Wat je ook van Assassin’s Creed vindt, Ubisoft stond jarenlang vooraan als het gaat om de aanpak van openwereldgames. De formule – die leunt op vrijheid, keuze in speelstijl en een zee van icoontjes – is nog altijd een blauwdruk voor veel van Ubisofts eigen titels en die van andere ontwikkelaars. Bovendien is het bedrijf heer en meester in het digitaliseren van bestaande steden en landschappen. De laatste jaren volgt de studio echter steeds vaker trends die anderen zetten: het freerunsysteem in Assassin’s Creed Valhalla leent van Zelda: Breath of the Wild en de quests met bijbehorende dilemma’s doen sterk denken aan die uit The Witcher 3: Wild Hunt.
Zolang de franchise succesvol blijft, is dat geen enkel probleem. Harde cijfers ontbreken, maar uit de berichtgeving rondom Ubisofts meest recente titels valt te destilleren dat Valhalla voor het bedrijf zo’n beetje de enige verkoophit van 2020 was. Een waarvoor Ubisoft Montreal, in samenwerking met tientallen andere Ubisoft-studio’s, wel drie jaar lang heeft gewerkt om het grootste Assassin’s Creed-project ooit te verwezenlijken. Aan de volgende studio om een nóg grotere en betere openwereldgame eruit te persen.
Assassin’s Creed als een dienst
Het plafond van die aanpak lijkt inmiddels in zicht. Wie een blik werpt op het
van verschillende studio’s die de leiding nemen over nieuwe projecten, begrijpt dat het wonderbaarlijk is dat alles überhaupt op z’n pootjes terechtkomt. Het is daarom logisch dat Ubisoft met Infinity van dat model wil afstappen. In plaats van (bijna) ieder jaar een gigantische openwereld-rpg uitbrengen met het risico op tegenvallende resultaten, wil het een doorlopend ‘universum’ creëren dat eens in de zoveel tijd wordt voorzien van grote en kleine updates.
De aanvankelijke onthulling van Bloomberg en de latere bevestiging van het Franse bedrijf zelf maakte een hoop los. Steeds meer titels betreffen namelijk een ‘game als een service’: een online dienst die regelmatig wordt voorzien van nieuwe content, in plaats van een product dat je koopt en eenmalig doorloopt. Dergelijke titels leunen immers vaker wel dan niet op coöperatieve elementen die een drastisch andere ervaring opleveren dan een verhalende openwereld-rpg voor solospelers om helemaal in op te gaan. Ingrijpender nog zijn de mechanieken die spelers vragen hun tijd óf geld te investeren.
Je hebt al een dagtaak aan het bijblijven met Ubisofts doorlopende titels, laat staan dat games als Warzone en Fortnite blijven spelen haalbaar is. Dat maakt dergelijke games er niet toegankelijker op; ook al kun je op ieder moment aanhaken, twee uitbreidingen en tien updates later heb je het gevoel de boot te hebben gemist.
Je hebt al een dagtaak aan het bijblijven met Ubisofts doorlopende titels, laat staan dat games als Warzone en Fortnite blijven spelen haalbaar is.
-
Zo slecht nog niet
Hoewel Infinity dus nu al een negatieve lading draagt, is het wellicht niet zo’n drastische ommekeer als wordt verwacht. Naar verluidt blijven singleplayerervaringen een belangrijke spil van de franchise, maar dan als onderdeel van dit nieuwe ‘platform’. Dat opent zelfs deuren voor kleinschalige en afwijkende projecten die hedendaags niet meer in Ubisofts strategie passen. Neem een kleinschalige Assassin’s Creed-game van pakweg twintig uur, een multiplayermodus zoals die van Brotherhood of een game die louter draait om nautische gevechten (mocht Skull and Bones eindelijk klaar zijn). Om nog maar niet te spreken van de verscheidenheid aan historische tijdperken en locaties die het platform moet bieden.
Hoe je het wendt of keert, met Infinity wil Ubisoft openwereldgames herdefiniëren: online hubs waar je al dan niet met vrienden inlogt om samen verhalen te beleven. Een wereld die elke paar maanden drastisch kan wijzigen zodat er weer wat nieuws te beleven valt, en spelers een reden geeft om meer geld uit te geven. Infinity kan een vehikel worden voor in-game concerten zoals die in Fortnite, of promoties voor eigen games en nieuwe films. Dat is anno 2021 een krachtig middel om over te beschikken.
Rockstars goudmijn
Daarbij kijkt het ongetwijfeld mee met het succes dat GTA Online de afgelopen jaren boekte. Alleen al in 2020 leverde Rockstars alsmaar onderhouden onlinegame zo’n 1 miljard dollar aan microtransacties op. Het is dan ook geen verrassing dat de Grand Theft Auto-franchise met een zesde deel volgens geruchten voor een gelijksoortige strategie gaat: een Vice City dat regelmatig wordt geüpdatet met nieuwe missies, locaties en wellicht zelfs nieuwe steden.
Nu is Rockstar in dat opzicht vrijwel uniek; de ontwikkelaar kan het zich door de vele miljoenen exemplaren die het verkoopt veroorloven om eens in de acht jaar een game uit te brengen. Het succes van GTA 5 is dan ook de reden dat uitgevers nog altijd vasthouden aan grootschalige singleplayer openwereldgames, en onlinevarianten in sommige gevallen zelfs annuleren door het floppen van Bethesda’s Fallout 76 en BioWare’s Anthem. Het wordt interessant om te zien hoe die tegenbeweging, waar ook Sony onderdeel van is met haar exclusieve titels, zich staande houdt wanneer de ‘openwereldgame als een dienst’ écht gangbaar wordt.
Voor bedrijven als Ubisoft, Electronic Arts en Microsoft is de ‘Infinity-strategie’ namelijk veel logischer om te hanteren. Ze bezitten sterke IP’s, hebben de middelen om een dergelijke dienst op poten te zetten en begeven zich al in de strijd om de maandelijkse uitgaven van spelers. Een vaste, bijna ‘oneindige’ inkomstenbron past perfect binnen dat plaatje.
Nooit meer hetzelfde
Het duurt waarschijnlijk nog wel even voordat we concreet nieuws horen over wat Assassin’s Creed Infinity allemaal gaat omvatten. Het ligt voor de hand dat we voor die tijd nog minstens één grote ‘traditionele’ Assassin’s Creed-game krijgen, waarna Infinity rond 2024 lanceert. Met ook Rockstar Games dat met zijn ‘dynamische’ GTA 6 mikt op die periode, lijkt het erop dat openwereldgames vanaf dan nooit meer hetzelfde zullen zijn.
Elke zaterdag verschijnt er een column op Gamer.nl die (meestal) ingaat op actuele gebeurtenissen. Lees ook:
Opmerkingen