Gameverslavingen worden erkend en dat is goed

Sommige mensen leken zich haast persoonlijk aangevallen te voelen, of dachten dat hun favoriete hobby onder vuur lag. ‘Ik game gewoon vier uur per dag, en nu heb ik ineens een stoornis?’, of ‘Ik ben een gamer 4 life!’ Prima: laten we inderdaad hopen dat jij de rest van je leven van deze prachtige hobby kunt genieten, maar dat is natuurlijk geen reden om mensen die er moeite mee hebben, niet meer mogelijkheden te bieden om daar iets aan te doen.

Jouw hobby en levensstijl liggen namelijk totaal niet onder vuur. De WGO stelt heel duidelijke punten op waaraan je een stoornis kunt herkennen, en de kans is groot dat wanneer jij gewoon gezond met games omgaat, je daar absoluut niet onder valt. Het gaat namelijk helemaal niet om hoeveel je gamet. Dus zelfs als je regelmatig vijf uur per dag gamet, hoef je je niet per se zorgen te maken. Pas als het gamen je leven negatief beïnvloedt en de overhand neemt, kan er sprake zijn van een stoornis.

Symptomen

De WGO omschrijft heel duidelijk wanneer er een probleem is. Mensen met een gameverslaving hebben verminderde controle over hun gamegedrag. Het spelen van games krijgt voorrang op al het andere in hun leven, totdat er negatieve gevolgen optreden, bijvoorbeeld in persoonlijke relaties, op school of qua werk. Maar ondanks die negatieve gevolgen, kan iemand met een gameverslaving alsnog niet stoppen.

Je ziet: wanneer je een paar uur per dag gamet, maar er ook nog andere hobby’s op nahoudt, een baan hebt of een studie volgt, met vrienden en familie afspreekt en af en toe nog wel eens buiten komt, is er helemaal niks aan de hand. Niemand zegt dat je niet mag gamen. Vier uur per dag spelen is net zo goed of slecht als vier uur televisiekijken of vier uur een boek lezen. Zolang het je in de rest van je leven niet belemmert, is er geen probleem.

En zelfs als dat wel een keer zo is, en je bijvoorbeeld een afspraak afzegt omdat je die avond een raid wilt spelen, is van verslaving nog lang geen sprake. Die diagnose wordt volgens de WGO meestal pas gesteld als de problemen een jaar lang aanhouden, tenzij de symptomen overduidelijk zijn.

Zelfs iemand die acht uur per dag gamet, zoals mensen die professioneel streamen, vallen er dus niet onder. Een streamer die als werk een hele dag gamet, maar daarna ’s avonds naar de kroeg gaat, met vrienden afspreekt of iets heel anders doet, is prima bezig. Gamen is voor hen een baan. Ze zijn net zo min verslaafd aan games als ik aan columns schrijven.

Kritiek

Je vraagt je misschien af waar ik mij zorgen over maak. Het gaat immers om wat mensen op het internet die de term ‘verslaving’ niet begrijpen en daar ongeïnformeerd op reageren. Er zijn wel ergere dingen in de wereld. Maar het zit me gewoon dwars als iets dat positief kan zijn voor mensen met een probleem, in het negatieve wordt getrokken en door sommige mensen gelijk op zichzelf wordt betrokken. Als je niet aan bovenstaande symptomen voldoet, heb je totaal geen last van het feit dat gameverslaving nu officieel erkend wordt.

Er zijn overigens genoeg andere redenen om mogelijk kritiek te hebben op dit nieuws, zoals het Trimbos eerder al deed. Er bestaat bijvoorbeeld een risico dat de diagnose ‘gameverslaving’ te snel zal worden gegeven, zonder naar mogelijke onderliggende problemen te kijken. Ook is het niet helemaal duidelijk welk element in een game nou precies verslavend werkt, terwijl dat bij andere verslavingen wel zo is. In drank is het de alcohol, bij roken de nicotine, maar games hebben niet per se één bepaalde mechaniek die de oorzaak is.

Geen van die kritiekpunten hebben echter invloed op jouw leven als je zelf geen problematische gamer bent. Dus probeer je wat meer in te leven in mensen die met dit soort stoornissen kampen en wees blij dat er mensen zijn die in ieder geval proberen te helpen om deze problematiek te bestrijden.

Elke zaterdag verschijnt er een column op Gamer.nl die ingaat op een actuele gebeurtenis.