelligste moordseries ooit te noemen. Het heeft, vooral door die twee ‘oude’ mannetjes, toch ook wat koddigs en knulligs, wat in combinatie met de humor die al vier seizoenen stevig in het zadel zit zorgt voor wederom een heleboel vermaak. Het is geen serie waarbij je van de bank valt van het lachen, maar wel waar heel veel slimmigheden, steekjes en andere leuke grappen inzitten om van te genieten. Bovendien krijg je ook diverse emoties te verduren in dit vierde seizoen, dus kijk dit - mede door die drukte - vooral met je volle aandacht, want dat heeft dit gouden trio zeker verdiend. De seizoensfinale is inmiddels ook op Disney+ verschenen, dus je kunt in een keer doorbingen.

Alle vier seizoenen van Only Murders in the Building zijn te streamen op Disney+.

Curb Your Enthusiasm is zo realistisch dat het bizar is

Laura

Naast Only Murders in the Building heb ik deze week erg genoten van Douglas is Cancelled op SkyShowtime, wat vrij sterk in elkaar zit. Ook ben ik al een week volledig op aan het gaan in Curb Your Enthusiasm. Ik heb het eerder een kans gegeven en toen kwam ik er maar niet in, maar als je van tevoren beseft dat deze serie eigenlijk nergens over gaat, dan kijkt het een stuk beter weg. Plus, eigenlijk gaat die serie juist over heel veel.

Het is enorm knap hoe Larry David telkens weer met zoveel realistische, herkenbare dingen komt. Echt van die suffe zaken in het leven, waar je zelf ook tegenaan loopt. Wat doe je als je iemand per ongeluk een te hoge fooi hebt gegeven? Als een vriendin afzegt om een tandartsafspraak, mag je er dan vanuit gaan dat ze de waarheid spreekt? De serie hangt aan elkaar van de levensechte situaties waar dan toch een vleugje absurdisme aan wordt toegevoegd.

Het leukste aan deze Emmy-winnende serie is dat het grotendeels geïmproviseerd is. Soms zie je dat Larry David oprecht moet lachen, soms zie je hoe de ander enorm oplet wat de andere acteur precies doet en hoe erop te reageren. Dat alleen al is tof om naar te kijken. Daarnaast ben ik onder de indruk van het huwelijk dat Larry David speelt te hebben met Cheryl Hines, die ook Cheryl heet in de serie. Ze zijn in het echt niet getrouwd, maar dat zou je niet zeggen als je ze ziet spelen. Vooral het feit dat ze al heel lang samenzijn en dan toch nog samen zo vaak kunnen lachen is geweldig.

Curb Your Enthusiasm is zeker niet voor iedereen, maar als je Seinfeld leuk vindt (David is ook daar de maker van), dan zit het waarschijnlijk wel goed met Curb Your Enthusiasm. Grappig ook om te zien dat het eerst met een aardappel leek te zijn gefilmd - het startte in 1999 - maar dat het gaandeweg beter wordt met de beeldkwaliteit. Ik ben inmiddels vijf seizoenen verder en heb er nog veel te gaan: er zijn in totaal twaalf seizoenen gemaakt. De serie liep in april 2024 op zijn einde.

Alle twaalf seizoenen van Curb Your Enthusiam zijn te streamen op HBO Max.

Scott Pilgrim vs. The World en Scott Pilgrim Takes Off is een perfect tweeluik

Dunke

Er zijn best veel films die ik continu opnieuw kan blijven kijken, maar Scott Pilgrim vs. The World is in vergelijking met Star Wars en Lord of the Rings natuurlijk iets andere koek. Even geen buitenaards en bovennatuurlijk gewauwel, maar simpelweg balls-to-the-walls absurdisme, met een meeslepende emotionele kern. Het maakt niet uit op welke manier je naar dit verhaal kijkt, er is op ieder niveau wel plezier uit te halen. 

Veel daarvan is te danken aan de regie van Edgar Wright, die de camera levendig alle kanten op zwaait en met slim knipwerk heen en weer springt. De film zit vol met slimme filmtechnieken, maar geeft door de compositie van de shots toch het gevoel dat je de graphic novel aan het lezen bent. Scott Pilgrim is namelijk gebaseerd op de graphic novel-reeks van Bryan Lee O’Malley. 

Het verhaal rondom de titulaire Scott Pilgrim is ook ontzettend vermakelijk. Als Scott wil daten met Ramona Flowers - letterlijk het meisje uit zijn dromen - moet hij eerst haar zeven kwaadaardige ex-vriendjes verslaan. Absurd, maar in de basis is het best een serieus en emotioneel geladen verhaal over zelfrespect en acceptatie, verpakt in een hilarisch totaalpakket.

Ondertussen gaat de 23-jarige Scott namelijk ook uit met de zeventienjarige Knives Chau, wat natuurlijk erg raar is. De absurde situatie wordt alleen maar vreemder met dank aan gestoorde ninja’s, geesten en over-the-top actie-scènes waar ik zelfs na mijn zestiende keer kijken nog om moet lachen. 

Het vlugge knippen in combinatie met het hilarische schrijfwerk is fantastisch, maar het zijn vooral de acteurs die de hilariteit goed overbrengen. Het toppunt daarvan is Michael Cera, die Scott vertolkt. Hij doet dat met de perfecte hoeveelheid knulligheid, waardoor het leuk is om naar hem te kijken, maar het komt ook duidelijk naar voren dat Scott best een klootzak is. Mary Elizabeth Winstead speelt Ramona Flowers ook erg goed, en de zijpersonages zijn dankzij geweldige acteerprestaties van onder anderen Chris Evans, Kieran Culkin en Aubrey Plaza stuk voor stuk memorabel. 

