Ik ben iemand die best enthousiast wordt van nostalgie. Je kunt mij hyped krijgen wanneer ik een oude favoriet op een nieuwe manier kan spelen, zeker als dat op de Switch is. Het is een heerlijk gevoel om een verzameling van de beste games ooit altijd draagbaar bij je te hebben. Je weet immers maar nooit wanneer je ineens een oude Final Fantasy in de trein wilt spelen.
Oud is nieuw
Dat sommige mensen niet weggeblazen waren door de Nintendo Direct deze week, is zeker te begrijpen. Maar voor mij was het een reeks aan mooie onthullingen. SNES-games op de Switch, en dan nog een goede selectie ook! Jedi Outcast nog een keer spelen, een van de beste Star Wars-games die er is (de beste is KOTOR natuurlijk)! Overwatch, de enige multiplayershooter die ik lang heb gespeeld, maar nu kan ik hem in bed spelen! En er komen ook andere goede games van de afgelopen jaren uit, zoals Return of the Obra Dinn en Tokyo Mirage Sessions! Natuurlijk, daar wordt niet iedereen even enthousiast van, maar het feit dat al deze games in draagbare vorm worden gegoten, is voor mij een grote plus. En het zijn er ook zo ontzettend veel, iets dat Nintendo--gamers eigenlijk niet gewend zijn. Fans van de consoles van het Japanse bedrijf moeten het meestal zonder al te veel games van third parties doen, maar dat behoort grotendeels tot het verleden. Wie op zoek is naar een goede game op de Switch, heeft een gigantische overvloed aan spellen om uit te kiezen. Ik heb zelf in ieder geval niet genoeg tijd om alles te spelen wat ik wil. Het gemopper is dus logisch, maar eigenlijk ook weer niet. Ja, bijna alle games die op de Wii U zijn verschenen, zijn inmiddels al geport naar de Switch. Wie verder kijkt dan de ports, remasters en heruitgaves, ziet dat Nintendo gewoon nog vrolijk fantastische games uitpompt. 2017 was een verbazingwekkend goed jaar, met zowel een perfecte Zelda als Mario. 2018 viel dan wel een beetje tegen, maar dit jaar is eigenlijk ook weer van de allerhoogste kwaliteit.
Drie toppers, plus nog meer
Met drie extreem goed beoordeelde games dit jaar, gooit Nintendo namelijk weer hoge ogen. De hele wereld lijkt geobsedeerd met Fire Emblem: Three Houses, een game die ik zelf onlangs een 8,5 gaf. De charmante personages en tactische gevechten vormen een prachtige combinatie. Super Mario Maker 2 kreeg bij ons zelfs een 9. en biedt Mario-fans oneindig veel plezier met een uitgebreide levelmaker. En de eigenaardige exclusive Astral Chainvan PlatinumGames houdt mij al een paar dagen aan mijn kleine schermpje gekluisterd.
Persoonlijk zet ik ook Tetris 99 op dit lijstje. Hij scoorde misschien iets lager (alsnog een 8!), maar ik heb er een soort knipperlichtrelatie mee ontwikkeld, waar ik er steeds opnieuw verslaafd aan raak. Het is me slechts twee keer gelukt om de battle royale-Tetris te winnen, maar het glorieuze gevoel als je in de Tetris-trance raakt, is heerlijk.
Verder waren er de (voor mij) wat mindere toppers als Yoshi’s Woolly World en Marvel Ultimate Alliance 3, en zelfs een exclusieve indiegame in de vorm van Cadence of Hyrule. Dat waren misschien niet de games voor mij, maar als je alles zo op een rijtje zet, is het toch flink indrukwekkend.
Dit jaar zit er bovendien nog lang niet op, want er komen nog wat grote exclusieve games aan. Het hoogste op mijn lijstje staan de nieuwe Pokémon-games. Let’s Go was voor mij wat te blij en casual, dus ik verheug me op een ‘echte’ nieuwe Pokémon. En dan komen Luigi’s Mansion 3 en de remake van Zelda: Link’s Awakening (mijn favoriete Zelda-deel!) er nog aan. Daarnaast zijn er nog wat exclusives waarvan ik niet helemaal weet wat ik ervan moet verwachten, zoals Daemon X Machina en Little Town Hero van Game Freak.
Als je er zo naar kijkt, heeft Nintendo dit jaar de allerbeste exclusieve games. PlayStation 4 heeft eigenlijk alleen Days Gone, Judgment en het aankomende Death Stranding als grote exclusives dit jaar. de Xbox One zet er Outer Wilds, Blair Witch en Gears 5 tegenover. Natuurlijk viel dit te verwachten, aangezien die consoles een beetje op het einde van hun cyclus lopen en de Switch pas net lekker op stoom komt, maar het verschil is wel erg groot.
En verder?
Sorry dat deze column een beetje als een Nintendo-reclame leest, maar ik ben oprecht onder de indruk. Om toch even de journalistieke kritische noot te plaatsen: het is maar de vraag hoe lang we van deze weelde kunnen genieten. Nintendo staat niet bekend om haar consistentie, en kan na een reeks aan mooie releases zomaar ineens maanden zonder iets nieuws komen. 2020 is voor mij dan ook nog een groot vraagteken.
Sowieso kunnen we op Animal Crossing rekenen in maart (al is dat echt niet mijn soort game), en ook No More Heroes 3 staat al op de rol, maar verder is het nog redelijk stil. Kunnen we in 2020 al Metroid Prime 4 verwachten, waarvan de ontwikkeling begin dit jaar nog opnieuw werd begonnen? Moeten we al op Breath of the Wild 2 rekenen, of is dat nog te vroeg? En wat is er eigenlijk met Bayonetta 3 aan de hand?
Dat zijn allemaal vragen voor later. Laten we nu vooral genieten van wat we wel hebben, en dat is heel veel games. Het is pas september, maar ik durf het nu al te roepen: de Switch wint 2019!
Elke zaterdag verschijnt er een column op Gamer.nl die ingaat op actuele gebeurtenissen. Lees ook:
Opmerkingen