Het is waarschijnlijk dus ook geen verrassing dat de terugkeer van die cast prominent voorkwam in de marketing van Scott Pilgrim Takes Off. De animatieserie van Netflix werd gepromoot met de terugkeer van praktisch iedere acteur uit de film en met Edgar Wright als executive producer. De illusie werd gewekt dat de serie eigenlijk gewoon bijna precies zoals de film zou worden, maar dan in geanimeerde vorm. 

Scott Pilgrim Takes Off gooit het verhaal dat we kennen daarentegen over een iets andere boeg. Ik zal niet spoilen op welke manier, gezien het uitpluizen van dat mysterie een van de leukste aspecten van de serie is. De kern van zelfacceptatie die ik eerder noemde is in Scott Pilgrim Takes Off weer aanwezig, maar wordt vanuit een nieuwe hoek belicht. Het DNA uit de eerdere versies van dit verhaal is gelukkig in overvloed aanwezig, maar op een totaal andere manier ingestoken - en met prachtige beelden van de animatiestudio Science Saru. 

Een van de weinige minpunten die ik dan ook kan bedenken bij Scott Pilgrim Takes Off, is dat de serie nogal leunt op bestaande kennis van de film en graphic novels, maar eigenlijk is dat tegelijkertijd een pluspunt. Het geeft een reden om de geweldige film en de boeken (opnieuw) te kijken en lezen. Dat is in ieder geval wat ik nu ga doen.

Scott Pilgrim vs. The World is te streamen op SkyShowtime. Scott Pilgrim Takes Off is te streamen op Netflix.

Zelfs met het slaap in je ogen weet Oddity te raken

Tijn

Ik heb weer flink wat horror uit de kast getrokken deze Halloween, met wisselend succes. Onder andere Twin Peaks: Fire Walk With Me, Daddy’s Head, Terrifier 3, Rob Zombie’s Halloween, Nightmare on Elm Street 2 en Haunt zijn voorbijgekomen. Er zat er echter ééntje tussen die ik jullie wel wil tippen: Oddity.

De film kreeg in het buitenland en op festivals al behoorlijk wat buzz, dus ik was al wel nieuwsgierig - maar deze film zit ongekend strak in elkaar. Nadat er een moord is gepleegd gaat een dame met een bovennatuurlijke antiekwinkel zich met het mysterie bemoeien, omdat ze denkt te weten hoe de vork in de steel zit - meer hoef je er inhoudelijk niet over te weten.

Oddity was de tweede film van een nachtelijke horrormarathon - die overigens een aanslag op m’n slaapritme was. Vergeef me als ik het niet helemaal scherp meer heb, maar ondanks m’n gare brein en uitgerekte wallen was deze film heerlijk mysterieus en spannend, dus moet ik het er over hebben. Gelukkig wisten een paar goed getimede scares me weer effe wakker te schrikken.

© Courtesy of Colm Hogan. An IFC Films and Shudder Release.

De film liep ongeveer van 02:00 tot 04:00, en hoe later het werd, hoe meer de films onderdeel leken te zijn van een soort koortsdroom. Dat werd alleen nog maar erger toen Terrifier 3 begon, waar ik half duttend, half wakker toch keihard van heb genoten. Het hielp niet dat er complete sequentie in die film zit waarin ik dacht dat het een droom was (en ik was niet de enige), wat het allemaal nog een stuk vager maakte.

Ik ben echt razend benieuwd wat er nou allemaal in Terrifier 3 gebeurde, want de herinneringen die ik aan die film heb voelen echt als een droom. Maar goed, we dwalen af: ik kan vooral niet wachten om Oddity nog een keer te kijken.

Oddity draait nu in enkele bioscopen in Nederland.

Haunt is een heerlijke slasher met de domste tieners

Tijn

Ter context: ik heb Haunt een paar jaar geleden impulsief aangezet, gewoon omdat ik zin had in een slechte horrorfilm. Inmiddels is het een van m’n favoriete ‘makkelijke’ moderne slashers. Op papier volgt dit precies de conventies en is het absoluut een domme horrorfilm, maar de personages zijn lekker speels en de horror lekker strak geregisseerd, waardoor dit het ultieme basale moordfestijn is.

In Haunt gaat een stel tieners naar een extreem spookhuis, dat al snel wel érg extreem blijkt te zijn. Het heeft een beetje het gevoel dat Until Dawn wist op te wekken met die val met die zaag en die hendel: de opzet is zodanig speels dat je er als kijker lekker in mee gaat denken. Het is precies zoals een spookhuishorrorfilm behoort te zijn: spannende gangen, coole ideeën en domme tieners die hun best doen om te overleven, maar door hun stress tóch telkens de verkeerde keuzes maken.

Gisteren kwam ik er achter dat de schrijvers en regisseurs van Haunt óók de mensen zijn die Heretic hebben gemaakt. Jja, die horrorfilm met Hugh Grant, Sophie Thatcher en Topher Grace over een stel tieners dat vast komt te zitten in het huis van een religieuze creep. Die ga ik vanavond checken in de bios. Ik kan niet wachten om te zien hoe Hugh Grant het er vanaf brengt in een horrorfilm!

Haunt is te huur voor 3,99 euro op Pathé Thuis, Apple TV en Amazon.